28 Ιουνίου 2015

μετά απ' τα ΝΑΙ μας και τα ΟΧΙ μας, τι;



Με τον κίνδυνο να είναι ήδη ληγμένη αυτή η ανάρτηση (ή έστω απαντημένη) άμα τη δημοσίευσή της καθώς τα γεγονότα τρέχουν με καταιγιστικούς ρυθμούς, δε μπορώ να κρατηθώ και να μη θέσω το παραπάνω ερώτημα. Το οποίο παρεμπιπτόντως δεν είναι ρητορικό.

Υποθέτω αρχικά και πάνω σε αυτό στηρίζω τις όποιες σκέψεις μου πως οι κινήσεις των δύο αντίπαλων πλευρών (δανειστών και ελληνικής κυβέρνησης) απέχουν από το να είναι κινήσεις ενός αγώνα πόκερ η έκβαση του οποίου θα κριθεί αποκλειστικά από την ψυχραιμία, την ικανότητα για μπλοφάρισμα αλλά και την τύχη των συμμετεχόντων. 

Κάνω την αναγωγή δε πως ένα ΝΑΙ σημαίνει παραμονή στο ενιαίο νόμισμα ενώ αναγκαστικά ένα ΟΧΙ το ακριβώς αντίθετο. Και τα δύο ταυτόχρονα δε γίνονται κατά την προσωπική μου άποψη και αυτή η θεώρηση θέλω να πιστεύω τουλάχιστον για μένα πως είναι προϊόν λογικής (?) και όχι εκβιασμού. 

Αν τελικά την επόμενη Κυριακή υψωθεί η σημαία που έχει την κατάφαση κεντημένη πάνω της, το σύνθημα στην παντιέρα των υπέρμαχων του «μένουμε Ευρώπη», τότε συνεχίζουμε τον …και καλά Ευρωπαϊκό μας τρόπο ζωής εντός του ευρώ, κατά πως έχει αυτός την τελευταία πενταετία. Οι δανειστές μας τότε ίσως και να παραχωρήσουν κάποιες μικρές υποχωρήσεις στη νέα συμφωνία πίσω από την οποία όμως δε θα πάψει να κρύβεται καμουφλαρισμένο το διαβόητο  – επώδυνο όπως πάντα - παλιακό μνημόνιο των προηγούμενων κυβερνήσεων με ελάχιστες διαφοροποιήσεις. 

Φαντάζομαι πως το ΝΑΙ στην παραμονή στην Ευρωπαϊκή ένωση δε θα το πουν μόνο οι έχοντες και κατέχοντες αλλά και οι φοβισμένοι εκ των φιλοευρωπαϊστών όπως επίσης και όσοι είναι συνηθισμένοι στον καταναλωτισμό του δυτικού modus vivendi. Θα το πουν εκείνοι που δεν έχουν πιάσει το «καθόλου» - ακόμα κι αν έχουν πληγωθεί οικονομικά - στην ερώτηση «Πόσο ευτυχισμένοι/ευχαριστημένοι είσαστε από τη ζωή και το βιοτικό σας επίπεδο;», όσοι έχουν ακόμα «λίπος» και τέλος οι φανατικοί από DNA αντισυριζαίοι (γιατί υπάρχουν και τέτοιοι). 

Από την άλλη στέκονται όσοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα παραπάνω, οι πτωχευμένοι της μεσαίας τάξης, οι πραγματικοί άνεργοι (και όχι όσοι απλά δηλώνουν άνεργοι), οι υπέρμαχοι της χαμένης αξιοπρέπειας των τελευταίων ετών, οι λάτρεις μιας άλλης – ουτοπικής ίσως για σήμερα – Ευρώπης και όσοι έχουν αντιληφθεί την πραγματικότητα του αδιεξόδου των συνεχών δανεισμών και της μη βιωσιμότητας του χρέους. Μαζί με τους παραπάνω συμπολίτες φυσικά και οι έχοντες τεράστια χρέη σε ευρώ μεγαλοεπιχειρηματίες (το επονομαζόμενο «λόμπι της δραχμής») και ουκ ολίγοι εθνικιστές (που ανακατεύουν στο λόγο τους Θερμοπύλες, Μεταξά καιευρώ) θα είναι σύμφωνα με τη δική μου θεώρηση εκείνοι που θα υποστήριζαν την έξοδο από το ενιαίο νόμισμα και την υιοθέτηση ενός νέου εθνικού.

