23 Μαρτίου 2015

άντρας στην άκρη μιας ταράτσας


'Στη ζωή των περισσότερων ανθρώπων, καλώς ή κακώς, υπάρχει μια περίοδος κορυφαίας εμπειρίας, ένα διάστημα στο οποίο είμαστε στην καλύτερη φόρμα μας, ίσως επειδή αντιμετωπίζουμε επιτυχώς κάποια πρόκληση, αντέχουμε κάποια δοκιμασία, απολαμβάνουμε κάποια ειδική αναγνώριση, βρίσκουμε μια παρατεταμένη και αδιανόητη ως τότε απόλαυση ή απλώς αισθανόμαστε συνεχώς ευτυχισμένοι και ελεύθεροι. Τότε υπάρχει μια τάση να παγώσουμε ψυχολογικά σε αυτόν τον χαρούμενο πάγο και να μετατρέψουμε τον εαυτό μας σε ζωντανά απολιθώματα για όλη την υπόλοιπη ζωή μας. '


Πιθανότατα αυτόπτης της λήξης κάποιας τέτοιας περιόδου, προσπαθώ να συγκεντρωθώ στη δουλειά μου μα το μυαλό παραμένει κολλημένο στον άντρα που έχει σταθεί στο χείλος μιας ταράτσας που ο φακός της φωτογραφικής μου μηχανής εσφαλμένα βαφτίζει γειτονική.

Στο τρίτο σπανωτό κλικ – όσο απανωτό μου επιτρέπει η δύσκολη εστίαση σε αστικό περιβάλλον με κόντρα αντηλιά, δε βρίσκω στόχο. Περιμένω μερικά δευτερόλεπτα μήπως ακούσω κάποια κραυγή ή σειρήνες ασθενοφόρων. Κι έπειτα ήρεμος ξαναγυρίζω στη δουλειά μου. 


Τα απογεύματα όταν σκέψεις και πάθη ηρεμούν είναι νομίζω πιο φιλικά από τα μεσημέρια στην ψυχολογία του ανθρώπου.




3 σχόλια:

  1. Αγχώθηκα. Σοβαρά. Τι έγινε με τον άντρα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Aly, αν και δεν ξέρω ακριβώς τι μπορεί να έγινε ο άνθρωπος εικάζω πως απλά κατέβηκε με το ασανσέρ σπίτι του καθώς δεν άκουσα κάποια ταραχή στην ευρύτερη περιοχή που να δικαιολογεί και τη δική μου ανησυχία.

      Διαγραφή
    2. Οκ, ακούγεται μια χαρά. :)
      p.s: ωραιες φωτογραφιες ειδικα τα συννεφα στην πρωτη!

      Διαγραφή

Related Posts with Thumbnails