καλή άνοιξη να έχουμε

Άνοιξη στην πόλη

Αν δεν έδινα μηδενικό ποσοστό στην μετενσάρκωση θα ορκιζόμουν πως σήμερα στο λεωφορείο καθόταν δίπλα μου ο William Burroughs.  Ψηλός, φαλακρός, με μακριά κοκαλιάρικα δάκτυλα, δερμάτινο χαρτοφύλακα και βαρύ κοκάλινο σκελετό γυαλιών. Κατεβήκαμε μάλιστα στην ίδια στάση αλλά γείτονα δεν τον λες, τράβηξε με τεράστιο διασκελισμό προς την άλλη κατεύθυνση από μένα. Τον κοίταζα που απομακρυνόταν με ατρόμητη την ρεπούμπλικα στο κεφάλι και την καπαρντίνα του να ανεμίζει και έτσι περπατώντας απρόσεκτα έπεσα πάνω στην κυρία Γ. Ναι, αυτή είναι γειτόνισσα μου. Κι αυτή και οι κλώνοι της. Είχαμε χαθεί για λίγο αλλά οι συναντήσεις μας επανέκαμψαν δυναμικά. «Καλά είμαστε, κι εγώ και οι γονείς μου» της απάντησα πριν με ρωτήσει. 

 

Καρτ ποστάλ από την Ιταλία – που λένε και οι Beirut - θα μπορούσα να ονομάσω την σημερινή πρώτη ανοιξιάτικη εκπομπή καθώς κάμποσα ιταλόφωνα λυρικά ξεσπάσματα παρεισφρήσανε στην μάλλον ψυχεδελική πρώτη της ώρα. Η δεύτερη ήταν εμφανώς πιο βρώμικη, τα δύο πρόσωπα του Μάρτη ένα πράγμα. Αλλά αυτό ας το κρίνει πλέον όποιος - απ' όσους δεν πρόλαβαν τη ζωντανή μετάδοση της - τυχόν θελήσει να κάνει χρήση της κατά το σύνηθες λεγόμενης δεύτερης μαγνητοφωνημένης ευκαιρίας με απευθείας ακρόαση

  ή της τρίτης με κατέβασμα του podcast αυτής μέσω του ακόλουθου εικονιδίου:

click pic to download

  υγ. Τα τραγούδια του playlist στο πρώτο δικό μου σχόλιο.

 Update: Ραντεβού την Κυριακή στις 6:00 το απόγευμα για ένα έκτακτο επεισόδιο της εκπομπής "στον λεμονοστίφτη" με καλεσμένο - όπως και τις προηγούμενες φορές - το φίλο Νεκ, που θα διαλέξει και τα περισσότερα τραγούδια. Αλλά για αυτό θα επανέλθω.