Οι κατηγορίες των υπέρμαχων του κάθε στρατοπέδου δε με προβληματίζει ιδιαίτερα στο να αποφασίσω ποια από τις δύο απαντήσεις θα επιλέξω την επόμενη Κυριακή. Το ζύγι επίσης μεταξύ προσωπικού και δημόσιου συμφέροντος μπορώ να το κουλαντρίσω και να λειτουργήσω αμιγώς βάση της ηθικής μου. 
Για να επιτευχθεί όμως αυτό, για να μπορώ να ρίξω δαγκωτό το ένα από τα δύο ψηφοδέλτια που θα μου δοθούν και να τα έχω καλά με τη συνείδησή μου για πάντα νομίζω πως δεν έχω όλα τα δεδομένα. Και σε μένα το σενάριο της επόμενης μέρας, το τι μέλλει γενέσθαι μιας πιθανής υπερίσχυσης του ΟΧΙ λείπει. 

Και μου το χρωστάει ακόμα η κυβέρνηση. 

Θέλω πραγματικά να ξέρω τι βρίσκεται απέναντι από τη συνέχιση του σημερινού και καθόλα αποτυχημένου κατά τη γνώμη μου μοντέλου. Ποια η εναλλακτική και τι συνεπάγεται ένα ΟΧΙ; Χρειάζομαι την παραμικρή τεκμηρίωση ενός σχεδίου. 

Δε με νοιάζει πόσο δύσκολο θα ακούγεται και πόσο δυσκολότερο θα είναι στην πραγμάτωσή του για να το ακολουθήσω.   Αρκεί να υπάρχει.




13 σχόλια:

  1. Αγαπητέ λέμον, η κυβέρνηση δεν μπορεί να σου πει τι θα συμβεί στο ΟΧΙ. Γιατί τότε θα απαντούσες: "και τότε γιατί ρωτάς;"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ lemon κάποιες παρατηρήσεις/επισημάνσεις και φυσικά διαφωνίες με αυτά που περιγράφεις:
    • τον …και καλά Ευρωπαϊκό μας τρόπο ζωής εντός του ευρώ, κατά πως έχει αυτός την τελευταία πενταετία. Να διευκρινίσουμε ότι η μερική εφαρμογή των συμφωνιών με τους θεσμούς (sic) ήταν απόφαση των κομμάτων που κυβερνούσαν τα τελευταία 40 χρόνια την Ελλάδα και το θέμα με το οποίο απέφευγαν να ασχοληθούν ήταν ο εξορθολογισμός του άθλιου κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Είναι πραγματικά θλιβερό και προσβλητικό να χρειάζεται ένας πολίτης άλλη χώρας να μας υποδείξει την κατάργηση του οργανισμού αποξήρανσης της Κωπαΐδας ή ότι είναι ακατανόητο το γεγονός ότι οι εφορίες των “high” περιοχών δεν μπορούν να συλλάβουν φοροδιαφεύγοντες και να εισπράξουν τους αναλογούντες φόρους.
    • οι έχοντες και κατέχοντες καθώς και το επονομαζόμενο «λόμπι της δραχμής» (που το ορίζεις λάθος κατά την γνώμη μου) φυσικά και θα ψηφίσουν ΟΧΙ. Θα είναι ευτυχισμένοι να δουν τα εισοδήματά τους να αποκτούν πολλαπλάσια αξία στο εγχώριο νόμισμα και επομένως να εξαγοράσουν οτιδήποτε θέλουν σε εξευτελιστικό αντίτιμο.
    Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι η αξιοπρέπεια μου με οδηγεί στο ΟΧΙ, δεν ξέρω όμως, όπως και εσύ τι επιπτώσεις θα έχει και σε τι οικονομικό και εργασιακό περιβάλλον θα ζούμε (μακάριοι οι ευτυχείς δημόσιοι υπάλληλοι – τους οποίους δεν τους μνημονεύεις στην ανάρτησή σου - που θα ψηφίσουν ΟΧΙ λόγω κόμματο-σκυλικής πειθαρχίας). Τέλος αυτοί που είναι υπεύθυνοι για να το εξηγήσουν είναι αυτοί που ψεύδονται συνεχώς τους τελευταίους πέντε μήνες οπότε καταλαβαίνεις πόσο πολύ θα τους λάβω υπόψη μου.
    Καταλαβαίνεις επομένως ότι προσπαθώ, ως ενήλικος, να βάλω τη λογική περισσότερο από το συναίσθημα στην απόφασή μου και όπου βγει.
    Κλείνοντας δεν είμαι σίγουρος ότι θα γίνει το δημοψήφισμα και αν γίνει τελικά ποιοι θα είναι υπέρ του ΝΑΙ ή του ΟΧΙ. Πιστεύω, ως φύσει αισιόδοξος, ότι θα υπάρξει συμφωνία κάτι όμως που θα σημαίνει ότι αμφότερες οι πλευρές δεν θα έπρεπε να μας είχαν φέρει σε αυτή την κατάσταση.

