31 Οκτωβρίου 2011

ελπίζοντας το καλύτερο

περιμένοντας το χειρότερο


Ανασφαλής, μόλις μία ή δύο μέρες αφού «η κρίση» είχε χτυπήσει από τις πρώτες τη δική μου πόρτα (και όχι του γείτονα όπως ως κοινός θνητός περίμενα) στα βασιλικά κτήματα στο Τατόι – όποιος δεν τα έχει επισκεφτεί, να το πράξει – παρέα με τον Ν και τον Α, σχεδίαζα τα επόμενα χωρίς φόρα βήματα που θα έκανα.

Βλέπω ξανά σήμερα τις εικόνες από εκείνη τη μέρα,  δυο χρόνια ακριβώς από τη στιγμή που τραβήχτηκαν και σκέφτομαι πως τίποτα απ’ όσα υπολόγιζα εκείνη την περίοδο δε βγήκε αληθινό. Με το οικονομικό, το εργασιακό και εντέλει το βιοτικό επίπεδο να βαίνουν φθίνοντα σε  συνάρτηση με το χρόνο, απορώ γιατί η διάθεση πορεύεται αντιστρόφως ανάλογα αυτών. Τι πρόβλημα έχω;


υγ. Η μουσική που χρησιμοποίησα στο βίντεο είναι απόσπασμα από το  "End of an era" του δικτυακού φίλου Toracube (http://www.youtube.com/user/toracube ) που έχει γράψει και το θέμα που ακούγεται στο βίντεο του March with me/Athens Pride 2011.

10 σχόλια:

  1. Πιστεύεις αυτό που γράφεις στον υπότιτλο; Εγώ πιστεύω ότι δεν το πιστεύεις. :) Δεν είναι στη φύση μας να περιμένουμε το χειρότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ absentminded: Κι εγώ να μη το πιστεύω, το πιστεύει το μυαλό μου. Φτιάχνει χωρίς σταματηνό τα χειρότερα σενάρια και έχει πλάκα γιατί γιατί η πραγματικότητα είναι σχεδόν πάντα καλύτερη αυτών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κι όμως νομίζω οτι είσαι από τους ανθρώπους που βλέπουν τις ευκαιρίες μέσα από την κρίση.
    Οκ, μπορεί να μην έχεις βρει ακόμα κάποια επαγγελματική ευκαιρία αλλά η ανεβασμένη σου διάθεση δείχνει οτι κάτι έχεις βρει και σε γεμίζει. Μπορεί να είναι κάποια ηθικά διδάγματα, λέω τώρα.
    Το σίγουρο είναι οτι η κρίση αυτή είναι μια γερή σπρωξιά για όλους μας. Ή που θα πέσουμε στο γκρεμο ή που θα μάθουμε να πετάμε αυτόνομοι.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ ΑnD: Χμμμ, όχι δεν είμαι από αυτούς τους ανθρώπους. Απλά συνήθισα να επιβιώνω κατ' αρχάς στις αλλαγές που κάποτε αντιπαθούσα σφόδρα (μιλώ γι αυτές που μ' επηρρεάζουν παρά τη θέλησή μου). Κάτι είναι κι αυτό.
    Είναι αλήθεια πως κάτι έχει αλλάξει στην ψυχολογία μου, αλλά μάλλον αυτό έγινε εν αγνοία μου.
    Όσο για τη σπρωξιά, ναι ήταν από τις καλές και έχω την άποψη ότι ακόμα δεν τέλειωσε.
    Να δούμε τι θα κάνουμε με το δημοψήφισμα τώρα. Έχουμε να ακούσουμε κάπου 10.000.000 γνώμες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ lemon: Καμία βεβαιότητα για το αν θα γίνει το δημοψήφισμα. Καμία εμπιστοσύνη στους άθλιους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πιστεύω είναι η ψυχολογία του 'nothing left to lose' που αρχίζουμε όλοι λίγο-πολύ να έχουμε, και η οποία φέρνει μια ευφορία, καθώς κάποιος ουσιαστικά αφήνεται στην μοίρα του, οπότε απαλλάσσεται από όλα τα άγχη του.
    Τα κακό βέβαια είναι ότι όταν όντως τα χάσει τότε καταλαβαίνει ότι είχε και παραείχε 'things left to lose'!
    Γι αυτό και φοβάμαι πολύ για την ορθή κρίση των Ελλήνων σε περίπτωση δημοψηφίσματος για ευρώ vs δραχμή. Απ' ότι καταλαβαίνω από συζητήσεις πολλοί νομίζουν ότι αν γυρίσουμε στην δραχμή α) θα δώσουμε ένα καλό μάθημα στους 'ξένους', που μας εκμεταλεύονται και β) θα βρεθούν, το πολύ πολύ, στην δυσάρεστη θέση να μην μπορούν να αλλάζουν αυτοκίνητο κάθε 3 χρόνια.
    Είμαι πραγματικά φοβισμένους που η ζωή μου εξαρτάται από την γνώμη των κοθωνιών/συμπολιτών μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ vick: Η τραγωδία είναι πως δεν έχω καμμία εμπιστοσύνη σε κανέναν , ούτε φυσικά στην επονομαζόμενη "κοινή γνώμη" και την κρίση των συμπολιτών μου.

