ανταπόκριση από το '70 : το μη χείρον

ο μπαμπάς, η γιαγιά και η αδελφή μου

- Γιατί ρε μπαμπά να μη κάτσω κι εγώ λίγο μαζί σας..... Είναι μαζεμένος κόσμος στο σαλόνι του σπιτιού μας.

- Είπαμε όχι.....

- Αφού δε νυστάζω.. 

- Έχεις σχολείο αύριο....

Ναι καλά, ο πατέρας μου  σχολείο λέει το νηπιαγωγείο που πάω, σιγά το σχολείο. Σχολείο είναι  αυτό που πάει η αδελφή μου, που έχει δάσκαλο με μουστάκι, και κερκίδες και είναι και τριώροφο και έχει και τη σπηλιά στο πλάι που έχουν μέχρι σήμερα εξαφανιστεί μέσα της τρία παιδιά, που κανείς ποτέ δε βρήκε. Παναγία μου, του χρόνου θα πάω κι εγώ σ’ αυτό το σχολείο. Ελπίζω να την έχουν κλείσει τη σπηλιά γιατί και τη φοβάμαι και θέλω να μπω. Και να χουν βρει τα χαμένα παιδιά ας είναι και μεγάλοι με γένια τώρα.

- Έλα ρε μπαμπά, γιατί να μην κάτσω; Γιατί; Έλα ρε μπαμπά, αφού δε νυστάζω.

Τον βλέπω να σηκώνεται και κοκαλώνω, αλλά ευτυχώς πάει μόνο μέχρι την κουζίνα και μιλάει με τη μαμά. Πάω να παρακαλέσω και τους δύο τώρα που είναι μαζί  μα σταματάω μόλις τον ακούω να λέει:

 - Μάζεψέ τον γιο σου γιατί μου έχει σπάσει τα νεύρα το μούλικο.

Μούλικα μας φωνάζει κι εμένα και την αδελφή μου όταν έχει νεύρα από το γραφείο ή όταν κάνουμε φασαρία το μεσημέρι και δεν τον αφήνουμε να κοιμηθεί, αλλά είμαι σίγουρος πως μόνο εμένα έχουν αγοράσει  από άλλους γονείς. Μου το ‘χει πει η αδελφή μου που είναι μεγαλύτερη και μάλλον θα το θυμάται και που τώρα κάνει πως κοιμάται στο δωμάτιο μας. Κάποια μέρα απ’ αυτές θα ψάξω στα συρτάρια του να βρω χαρτιά με τη φωτογραφία μου κολλημένη και τότε θα δει. Θα του τα σκίσω όλα για να μη μπορούν να  λένε ότι δεν είμαι δικό τους παιδί. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα βέβαια αν θέλω να ‘μαι δικό τους παιδί, μα αν αυτοί δε με θέλουν τότε ούτε εγώ τους θέλω. Η μήπως να του σκίσω τα χαρτιά στα συρτάρια αν δε βρω τα χαρτιά  που ψάχνω; Καλά αυτό θα το σκεφτώ όταν έρθει η ώρα. Τώρα απλά δε νυστάζω.

- Ας τον ρε Τάκη να κάτσει μαζί μας για λίγο, έχει πεθυμήσει τους θείους του το παιδί, είπε  η μικρότερη και πιο αχώνευτη αδελφή του πατέρα μου.

Σιγά μην έχω πεθυμήσει τη θεία Αντριάννα, απλά δε νυστάζω καθόλου και όταν ξαπλώνω χωρίς να νυστάζω πάντα μετά ονειρεύομαι σκελετούς και καμιά φορά ίσα που προλαβαίνω να πάω στην τουαλέτα όταν ξυπνάω.

Ο Σκελετός  είναι κάτι σαν άνθρωπος εκτός του ότι δεν έχει χέρια και πόδια και του λείπει το δέρμα  και το μισό του πρόσωπο. Φαίνονται όμως καθαρά η καρδιά , το στομάχι το έντερο και  άλλα όργανα που έχει μέσα στην κοιλιά του. Πρώτη φορά τον είδα πέρσι πάνω σε μια ντουλάπα στον ορθοπεδικό στην Ομόνοια.  Με είχαν ανεβάσει  σε ένα τραπέζι και  μου δοκίμαζαν  παπούτσια πλατυποδίας. Όλη την ώρα εκείνος με κοίταζε και γω δε μπορούσα να σταματήσω να τον κοιτάζω. Ηταν και πάνω και στη ντουλάπα του διευθυντή του δημοτικού που πήγαινε η αδελφή μου, μου το χε ορκιστεί. 

Έτσι τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα η θεία Αντριάννα και όλοι οι άλλοι παρά ο Σκελετός.

- Ναι, μου έχουν λείψει οι θείοι ρε μπαμπά, δε θα σας ενοχλώ....... λέω κι αυτός με αγριοκοιτάζει  αφού νομίζει πως λέω ψέμματα. Η θεία Αντριάννα με κοιτάζει και ανοίγει τα μπράτσα της σε αγκαλιά. 

 Τα καλοκαίρια τον παρακαλάμε να μη μας αφήσουν στα χέρια της θείας Αντριάννας. Μας βάζει με τις ώρες με την αδελφή μου να γράφουμε κάτι χαρτάκια για την εκκλησία που τα λέει υπερυγείας και υπεραναπαύσεος. Η αδελφή μου παιδεύεται παραπάνω κι εγώ επειδή δεν ξέρω να γράφω προσπαθώ να τη βοηθήσω αλλά δε μου πετυχαίνουν μπας και πάμε για μπάνιο μια ώρα αρχύτερα. 

Πέρσι ο μπαμπάς μας έφερε από τη δουλειά του Καρμπόν για να ξεπατικώνει η αδελφή μου περισσότερα χαρτάκια γράφοντας μόνο ένα, αλλά η θεία Αντριάννα έλεγε πως δεν ήταν σωστό, δε θα μπορούσε να τα διαβάσει ο παπάς και τα πέταξε. Έτσι και εγώ το Αντριάννα το ‘χω για βρισιά. Φωνάζω έτσι  την αδελφή μου όποτε με νευριάζει πολύ,  αλλά κρυφά από το μπαμπά. 

Και η μαμά τη φωνάζει έτσι όταν τη βλέπει κατσούφω.

συνεχίζεται...

υγ. Ξεχασμένος ένας μικρός στη δεκαετία του 70, μου στέλνει που και που - όποτε το θυμηθεί - ανταποκρίσεις, και εγώ τις δημοσιεύω (αφού διορθώσω πρώτα τα ορθογραφικά λάθη). Είχε καιρό να "χτυπήσει" αλλά μόλις έλαβα μια μακροσκελέστατη, την οποία θα ανεβάσω σε δύο συνέχειες.