αρχή διατήρησης της ορμής

 

Ο ψυχεδελικός φαρμακοποιός είπε εντάξει θα σου γράφω που και που καμιά κριτική για δίσκους που μ’ αρέσουν, τον τελευταίο καιρό τα μουσικά του γούστα τρέχουν με χίλια σε άλλα μήκη κύματος, ξεκίνα με κάτι στρωτό απ αυτά που μου χεις προτείνει του λέω, και μπαίνω σπίτι συζητώντας για την κρίση που περνάνε τα  ζευγάρια   μετά από κάμποσα χρόνια γάμου με ένα φίλο. 

Του λέω πως δεν πολυγουστάρω χωρισμούς γιατί μου χαλάνε τη δική μου ισορροπία, είμαι εγωιστής σκέφτομαι και απολαμβάνω στα κρυφά τη μετάγευση των απίστευτων κεφτέδων με μυρωδικά που έφαγα πριν.  Μόλις έχουμε γυρίσει από ένα μικρό πάμφθηνο κουρδικό εστιατοριάκι πίσω από το Πεδίον του Άρεως. 

Δεν προλάβαινα να γυρίσω ζωντανός σπίτι γα φαγητό, τρελλή πείνα μετά τη δουλειά, είχα πει να φάω μόνος έξω σήμερα, δεν το ‘χα ξανακάνει, αλλά τελικά δεν έκατσε ούτε και σήμερα αφού ο Α μου τηλεφώνησε και ήταν πρόθυμος να γευματίσει έξω μαζί μου. Συμφώνησα απλά αλλάξαμε προορισμό.

Περπατώντας χιλιόμετρα να συναντήσω τον Α, πέτυχα έναν παλιό φίλο που είχα να δω χρόνια. Παράδοξο αλλά χθες το βράδυ τον μνημόνευα ακούγοντας ένα τραγούδι των Ill Wind που μου χε γράψει σε μια από τις απίθανες ψυχεδελικές κασσέτες που μας κέρναγε κάποτε.  Ανταλλάξαμε και τηλέφωνα, είπαμε να πιούμε και καφέ.

Μόλις έχω τελειώσει την 29^η εκπομπή «στον λεμονοστίφτη», πολύ καλά πήγε κατ’ εμέ, πρόλαβε και μου ‘λειψε με μια μονάχα (μεγαλο)βδομάδα αποχής. Όποιος/α ενδιαφέρεται μπορεί να την κατεβάσει προς ακρόαση πατώντας το παρακάτω κουμπί:

και να συμβουλευτεί το πρώτο δικό μου σχόλιο για ότι αφορά το playlist αυτής. 

Το χαμένο τέταρτο της σημερινής μέρας ήταν ο χρόνος που αφιέρωσα - παρεκκλίνωντας μάλιστα  της προσχεδιασμένης αστικής διαδρομής μου - ακολουθώντας έναν άγνωστο άνθρωπο που περπατούσε έχοντας το δείκτη του δεξιού του χεριού τεντωμένο, είτε διεκδικώντας με φανερή ένταση το δίκιο του  σε ένα προσωπικό μονόλογο, είτε απλά σημαδεύοντας το τίποτα. Αυτά.