    @ Στάθης: Πάντα υπάρχουν 'things left to lose', ίσως λιγότερα αλλά πάντα υπάρχουν. Υφίσταται όμως κι ένα κρίσιμο σημείο, στο οποίο αλλάζεις, είσαι πάλι εσύ αλλά σε διαφορετική φυσική κατάσταση.

    Το να αφήνεσαι στα χέρια της μοίρας είναι εξίσου λυτρωτικό, δεν εννοώ όμως αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το δημοψήφισμα μου φαίνεται οτι είναι μια γελοία απάτη.
    Ο λαός (μαζί και οι άθλιοι) θα έπρεπε να ψηφίζει άμεσα για όσα σημαντικά διαδραματίζονται και όχι να καλείται να "ψηφίσει" όταν έχουν ήδη ληφθεί ένα σωρό αποφάσεις που δεν τον εκφράζουν.
    Αυτή τη στιγμή θα λειτουργήσει μόνο ως επικύρωση μιας πολιτικής με την οποία κανείς δε συμφωνεί ούτε συμμετείχε με μόνο λόγο να αποποιηθούν τις ευθύνες όσοι την επέλεξαν.
    Αμφιβάλλω αν θα γίνει τελικά γιατί η τρομοκρατία από τα μέσα ήδη έχει ξεκινήσει και αυτό που φαίνεται δημοκρατικό τελικά θα μοιάζει περιττό ίσως και καταστροφικό.
    Το αποτέλεσμα θα είναι να θεωρήσουμε άσκοπο το να γίνει το δημοψήφισμα και μάλιστα ασύμφορο οικονομικά, δίνοντας λευκή επιταγή στην κυβέρνηση να προχωρήσει.
    Ένα δημοψήφισμα κλειστών απαντήσεων είναι σαν τα στατιστικά αποτελέσματα. Αυτός που διαμορφώνει την ερώτηση, με τον τρόπο που τη διαμορφώνει μπορεί να πάρει την απάντηση που επιδιώκει.

    Η ψήφος εμπιστοσύνης που είπε ο ΓΑΠ οτι θα ζητήσει είναι άλλη μια πλάνη. Η πλειοψηφία των βουλευτών θα συμφωνήσει με την πολιτική της κυβέρνησης. Γιατί έτσι είναι η δομή της Βουλής, γιατί κανείς δεν έχει τα @@ να εκφράσει την πραγματική του γνώμη μέσα σε ένα κόμμα.
    Ομάδες δηλαδή ανθρώπων με αυστηρά ίδιες απόψεις διαμορφώνουν τη Βουλή αντί για ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της κοινωνίας μας, με διαφορετικές απόψεις, προτάσεις και σκέψεις όπως κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε.

    Δεν ξέρω αν είμαστε απλά θεατές ή αν είμαστε πιόνια. Πάντως σίγουρα δεν είμαστε πρωταγωνιστές.

    Αυτό που θα έπρεπε να έχουμε στο μυαλό μας είναι οτι εμείς είμαστε οι πελάτες της κάθε κυβέρνησης και να φερόμαστε ανάλογα.
    Είναι όμως ο Νόμος ανεξάρτητος ώστε να διασφαλίζει τα δικαιώματά μας; Ή φτιάχνεται κατά παραγγελία από τις κυβερνήσεις ώστε ανάμεσα στη γραφειοκρατία και την πολυπλοκότητά του οι πολίτες να νιώθουν και να είναι αφοπλισμένοι με αποτέλεσμα να μην αντιδρούν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ AnD: Οι νόμοι φτιάχνονται κατά παραγγελία εδώ και πολλά χρόνια μόνο που τon τελευταίο δεν μπορούν να κρυφτούν καλά γιατί θίγουν πολλούς περισσότερους ανθρώπους που ψάχνουν πιο πολύ και βρίσκουν πιο πολλές νόμιμες παρανομίες.
    Το δημοψήφισμα είναι δημοκρατικό αλλά με βάζει σε σκέψεις για το νόημα που θα είχε μετά από μια σωρεία παρανομιών και μετά από την ολοκληρωτική κατάλυση της δημοκρατίας. Θέατρο παίζουν οι άθλιοι και ο κόσμος πια κάθεται και παρακολουθεί τις ερμηνείες των ανδρείκελων. Έριξαν στον κόσμο ένα ακόμα καινούριο κόλπο να έχει να ασχολείται για κάμποσο καιρό ακόμα. The great deception!
    Καμία εμπιστοσύνη στις μαριονέτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @vick
    Συμφωνώ απόλυτα.
    Σαν τα ποντικάκια με το τυράκι τσιμπάμε κάθε φορά και αποπροσανατολιζόμαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts with Thumbnails