αλήθειες και ψέμματα

 #1

Ταχύ βήμα στο δρόμο για μια καινούρια δουλειά, μια έκτακτη συννεφιά ασορτί με τη διάθεση από πάνω, ενώ νυστάζω, πεινάω, κατουριέμαι και βαριέμαι είναι η αλήθεια, μα το παλεύω να μη δείχνω «πεσμένος»  με το καλημέρα σας. Τρεις ωρίτσες είναι θα περάσουν μου δίνω κουράγιο.  

  #2

Έκλεισε το καινούριο της tablet όλο καμάρι, έβγαλε τα ολοκαινούρια rayban οράσεως, τα τοποθέτησε προσεκτικά στη θήκη τους, «άνοιξε το παράθυρο αγάπη μου, αφού το ξέρεις το πούρο με ενοχλεί» φώναξε στο σύζυγό της, «να σου φτιάξουμε ένα φρέντο;» ρώτησε εμένα, «να! κλέφτες κι εκμεταλλευτές του κοσμάκη» μούντζωσε τον εκφωνητή στην  5^η συσκευή τηλεόρασης του σπιτιού, κι έπειτα απαίτησε μεγαλύτερη του 25% έκπτωση στην ούτως ή άλλως φθηνή εργατοώρα μου ενώ παραδίπλα η καθαρίστρια, - θα ’χε μόλις τελειώσει τη λάτρα των 200 τετραγωνικών -  τακτοποιούσε πάνω στο πιάνο τη σημαία του Σύριζα. Το γαμοπεκινουά σβούριζε στα πόδια μου όλη αυτήν την ώρα. 

  #3

"Ναι, είναι αλήθεια, έτσι έγιναν τα πράγματα", γύρισε και της είπε. Από τον τόνο της φωνής του και μόνο εγώ δεν θα τον πίστευα ποτέ, αλλά παρόλα αυτά δε με έπαιρνε να τον αμφισβητήσω. Άλλωστε όχι μόνο δεν είχα ακούσει τα όσα προηγήθηκαν του επιλόγου, αλλά ούτε που τον γνώριζα κιόλας τον άνθρωπο, ούτε αυτόν ούτε τη γυναίκα που καθόταν απέναντί του κι έτρωγαν στο τραπέζι δίπλα στο  ταμείο που περίμενα να πληρώσω, εγώ είχα παραγγείλει ένα σάντουιτς.  Αν εκείνη τον πιστεύει - ή θέλει να τον πιστέψει -, εμένα μου φτάνει  και μου περισσεύει σκέφτομαι την ώρα που πληρώνω ενώ  κόβω ταυτόχρονα την πρώτη δαγκωματιά στην παραγεμισμένη φρατζόλα μου και πασαλείβομαι.  

  #4

Κατευθυνόμενος προς τη έξοδο, γύρισα και του ‘ριξα μια κλεφτή ματιά. Ο τύπος έλεγε σίγουρα ψέματα, δεν πέφτω έξω ποτέ όταν κοιτάζω τα μάτια κάποιου, ακόμα κι αν υποθέσω πως η φωνή θα με έχει ξεγελάσει πρωτύτερα. 

Κατά το σύνηθες, περπατώντας, στριφογύρισα στο μυαλό μου τα της τελευταίας βδομάδας μέχρι που μου ‘ρθε σχετικ΄σ απρόσκλητο ένα τραγούδι που θα ήθελα να βάλω (κα θα βάλω) στην εκπομπή της Παρασκευής. Αυτό τραγούδαγα μέχρι που έφτασα σπίτι.

  #5

 

Παρασκευή 12 Οκτοβρίου, όπως πάντα από το στούντιο του indieground radio ο υπογράφων θα είναι πάλι  "στον λεμονοστίφτη". Κλασσικά στις 10 το πρωί και για 2 ώρες με πάρα πολύ καλή μουσική. Όσοι πιστοί (και ξύπνιοι) ακούσετε πατώντας εδώ:

Υγ. εντωμεταξύ ένα πράγμα που μ’ έφτιαξε ήταν που έστω άθελα κι απρογραμμάτιστα συμβάδισα με την επικαιρότητα.