όχι πρώτη, ούτε δεύτερη. τρίτη φορά

 Άναψα ένα τσιγάρο, ήπια μια γουλιά καφέ, έβαλα τα σποτάκια του σταθμού να παίζουν και όταν αυτά τελείωσαν πάτησα το play στο “25 o’clock” των Dukes of Stratosphere, το κομμάτι που είχα επιλέξει ως εισαγωγή για το τρίτο κατά σειρά “στον λεμονοστίφτη”. Πέντε λεπτά αργότερα, μούσκεμα ακόμα στον ιδρώτα από το περπάτημα που είχα ρίξει πρωτύτερα, άνοιξα το μικρόφωνο και είπα ΚΑΛΗΜΕΡΑ.

Προκειμένου όμως να μην περιγράφω γραπτώς το δίωρο που ακολούθησε, όποιος/α θέλει μπορεί να κατεβάσει την εκπομπή πατώντας στο γνωστό πλέον παρακάτω εικονίδιο:

υγ1. Στο chat του σταθμού έγινε πάρτυ σήμερα το πρωί. Σας ευχαριστώ παιδιά, μικρά και μεγάλα.

Υγ2. Κατεβαίνοντας το πρωί στο κέντρο της Αθήνας με τα πόδια ακολούθησα την κουραστική μεν, πιο σύντομη δε διαδρομή. Το καλό είναι πως στην προσπάθειά μου να φτάσω γρηγορότερα κατάφερα  να αποφύγω και την βοή των πακτωμένων δρόμων.  Κι εκεί που περπατούσα  σκεπτικός στα σοκάκια (sic) του Κολωνακίου ποιόν λες ότι συνάντησα; Ή μάλλον ποιά; Ορκίζομαι πως δεν κάνω πλάκα.

Το tracklist της εκπομπής όπως πάντα στο πρώτο δικό μου σχόλιο.