5 Ιουνίου 2012

κακοκρυμμένος



 Τα σημερινά χτυπήματα από τα μέσα, λίγο κάτω απ το στομάχι, τα μεταφράζω σαν άγχος και όχι σαν ανοιξιάτικο …ενθουσιασμό. Για κανά μισάωρο πήγα να κρυφτώ από τα διάφορα "πρέπει να κάνω" αλλά με έβλεπα. 

Έτσι λοιπόν βγήκα  στο φως της μέρας και αντιμετώπισα στωικά την αναβαλλόμενη από πενθημέρου καθημερινότητα. 
Στο δρόμο είδα κι άλλους να προσπαθούν να κρυφτούν – ανεπιτυχώς - από τα όσα τους τρομάζουν. Αισθάνθηκα καλύτερα που δεν ήμουν μόνος.


 

8 σχόλια:

  1. οι περισσότεροι κάπως έτσι ήμαστε φίλε μου. Καλό σου βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και καλή μας μέρα. σήμερα να σου πω την αλήθεια που είχα τον β γύρο της χθεσινής μέρας επέλεξα την ξεκούραση του πολεμιστή της καθημερινότητας

      Διαγραφή
  2. Ωραίες φώτοζζζ! Ωραίο ποστ!
    Πάρε και μια άλλη άποψη:
    http://www.youtube.com/watch?v=2fex9XYBcSI

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το παίρνω σα σχόλιο για το Running Away και όχι για το Crazy Baldhead. :)
      εντωμεταξύ αυτή τη στιγμή είμαι στα μισά της προ(προ)χθεσινής εκπομπής και έχω ευτυχήσει. Give the gift of music.
      Πολύ νωρίς δώσατε ραντεβού για Σεπτεμβρη, αλλά ας είναι, θα τα πούμε νωρίτερα εμείς.

      Διαγραφή
  3. Σωστά για το running away :)
    Χαίρομαι που σ' άρεσε η εκπομπή :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και δεν θα είσαι μόνος.. όλοι λίγο πολύ ξέρουν να κρύβονται..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εγώ άμα κρυφτώ καλά, ούτε εγώ ο ίδιος δε με βρίσκω. Γι αυτό και το αποφεύγω.

      Διαγραφή

Related Posts with Thumbnails