Μια καταραμένη ψύξη (η έβδομη της σαιζόν) με στριμώχνει όλο και πιο άσχημα 2-3 μέρες τώρα. Το
φίδι του πόνου ξεκινάει από τον αριστερό ώμο, ανηφορίζει στο σβέρκο και
ελίσσεται κάτω από τα μαλλιά πριν τρυπώσει για τα καλά στο διπλανό τεταρτημόριο του κρανίου μου. Ο
ψυχεδελικός φαρμακοποιός είπε «πάρε χάπια», πήρα και περιμένοντας να νιώσω
καλύτερα, μετράω τις πρωινές δουλειές που έχω να κάνω κι επιλέγω τις λιγότερο κοπιαστικές. Έχουμε και
λέμε:
Τράπεζα να βάλω το νοίκιΕφορία να πληρώσω (ναι ήρθε προχθές το εκκαθαριστικό)Σουπερμάρκετ- Να τσεκάρω για τη στολή του Π.
Ο Π. είναι ο γιος κάποιων φίλων και φέτος θέλει - που του
‘ρθε; – να ντυθεί «παλιός μαθητής» με μπλε ποδιά και χωρίστρα. Γέλασα τόσο όταν τον άκουσα να το αναφέρει
(παρόλο που είναι η δεύτερη σουρεαλιστικότερη επιλογή αποκριάτικης στολής που έχω ακούσει
πρόσφατα, η πρώτη - συνομήλικου αυτή - είναι «εθελοντής Αθήνα 2004» ) που του υποσχέθηκα να ρίξω
μια ματιά να δω αν θα βρω αυτή που φορούσα στο δημοτικό εγώ.
- Έλα μα, μην τυχόν κι έχεις φυλάξει την στολή του δημοτικού μου;
- Ποια του ινδιάνου;
- Την ποδιά τη σχολική εννοώ.
- Και βέβαια, απάντησε η μητέρα μου, έχω κρατήσει και του νηπιαγωγείου και τα βαφτιστικά σου και το πρώτο σου πουκάμισο των 3 ετών, και τη φόρμα αγγαρείας και τη στολή εξόδου του στρατού και …
- Καλά καλά έρχομαι απο εκεί.
Όχι πολύ αργότερα βρίσκομαι μέσα στο πατάρι-αετοφωλιά του πατρικού, σφηνωμένος στα ελάχιστα ελεύθερα τετραγωνικά εκατοστά του, να ψάχνω όπως όπως καθώς η παραμικρή περιστροφική κίνηση μου προκαλεί αφόρητους πόνους– είπαμε έχω ψύξη – και η «πρόσεχε μην πέσεις, πρόσεχε» μητρική αγωνία αφόρητο εκνευρισμό που δεν πρέπει να αφήσω να εκδηλωθεί. Μάταιο ψάξιμο.
- Έλα μην κάνεις έτσι, τουλάχιστον βρήκα το αμπέχονο και θα πιάσει τόπο, είπα στην εμβρόντητη «λες να τα ‘χω πετάξει; Μια ζωή τα φυλούσα» μάνα μου και για να την κάνω να αισθανθεί ακόμα καλύτερα συμπλήρωσα:
- Να κάτσω να φάω μαζί σας;
Η μπλε ποδιά βρέθηκε τελικά σε μια απλή ντουλάπα του πατρικού, μαζί κι η καρώ του νηπιαγωγείου, εκείνη με το ζωάκι στην τσέπη.
Τι καλά! Έκατσες για μαμ τελικά;
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι βέβαια έκατσα Ηφ. Η ψαρόσουπα δε χάνεται με τίποτα.
ΔιαγραφήΩραίο ζωάκι τι είναι? Σκίουρος με μυωπία? :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχα, ναι! η αλήθεια είναι πως δεν το θυμόμουνα καθόλου ότι είχε και "ραφτό" η ποδιά μου η οποία παρεμπιπτόντως φοριέται ως ζουρλομανδύας με κουμπιά στην πλάτη.
Διαγραφήκαλη η μητρικη μασα ακομα και στα "γεραματα"...
ΑπάντησηΔιαγραφήζηλεψα κι εκανα παστιτσιο.
εισαι μακρυα ρε δικε μου να παιξει ταπερ-ACS...
παρε το λεωφορειο κι ελα.
θα ρθω φορτωμένος με σπανακοπιτες, παστουρμαδόπιτες και όλα τα καλά φορτωμένα στα σωθικά του λεωφορείου μου. θα τηλεφωνήσω να με περιμένετε πριν.
Διαγραφή:)
και σα σκέψη ωραίο είναι