24 Φεβρουαρίου 2014

ο παράδεισος από δεύτερο χέρι

επένδυση ?

Τα πρωινά της Κυριακής στην Αθήνα ή ας εστιάσω καλύτερα λίγα μέτρα έξω από αυτήν - για τα παζάρια των ρακοσυλλεκτών μιλάω - βρίσκει κανείς τον παράδεισο των πάσης φύσης φτωχοδιάβολων, των συλλεκτών και των ηλικιωμένων (Ουκ ολίγες φορές οι 2 ή και οι 3 κατηγορίες αλληλεπικαλύπτονται).  Και αν για την τρίτη ομάδα φαντάζει ως φυσιολογική η συνέχεια μιας καθημερινότητας (που περιλαμβάνει αποθήκευση ηλιακής ενέργειας στα κόκκαλα σε λίγο πιο ενδιαφέροντα περιβάλλοντα στην προκειμένη από το εσωτερικό ενός τρόλλει που ανεβοκατεβαίνει την Πανεπιστημίου), για τις άλλες 2 κατηγορίες η μέρα είναι πραγματικά ξεχωριστή.

απογοήτευση, το παζάρι δεν άνοιξε λόγω βροχής

Κέρματα κουδουνίζουν σε παλάμες συλλεκτών του ότι να ‘ναι και χαρτονομίσματα ξετυλίγονται από μικρά η μεγαλύτερα κουβάρια που ξεπροβάλλουν βιαστικά πριν ξαναβυθιστούν σε τσέπες παλτών εσωτερικές ή παντελονιών. Το να κουβαλάς πορτοφόλι για τους μυημένους απαγορεύεται δια καδρονιού φέροντος καρφιά διότι ένα πορτοφόλι όπου και να το βολέψεις, όσο σφιχτά κι αν το κρατάς, είναι πανευκόλως αρπάξιμο. Αλήθεια σου λέω, αν το δοκιμάσεις θα περάσεις το απόγευμα της Κυριακής σου μιλώντας με τράπεζες και ακυρώνοντας πιστωτικές κάρτες – αν έχεις - .

Στις πρώτες σου επισκέψεις εντός αυτού του τεράστιου πολύχρωμου πανηγυριού αν παρασυρθείς μπορεί να γυρίσεις σπίτι σου ταπί. Οι ιδιαιτέρως εκπαιδευμένοι ελαφροχέρηδες που θα κάνουν το παν για να οικειοποιηθούν το πορτοφόλι σου είναι ο ένας μόνο κίνδυνος, ο άλλος - πέρα από τη ζαλάδα - φωλιάζει μέσα σου  και μπορεί να σε παρασύρει σε αγορές δεκάδων συχνά υπερκοστολογημένων αντικειμένων που δε χρειάζεσαι.


Την υπερκοστολόγηση ενίοτε την αποφεύγεις με τη χρήση του αλγόριθμου του κατάλληλου ντυσίματος. Το μήκος του μπουφάν/παλτού σου για παράδειγμα (σε συνδυασμό κάποιες φορές με τα έκπληκτά σου μάτια) είναι αντιστρόφως ανάλογο με την αρχική τιμή που θα κληθείς να αντιμετωπίσεις και παζαρέψεις με τους αθίγγανους ως επί το πλείστον αετονύχηδες πωλητές. 


Αλλοδαποί κι ιθαγενείς μετανάστες ξαναγοράζουν τα πράγματα που πούλησαν κάποτε – οι πρώτοι από ανάγκη επιβίωσης οι δεύτεροι λόγω μεταβαλλόμενου γούστου και αισθητικής -   άμα τη άφιξή τους στον τόπο διαμονής. Ή λοιπά αντικείμενα στα όρια της σαβούρας που τους προσγειώσουν περιδινούμενους σε παιδικές ηλικίες τόπων μακρινών και χρόνων ανελέητα παλιών.


