Άλλη μια βόλτα στην Ακρόπολη και τα πέριξ, μετά από χρόνια. Κάποτε συνήθιζα να ανεβαίνω συχνότερα. Δυο τρεις φορές το χρόνο.
Ευκαιρία για μερικές ακόμα φωτογραφίες.
Τα ολόλευκα συμπληρώματα στη θέση των απολεσθέντων, θραυσμένων μαρμάρων χτυπούν παράξενα στη ματιά μου. Αναγκαία μεν, αρνούμαι να τα συνηθίσω δε. Σα σφίγγα ποζάρει για ώρα ένας μαύρος σκύλος στα Προπύλαια..
- Φύλακες είμαστε εμείς, νέοι, δεν ξέρουμε δυστυχώς να σας δώσουμε πληροφορίες, ελάτε αργότερα που θα είναι μια συνάδελφος που τα ξέρει, απαντά η ευγενέστατη υπάλληλος όταν τη ρωτάμε κάτι για το Ερέχθειο.
12 ευρώ το εισητήριο, πολλά μου φαίνονται αλλά μιας και ανεβήκαμε δεν κάνουμε πίσω.
Η πόλη από ψηλά δε δείχνει στα καλύτερά της.
Ολλανδός περιηγητής πάνω στην Ακρόπολη, κοιτάζοντας από ψηλά τη σύγχρονη πόλη ολόγυρα, έγραψε σ' ένα βιβλίο του: τα ερείπια είναι κει κάτω, όχι εδώ πάνω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίκιο είχε. Από πολύ ψηλά, από αεροπλάνο δηλαδή, η Αθήνα είναι μια μεγάλη ολόλευκη πόλη, ένα θαυμάσιο σύνολο. Από λιγότερο ψηλά, από την Ακρόπολη, ένα χάος.
Ξενούδης
Παρόλο που με πιάνει μια "ζήλεια" μερικές φορές όταν συγκρίνω την αισθητική της Αθήνας με άλλες Εθρωπαϊκές πρωτεύουσες μπορώ να πω ότι το αγαπάω το χάος της. Όπως αγαπάει κάποιος τους άσχημους γονείς που δεν τους διάλεξε.
Διαγραφή