16 Σεπτεμβρίου 2013

το δίλημμα του σκατζόχοιρου

 
Το Δίλημμα του Σκατζόχοιρου, γνωστό επίσης και ως Δίλημμα του Ακανθόχοιρου, είναι μια αναλογία των προκλήσεων που φέρει η ανθρώπινη οικειότητα. Περιγράφει μια κατάσταση όπου μια ομάδα σκαντζόχοιρων προσπαθούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο για να μοιραστούν θερμότητα μια κρύα ημέρα. Ωστόσο, όταν το πραγματοποιήσουν, είναι αναπόφευκτο να τραυματίσουν ο ένας τον άλλο με τα αιχμηρά τους αγκάθια. Κατά συνέπεια πρέπει να απομακρυνθούν. Παρόλο που όλοι μοιράζονται την επιθυμία για αμφίδρομη επικοινωνία, αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί για αναπόφευκτους λόγους.

Τόσο ο Αρθούρος Σοπενχάουερ όσο και ο Σίγκμουντ Φρόυντ χρησιμοποίησαν αυτή την αναλογία για να περιγράψουν το πώς αντιλαμβάνονται την κατάσταση στην οποία περιέρχεται ένα άτομο όταν καλείται να αναπτύξει κάποια σχέση με άλλα. Το δίλημμα του σκαντζόχοιρου υπονοεί ότι παρά την καλή θέληση, η ανθρώπινη οικειότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς αμφίδρομη βλάβη, και ως αποτέλεσμα προκύπτει σκεπτικισμός και ρηχές σχέσεις. Με το δίλημμα αυτό προτείνεται πως κάποιος πρέπει να είναι μετριοπαθής στις σχέσεις του με άλλους, τόσο από προσωπικό συμφέρον όσο και από φροντίδα για τους άλλους. Το δίλημμα του σκατζόχοιρου χρησιμοποιείται για να εξηγήσει την εσωστρέφεια και την τάση για απομόνωση.
 Από τη Βικιπαίδεια

σ.τ.Λεμ. Κοίτα να δεις όμως. Έρχονται και κάτι άλλες μέρες, πολλές-λίγες δεν ξέρω αλλά εξίσου κρύες με τις προαναφερθείσες του παραδείγματος, που οι σκατζόχοιροι επιλέγουν - αλίμονο, δίλημμα είναι! - εν γνώσει και πλήρει συνειδήσει τον ακανθώδη συγχρωτισμό. Τις ευχαριστιούνται περισσότερο αυτές τις μέρες κι αν έχουν φωτογραφική μηχανή μαζί πατάνε και δυο τρία κλικ. Αν όχι, κάνουν χώρο στη μνήμη τους και τις φυλάνε εκεί.

10 σχόλια:

  1. Αυτό δεν το ήξερα! Κοίτα τι μαθαίνεις! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το δίλημμα του σκατζόχοιρου είναι μια ψυχοκοινωνική παγίδα με εξατομικευμένες προεκτάσεις (!).

    από Βίκυ-παίδεια ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, βέβαια. Για τούτες τις εξατομικευμένες προεκτάσεις ομιλώ αγαπητή Βικυ-παίδεια (χαχαχα).
      Έχω την αίσθηση πως τα αγκάθια μας ανοιγοκλείνουν αδιάκοπα και "απλά" για κάποιες περιόδους - όταν συνταιριάζουν τα σώματα και τα μυαλά μας - οι συνολικές δράσεις/άμυνες/ότι άλλο θες γίνονται εφικτές.

      υγ. Εγώ στο μυαλό μου τη βλέπω την εικόνα αλλά γραπτά φαίνεται μπούρδα αυτό που είπα

      Διαγραφή
  3. Ψηφίζω fool δαγκωτό.
    Κι όπως είπα και στο fb, δεν ζούμε πια στα χίλια-οχτακόΣα.
    Τα σέβη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλτατε Τσόκο, ίσως και να μην γίνεται σε καθημερινή αλλά τουλάχιστον όσο μπορώ να πω αναλογιζόμενος τα του εαυτού μου και των γύρω μου (φυσικά κι αυτών ακόμα που αγαπάω) το βλέπω να συμβαίνει από καιρό σε καιρό. Οπότε... δεν υπερψηφίζω τη θέση σου παρόλο που την εύχομαι

      Διαγραφή
  4. Χμ..., αμφίδρομη και ΑΜΟΙΒΑΙΑ βλάβη.


    Αυτοναφορικό άσχετο: Η μαμά μου με λέει "σκατζόχοιρο" χρησιμοποιώντας αυτή την αναλογία με πιο απτό τρόπο για να περιγράψει τη δυσαρέσκεια που μου προκαλούν οι διαχύσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμπζ, δεν ξέρω αν ήταν γκουγκλο-μετάφραση ή από το αρχικό κείμενο η χρήση της λέξης αλλά δε σου κρύβω πόσο πολύ μου άρεσε.

      Εγώ αντιθέτως τις ευχαριστιέμαι τις διαχύσεις (εννοείται όσες κρίνω ειλικρινείς) και θεωρώ τη σωματική επαφή - σε λελογισμένη χρήση ..χεχε - ευφρόσυνη, διδακτική και αναζωογονητική.

      Διαγραφή
  5. Εμένα πάντως μ'άρεσε πολύ αυτή η παρομοίωση των ανθρώπινων σχέσεων.
    Περαστικά και με το καλό οι πινακίδες πίσω! (δες επόμενο post)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εμένα μ' άρεσε Στάθη και μάλιστα βρίσκω πως είναι (ακόμα) σε ισχύ.
      Ευχαριστώ(-ούμε) για τις ευχές.

      Διαγραφή

Related Posts with Thumbnails