ροπή αδράνειας

Τις μέρες που κουραζόμουν να μηρυκάζω τα ίδια και τα ίδια στο μυαλό μου μη μπορώντας να συγκεντρωθώ στο όποιο προκείμενο, συνήθιζα να παρατηρώ ακίνητος το χρόνο να κυλά. Επιζητούσα την ηρεμία κοιτάζοντας ρολόγια, δείκτες που περιστρέφονται με σταθερή γωνιακή ταχύτητα "ω" , χρονόμετρα να τρέχουν, ψηφιακές ελπιδοφόρα πράσινες μπάρες να γεμίζουν και ποσοστά «ολοκλήρωσης» να ανεβαίνουν από κάτω τους,  αντίστροφες - αλλά και κάθε άλλου είδους - μετρήσεις που ένας Θεός μόνο ξέρει τι θα σηματοδοτούσε το τέλος τους, μετρητές θεάσεων, θερμοκρασίας, πίεσης (δικής μου) όπως και κάθε είδους ρυθμούς μεταβολής και διαγράμματα με τον άξονα χ’χ βαθμονομημένο σε μονάδες χρόνου. Μέχρι και ολόκληρο defragment – στην απεικόνιση με τα αναδιατασσόμενα  πολύχρωμα τετραγωνάκια - γεμάτου σκληρού δίσκου έχω παρακολουθήσει. Μ’ αυτόν τον τρόπο και χωρίς να ξέρω γιατί συνέβαινε, πετύχαινα το πολυπόθητο άδειασμα από κάθε είδος σκέψης – άλλος θα χρησιμοποιούσε τη βοήθεια του αλκοόλ - .  Το οποίο στο τσακίρ κέφι συνοδευόταν από την άφιξη ενός mp3 (κάποτε) ή ενός ολόκληρου άλμπουμ στο φάκελο εισερχομένων του υπολογιστή μου ή ενός  αόρατου επάθλου βλακείας  αντάξιο του κρατήματος της αναπνοής σου για όσο χρόνο σου επιβάλλει το ηλιθιοδεστερο στοίχημα που μπορείς να βάλεις με τον εαυτό σου.

Η παραπάνω παράγραφος είναι γραμμένη από χρόνια, πριν καν ανοίξω αυτό το μπλογκ. Τη χτένισα μόνο λίγο για να ταιριάζει με το κλίμα που επικρατεί εδώ μέσα, και κυρίως άλλαξα το χρόνο των ρημάτων από ενεστώτα σε αόριστο.  Κι αυτό καθώς πλέον δε τη χρειάζομαι αυτή τη μέθοδο νηφαλιοποίησής μου. Δεν την ξορκίζω μα δεν τη χρησιμοποιώ πια. 

Μεγαλώνω  - το καταλαβαίνω από την αρτιαφιχθείσα ανάγκη κουρέματος των φρυδιών μου, (τα αυτιά μου ευτυχώς δεν χρήζουν ακόμη ξυρίσματος) - και όσα από τα  επονομαζόμενα «τα ίδια και τα ίδια» θα μπορούσε να με ταλαιπωρούν ακόμη, απλά δεν το κάνουν, έχω βρει άλλους τρόπους να μην τους αφήνω χώρο δράσης.  Αλλά δεν είναι της ώρας.

Torque (by Kristin Hersh / remixed by Mana Junkie)