 |
| Swans, live in Athens 2013 |
Τη νύχτα των
κύκνων, ηχητικά τείχη ορμούν κατά πάνω μου - το 'χαν πει οι προφήτες -
και νιώθω σαν κρατούμενος στο Γκουαντάναμο, που του διακορεύουν τα
αυτιά. Μόνο που εγώ το φχαριστιέμαι το βάσανο. Μένω ατάραχος, με ένα
αίσθημα δικαιωμένου υπερήρωα να με πνίγει καθώς μουρλά παραμορφωμένες
συχνότητες καβαλάνε χιλιάδες χιλιάδων ντεσιμπέλ και χρησιμοποιούν τα
τύμπανα μου σαν το επί σκηνής Πομπήιο γκονγκ ενώ ηχητικά κύματα που
κόβουν μαχαίρι την πηχτή σκοτεινιά δονούν αρχικά το παντελόνι μου,
έπειτα κάνουν το ιδρωμένο γκρι – κόντρα στο dress code – t-shirt μου να
πάλλεται λίγο πριν κάθε μέλος του σώματος που δεν ελέγχεται από το ΚΝΣ
παραδοθεί σε εξαναγκασμένη ακούσια ταλάντωση. Ελάχιστα πριν κλείσω τα
μάτια και προσδεθώ ολοκληρωτικά στον ήχο των Swans
(αναπολώντας για λίγο το δεύτερο τους άλμπουμ σε βινύλιο που είχα και
δυστυχώς "ξεφορτώθηκα" προ εικοσαετίας) πρόλαβα και είδα ανθρώπους να να
βάζουν ωτοασπίδες, κάποιους άλλους να πιέζουν τα αυτιά τους μορφάζοντας
– από ηδονή (;) – και κάμποσους λαχανάνθρωπους που με περιστοίχιζαν να
εκτελούν τελετουργική α-κινησιολογία άγνωστης μέχρι πριν από λίγο σε
μένα αίρεσης. Έφυγα από το Fuzz καθαρός, πανήρεμος, εξορκισμένος, και
περπάτησα κάποια χιλιόμετρα στην Πειραιώς, ξημερώματα πλέον Σαββάτου. (9
στα 10 αστεράκια αν και δεν είμαι γνώστης της μουσικής του Michael Gira
και της παρέας του).