Μάτια μισοκλείνουν πρεσβυωπικά εστιάζοντας σε αντικείμενα που τα κρατάνε βρωμισμένα χέρια, τα χέρια σου, βιβλία, αυγά φαμπερζέ, δίσκοι, κούκλες και σπιρτόκουτα, γυαλικά, παράσημα, περιοδικά, γκραβούρες, βάζα και σερβίτσια, πρίζες, κονκάρδες, ηλεκτρικές συσκευές. Βλέπεις εκατομμύρια πράγματα, λίγο να κοντοσταθείς, μια ιδέα της στιγμής μετατρέπεται σε αγορά κι ίσως μια καινούρια συλλογή έχει ήδη ξεκινήσει. Ένας φίλος αγοράζει μεταλλικά κουτάκια με βελόνες γραμμοφώνου. Και σπιρτόκουτα. Και πακέτα από καταργημένα brands τσιγάρων. Κι ένας άλλος γνωστός τσίγκινα παιδικά παιχνίδια. Κι ο θείος μιας τρίτης φωτιστικά και λαμπατέρ. Εξαρτήματα από πλοία ένας οικογενειακός φίλος Συναντάω τον πατέρα ενός γνωστού, μαζεύει κουδούνια χάλκινα, τσαρούχια και κανάτια κι ότι λαογραφικό θα μπορούσε να σταθεί στο άχτιστο ακόμα μουσείο της Γενέτειρας, έτσι αποκαλεί συγκινημένος το χωριό του.

Στο παζάρι ξεδιπλώνεις χαρακτήρα. Εκτίθεσαι. Θυμάσαι, ενθουσιάζεσαι, γνωρίζεσαι, μοιράζεσαι,  προσέχεις, κοντράρεις,  συμμαχείς, νευριάζεις, χαίρεσαι, ζηλεύεις, φωνάζεις, βρωμίζεις, συνωμοτείς, συναντάς, μαθαίνεις, ξεχνιέσαι, απογοητεύεσαι, βοηθάς, ξεθυμαίνεις, ταξιδεύεις, αγαπάς και μισείς, πλουτίζεις και φτωχαίνεις, ρισκάρεις, επενδύεις.


Εγώ αγοράζω δίσκους, για να τους ακούω όμως, δε θέλω να νοούμαι συλλέκτης δίσκων. Εντυπωσιάζομαι από κάθε είδος συλλογής είναι η αλήθεια. Θαυμάζω και την υπομονή και τις γνώσεις των συλλεκτών. Ζηλεύω και την όρεξή τους. Παρότι καθαυτές, οι κάθε λογής συλλογές, μου βγάζουν πότε πότε ένα αίσθημα ματαιότητας, έχω ξεκινήσει ακόμα μία την οποία δεν αποκαλύπτω ακόμα.



 - Εσείς αντέχετε ακόμα να σκύβετε μας λέει ένας ηλικιωμένος άντρας για να συνεχίσει Την ίδια μούρλια είχα κι εγώ απ’ τα νιάτα μου, απ’ την ηλικία σας ακόμα. Με τα βιβλία. Απομακρύνεται σέρνοντας ένα καρώ υφασμάτινο καροτσάκι λαϊκής. Είναι βαρύ, το ‘χει γεμάτο βιβλία.

10 σχόλια:

  1. Εγώ πάλι θα φοβόμουν ένα τέτοιο μέρος... χαράς την υπομονή σου!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ηφ, αποκλείεται να φοβόσουν, είναι πολύ ωραίο κλίμα/σκηνικό (όταν το συνηθίσεις)!

      Διαγραφή
  2. Παζάρια με τέτοιου είδους αντικείμενα προς πώληση βρίσκουμε πολλά εδώ γύρω, αν και είναι αρκετά μικρά. Το καλοκαίρι έχει σχεδόν κάθε μέρα σε διάφορα χωριά όπου κυρίως ντόπιοι βγάζουν τα άχρηστα για πούλημα και από κοντά υπάρχουν και διάφοροι επαγγελματίες.