    ΥΓ: Ο πατέρας μου, συνταξιούχος του ΙΚΑ των 896€, δεν έχει τη μαγική καρτούλα ανάληψης από ΑΤΜ. Θα μπορεί βέβαια να γυρίζει όλη την Αθήνα δωρεάν με τα ΜΜΜ, αλλά μήπως η αριστερή κυβέρνηση που τον έχει στο κέντρο του ενδιαφέροντος της θα έπρεπε να τον είχε υπολογίσει όταν έπαιρνε αυτή την απόφαση? Ή μήπως τελικά πήρε την απόφαση για δημοψήφισμα με αυστηρά μικροκομματικά κριτήρια ή ακόμα και γιατί αποδεικνύεται χαμηλότερη των περιστάσεων?
    Χρήστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω την εντύπωση πως για τους «έχοντες» είναι μια win-win κατάσταση ανάλογα τουλάχιστον με το ποσοστό της περιουσίας τους που έχουν …διασώσει ήδη σε ξένες τράπεζες. Οι μεγαλο οφειλέτες όμως είναι άλλη περίπτωση (αλήθεια πως θα όριζες το «λόμπι της δραχμής»?) .
      Άκουγα στο ραδιόφωνο της μάνας μου τις κορώνες για την αξιοπρέπεια του ΟΧΙ σε καθεστωτικότατους σταθμούς από σιχαμένα στόματα μεγαλοδημοσιογράφων.
      Τους δημόσιους υπάλληλους όπως και τους συνταξιούχους δεν τους κατηγοριοποιώ αναγκαστικά σαν υπέρμαχους του ΟΧΙ. Οι περισσότεροι που γνωρίζω ΝΑΙ θα το ρίξουν. Κι αν κατι δεν μπορώ να τους προσάψω είναι πως είναι κομματόσκυλα του Συριζα. Αντιθέτως μπορώ να χαρακτηρίσω μεγάλο τους ποσοστό ως πολιτικούς αριβίστες. Όπως επίσης και ανθρώπους βολεμένους που δε θα διακινδύνευαν κατά κανένα τρόπο το status quo της ισχύος της αμειβόμενης θέσης τους.
      Το ΝΑΙ με τρομάζει γιατί το ξέρω και το έχω ζήσει. Το μετά το ΟΧΙ το φοβάμαι γιατί ξέρω το λαό που θα το εκστομίσει.

      Διαγραφή
  3. Ειλικρινές το σχόλιο σου lemon, αλλά ο συλλογισμός σου νομίζω ότι ξεκινάει από δυο λαθεμένες υποθέσεις:
    α) "οι κινήσεις των δύο αντίπαλων πλευρών απέχουν από το να είναι κινήσεις ενός αγώνα πόκερ" και
    β) "..η θεώρηση για την παραμονή στο ενιαίο νόμισμα ή όχι είναι προϊόν λογικής και όχι εκβιασμού..."

    Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα και ανεξάρτητα από το ποιος ευθύνεται, αυτές είναι κυρίως κινήσεις στρατηγικής (πόκερ ή σκάκι αν προτιμάς) καθώς οι συνέπειες είναι προφανές ότι ξεπερνούν τη σωτηρία, ή μη, της Ελλάδας.
    Στη λίστα αυτών των συνεπειών μπορείς να περιλάβεις: από την υστεροφημία των εμπλεκομενων Ευρωπαίων πολιτικών μέχρι την επιβίωση αρκετών Ευρωπαϊκών τραπεζών.
    Σε μία ΕΕ που εδώ και καιρό (βλ. Μπαρόζο) έχει ουσιαστικά πάψει να έχει οποιοδήποτε "όραμα" και χρησιμότητα (!), καμία Μέρκελ δε θα ήθελε να μείνει με την υστεροφημία ότι επί εποχής της οι χώρες άρχισαν να εγκαταλείπουν το πλοίο (στα ψιλά γράμματα, δες ότι η καγκελάριος έχει ξεκινήσει ήδη συνομιλίες με τους Βρετανούς για το δικό τους δημοψήφισμα).
    Επίσης παρ' όλες τις κορώνες, ουδείς γνωρίζει το μέγεθος των συνεπειών και τον τρόπο διαχείρισης μίας χρεωκοπίας της Ελλάδας. Το ενδιαφέρον των Αμερικανών κάτι φανερώνει. Μόλις την προηγούμενη Παρασκευή στις Βελγικές ειδήσεις αναφέρθηκε ότι η Ελλάδα συνολικά χρωστάει στο Βέλγιο ένα ποσό της τάξης των 8 δις. Αυτό σε μια χώρα όπου το τραπεζικό σύστημα ακόμη προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του μετά την κρίση του 2008 (δες στη wikipedia: Fortis bank πως τότε πολλοί έχασαν χρήματα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποκερ. Και για μένα μια παρτίδα πόκερ είναι, όχι σκάκι, στο σκάκι είσαι αντίπαλος μόνο με τη λογική και τις ικανότητες του αντιπάλου. Εδώ είσαι και με την τύχη του και με το απρόβλεπτο.
      Το αποτέλεσμα του «αγώνα» όμως και οι συνεπειες του – ιδιαίτερα όσο θα περνάει ο καιρός και ανεξάρτητα από την έκβαση – κανείς δε θα θυμάται πως προήλθε από έναν αγώνα με τράπουλα > Για αυτό το λόγο το βάζω στην άκρη από τώρα πριν διατυπώσω το τελικό μου ερώτημα στην ανάρτηση.
      Επίσης εξακολουθώ να συνδέω άρρηκτα το ΝΑΙ με την παραμονή στο ευρώ και το ΟΧΙ με την υιοθέτηση ενός νέου νομίσματος. Οι απαντήσεις όμως αναφέρονται στο πως είναι δοσμένη η ερώτηση στο δημοψήφισμα. Στο «ΟΧΙ δεν συμφωνώ με την προς υπογραφή πλατφόρμα των δανειστών» δεν μπορώ να προσθέσω το «αλλά παρόλα αυτά θέλω να παραμείνω στην ευρωζώνη και το ευρώ» . Ένα ΝΑΙ για μένα σημαίνει και «ΓΕΙΑ ΧΑΡΑ» άμεσα. Όλα αυτά βέβαια βρίσκονται στη σφαίρα του πως το αντιμετωπίζω εγώ ως πολίτης και ψηφοφόρος και του τι …περνάει από το χέρι μου.
      Δε διαφωνώ σε τίποτα απ’ όσα γράφεις αγαπητέ d.t. απλά προσπαθώ να εξηγηθώ στις δυο ενστάσεις σου.

      Διαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Απόλυτα βέβαιος δεν θα είναι κανείς σώφρον άνθρωπος την Κυριακή που θα ψηφίσει. Πέρα από τους μουτζαχεντίν και των 2 πλευρών που πιστεύουν με θρησκευτική ευλάβεια στην απόλυτη αλήθεια τους, όλοι οι άλλοι θα ψηφίσουμε με την ελπίδα να πήραμε την σωστή απόφαση βάσει των όσων καταφέραμε να μάθουμε, ακούσουμε, διαβάσουμε για το ζήτημα. Την ελπίδα όμως, όχι την βεβαιότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χωρίς να υπερηφανεύομαι για τη νηφαλιότητά μου μένω έκπληκτος με το πόσο δύσκολο είναι να συννεοηθώ ακόμα και με αγαπητούς μου ανθρώπους επί του θέματος. Ειδικά με εκείνους που δεν αντιλαμβάνονται καντην ερώτηση του "Και μετά τι;" Αντε να δούμε που θα μας βγάλουν (ή θα μας βάλουν) ετούτοι οι καθόλου βαρετοί καιροί φίλτατε mahler.

      Διαγραφή
    2. Εγώ επειδή βλέπω πολύ σιγουριά, πολύ εμπάθεια και πολύ θυμό, τουλάχιστον στο ίντερνέτε, ελπίζω σε μια βδομάδα να μιλάω με όλους όσους θεωρώ φίλους μου και να μην κόψουμε καλημέρες.

      Διαγραφή
  6. ΟΚ, είναι πραγματικότητα: Οι ελληνικές τράπεζες έκλεισαν, τα capital controls επιβλήθηκαν. To Grexit δεν είναι πάρα πολύ μακριά από εδώ – η "μητέρα" όλων των bank runs που πολλοί φοβούνταν έχει ήδη συμβεί, πράγμα που σημαίνει ότι η ανάλυση κόστους-οφέλους που ξεκινά από εδώ και πέρα είναι πολύ πιο ευνοϊκή για την έξοδο από το ευρώ από ό,τι ήταν ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Σαφώς, όμως, ορισμένες αποφάσεις πρέπει να περιμένουν το δημοψήφισμα. Εγώ θα ψήφιζα «όχι», για δύο λόγους. Πρώτον, όσο και εάν η προοπτική εξόδου από το ευρώ τρομάζει τους πάντες -συμπεριλαμβανομένου και εμένα– η τρόικα ουσιαστικά απαιτεί τώρα συνεχιστεί επ' αόριστον το καθεστώς της πολιτικών των τελευταίων πέντε ετών.
    Πού είναι η ελπίδα σε αυτό; Ίσως, απλώς ίσως, η προθυμία για έξοδο θα εμπνεύσει την επανεξέταση του θέματος, αν και μάλλον όχι. Ακόμη και έτσι όμως, η υποτίμηση δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερο χάος απ' αυτό που ήδη υπάρχει, και θα άνοιγε τον δρόμο για την επακόλουθη ανάκαμψη, όπως ακριβώς έγινε πολλές φορές σε πολλά μέρη. Η Ελλάδα δεν είναι διαφορετική. Δεύτερον, οι πολιτικές επιπτώσεις της ψήφου υπέρ του «ναι» θα ήταν βαθιά ανησυχητικές. Η τρόικα έκανε σαφώς έναν "αντίστροφο Κορλεόνε" - έκανε μία προσφορά στον Τσίπρα που δεν μπορεί να δεχθεί και πιθανώς το έκανε αυτό ενσυνείδητα. Έτσι, το τελεσίγραφο ήταν ουσιαστικά μια κίνηση για αντικατάσταση της ελληνικής κυβέρνησης. Ακόμη και εάν δεν σου αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό πρέπει να είναι ενοχλητικό για οποιονδήποτε πιστεύει στα ευρωπαϊκά ιδεώδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λες:"...επακόλουθη ανάκαμψη, όπως ακριβώς έγινε πολλές φορές σε πολλά μέρη." Και απαντώ όπως δεν έγινε πολλές φορές σε πολλά μέρη. Έχεις κάποιο παράδειγμα? Όσο για τελεσίγραφα ακόμα δεν είμαι σίγουρος ποιος, τι και πως.

      Διαγραφή
    2. Τη διάβασα κι εγώ ετούτη την ενδιαφέρουσα δήλωση του Κρούγκμαν και θεωρώ μάλιστα πως είναι βαρύ πυροβολικό στα χέρια των υποστηρικτών του ΟΧΙ. Παρόλα αυτά δεν απαντά όμως στο βασικό ερώτημα της ανάρτησης αυτής.

      Διαγραφή

Related Posts with Thumbnails