Τα σημερινά χτυπήματα από τα μέσα, λίγο κάτω απ το στομάχι, τα
μεταφράζω σαν άγχος και όχι σαν ανοιξιάτικο …ενθουσιασμό. Για κανά μισάωρο πήγα
να κρυφτώ από τα διάφορα "πρέπει να κάνω" αλλά με έβλεπα.
Έτσι λοιπόν βγήκα στο φως της μέρας και αντιμετώπισα στωικά την αναβαλλόμενη
από πενθημέρου καθημερινότητα.
Στο δρόμο είδα κι άλλους να προσπαθούν να
κρυφτούν – ανεπιτυχώς - από τα όσα τους τρομάζουν. Αισθάνθηκα καλύτερα που δεν ήμουν μόνος.
οι περισσότεροι κάπως έτσι ήμαστε φίλε μου. Καλό σου βράδυ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι καλή μας μέρα. σήμερα να σου πω την αλήθεια που είχα τον β γύρο της χθεσινής μέρας επέλεξα την ξεκούραση του πολεμιστή της καθημερινότητας
ΔιαγραφήΩραίες φώτοζζζ! Ωραίο ποστ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρε και μια άλλη άποψη:
http://www.youtube.com/watch?v=2fex9XYBcSI
το παίρνω σα σχόλιο για το Running Away και όχι για το Crazy Baldhead. :)
Διαγραφήεντωμεταξύ αυτή τη στιγμή είμαι στα μισά της προ(προ)χθεσινής εκπομπής και έχω ευτυχήσει. Give the gift of music.
Πολύ νωρίς δώσατε ραντεβού για Σεπτεμβρη, αλλά ας είναι, θα τα πούμε νωρίτερα εμείς.
Σωστά για το running away :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σ' άρεσε η εκπομπή :) :)
Και δεν θα είσαι μόνος.. όλοι λίγο πολύ ξέρουν να κρύβονται..
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ άμα κρυφτώ καλά, ούτε εγώ ο ίδιος δε με βρίσκω. Γι αυτό και το αποφεύγω.
Διαγραφήεγώ να δεις..
ΑπάντησηΔιαγραφή