    Εμάς μας αρέσουν πολύ και πηγαίνουμε όποτε υπάρχει ευκαιρία, αν και σπάνια αγοράζουμε κάτι. Γενικά, μακάρι να γίνονται όλο και περισσότερα και στην Ελλάδα ώστε να αρχίσει να μπαίνει λίγο περισσότερο η ιδέα της επανάχρησης των αντικειμένων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ Δημήτρη και επαυξάνω. Το "πρόβλημα" εδώ στην Ελλάδα είναι πως πολλοί ακόμα κι απ όσους δεν σνομπάρουν την αγορά από δευτερότριτο χέρι είναι αφόρητα σιχασιάρηδες με ότι ήδη χρησιμοποιημένο. Και κάπου εκεί κολλάει το πράγμα

      Διαγραφή
  3. πάσχουμε από ιδέες, όχι από αντικείμενα.
    Ξενικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. να σε ρωτήσω γιατί είμαι από επαρχία και μέγας γκαντεμόσαυρος αφού όταν είχα κατέβει αθήνα για το παζάρι των ρακοσυλλεκτών στο γκάζι πριν 2 χρόνια τότε είχε απαγορευθεί γιατί είχαν πέσει πιστολίδια.ξαναγίνεται ή αναφέρεσαι σε κάποιο άλλο;όταν σπούδαζα σαλόνικα πέρναγα κάθε μέρα από το μπιτ παζάρ και τι διαμάντια(δίσκοι,cd,dvd,βιντεοκασσέτες ,βιβλία και κόμικς )με μισό και ένα ευρώ είχα τσιμπήσει δε λέγεται.το μοναστηράκι τις κυριακές είναι μαγεία.κάποτε έσκαγα αθήνα για ΑΕΚΑΡΑ και τώρα μόνο για δισκάδικα, βιβλιοπωλεία και μοναστηράκι. Λευτέρης Τρίκαλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λοιπόν, το παζάρι των ρακκοσυλεκτών στο Γκάζι (πλατεία Κεραμεικού ή Κορεατικης αγοράς) όντως έκλεισε πριν καμιά διετία. Ευκαιρία έψαχνε ο Καμίνης να τη μετακομίσει ντε και καλά από εκεί και τη βρήκε (δικαιολογημένα πλέον) από τα πιστολίδια. Οι ρακοσυλλέκτες έκτοτε "διασπάστηκαν" σε 2 σωματεία και τους δόθηκαν πολλαπλάσιοι χώροι στην Ιερά Οδό, στα πέριξ του σταθμού Ελαιώνας (μετρό). Αν και έχουν φάει μια δυο μετακομίσεις από τότε, πάλι στην ίδια περιοχή στρώνουν πραμάτεια.

      Αν σου αρέσουν τα παζάρια (που σου αρέσουν απ ότι καταλαβαίνω) θα βρεις τον ...παράδεισο του μεταχειρισμένου. Στο εγγυώμαι! Σε εκατονταπλάσιες ποσότητες σε σύγκριση με εκείνα του μπιτ παζάρ. Όποτε θες να σου δώσω πληροφορίες παραπάνω.

      Καλησπερίζω Λευτέρη και καλωσορίζω στα δικτυακά μας μέρη.

      Διαγραφή
    2. ευχαριστώ πολύ φίλε μου .θα το 'χω υπόψη μου για την επόμενη κάθοδο .όντως την καταβρίσκω στα παζάρια κυρίως όμως για μουσική ,ταινίες,βιβλία ,περιοδικά και κόμικς.το συναίσθημα της ελπίδας ή προσμονής να βρείς κάτι που σ'ενδιαφέρει και σε καλή τιμή είναι απίστευτο.έχω αρκετό υλικό μαζεμένο αλλά όπως και συ έγραψες παραπάνω όχι ως κλασσικός (ψιλομίζερος έως υποχόνδριος)συλλέκτης που τα αγοράζει για να τα βάλει σε ζελατίνα και να τα βλέπει και να χαίρεται ή ακόμα χειρότερα να περιμένει να τα μοσχοπουλήσει αλλά για να τα απολαμβάνω.ωραίες αναρτήσεις κάνεις!Λευτέρης

      Διαγραφή
    3. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους κατεβαίνω στο παζάρι από 15 χρονών. Ίσως και για κανα άλλο ακόμα αντικείμενο που εμπίπτει στην ποπ μου κουλτούρα. Αυτή η προσμονή που λες μπας και βρεις κάτι ενδιαφέρον - αν και συναίσθημα ακαταλαβίστικο για πολλούς - με ξυπνάει κάθε Κυριακή και με στέλνει ακόμα κι άυπνο στην άκρη της πόλης. Ευχαρίστως όσες πληροφορίες θέλεις.

      Διαγραφή

Related Posts with Thumbnails