6,0333 χρόνια εδώ

"Χρόνια πολλά μπαμπά, ευχήθηκε χαρούμενη μια φίλη στον πατέρα της στο νησί όταν εκείνος σήκωσε το τηλέφωνο. 

Γιατί; τι είναι σήμερα; της απάντησε εκείνος έκπληκτος.

Τα γενέθλιά σου καλέ μπαμπά! Το ξέχασες;

Α, και που να το ξέρω εγώ; διαμαρτυρήθηκε έντονα εκείνος από την άλλη άκρη της γραμμής. Σάμπως μου το θύμισε η μάνα σου; Αυτή φταίει που δεν το θυμήθηκα.

Κάπως έτσι ξεχάστηκα κι εγώ και δεν έσβησα εγκαίρως τα κεράκια για τα εξάχρονα του παρόντος ιστολογίου και φυσικά ολόδική μου η ευθύνη (αφού δε βρέθηκε κανείς να μου το θυμίσει)· μονογονεϊκή οικογένεια γαρ, ετούτη που αποτελούμε εγώ κι αυτό."

Με αυτό το ανέκδοτο ξεκίνησε η κουβέντα μας με τον μπλόγκερ lemonostiftis, μια συζήτηση που επιδιώξαμε λόγω των έκτων γενεθλίων του ιστολογίου του (δέκατα όγδοα μετρημένα σε ανθρώπινα έτη) που βρίσκει τον αρχι(και μόνο)συντάκτη αυτού προβληματισμένο για το μέλλον του πνευματικού του τέκνου. Και συνειδητοποιημένο. 

«Στην παρούσα φάση μερικά πράγματα δε χρειάζεται να ειπώνονται πλέον κι άλλα που ενώ θα έπρεπε να γραφούν δε χρειάζεται να …διαβαστούν». Έτσι …μυστηριωδώς (και δήθεν κατά την ταπεινή άποψή μας) μας απάντησε όταν του θέσαμε το ερώτημα για το σπανιότερο των δημοσιεύσεων που επιχειρεί επί του παρόντος blog τον τελευταίο καιρό. 

Όταν δε, στη δεύτερη μόλις ερώτηση μας, του θέσαμε τη φήμη που κυκλοφορεί στον κυβερνοχώρο για το έτερο – κρυφό κι εξώγαμο όπως ακούγεται – πνευματικό του τέκνο που πιθανώς του αποσπά την προσοχή και τον χρόνο, αυτός μας κεραυνοβόλησε με ένα βλέμμα περιφρόνησης και αποκαλώντας μας "Βλάκες!" και "Κίτρινους" αποχώρησε στα ενδότερα της σιωπής και της οικίας του και δε δέχτηκε να συνεχίσουμε την συνέντευξή μας. 

Σεβόμενοι το οξύθυμο του χαρακτήρα του εμείς, παρότι οργισμένοι, αποφασίσαμε να αποχωρήσουμε ήρεμα, δίχως καν να προλάβουμε να πιούμε τον καφέ και να φάμε τους κουραμπιέδες που μας κέρασε και να του ευχηθούμε. 

η μόνη φωτογραφία που καταφέραμε να τραβήξουμε

Τελικά, έτσι, απουσία εορταστικής συνέντευξης και τούρτας παραθέτουμε μια ντουζίνα αναρτήσεις από την πορεία του lemonostiftis από το 2010 έως σήμερα από τις 50 περίπου όλες κι όλες που νομίζουμε πως αξίζει να διαβάζονται: 

το Γκαζοχώρι 2013  πως θα καταλάβεις το χρόνο που κυλά (αν δεν έχεις ημερολόγιο) 2011 Τα δισκάδικα που έκλεισαν: 100+ γραφιστικές και άλλες αναμνήσεις  2015 στο δεξί συρτάρι 2012 love to love you vinyl - οι 33 στροφές στα κόμικς 2014  Paisley Underground, ο ήχος που ξανάφερε στη μόδα το λαχούρι 2015 εύθραυστος  2012 13 φανταστικά συγκροτήματα που ποτέ δεν υπήρξαν 2014 χθες βράδυ ήθελα 2013 Ο ναυαγός, το έρημο νησί και οι 10 δίσκοι 2010 ένα t-shirt με τον αριθμό 4699  2010 εσκιμώοι στην Αθήνα 2012