Μην αφήνεις ποτέ πλαστικά τάπερ πάνω στην ηλεκτρική κουζίνα. Υπάρχει περίπτωση να ανάψει κάποιος
(ή εσύ) το λάθος μάτι στην κουζίνα,και τότε το πλαστικό θα αρχίσει να λειώνει,
δυσώδεις καπνοί θα πλημμυρίσουν το χώρο σου και αν τύχει να είμαι εγώ εκεί
κοντά θα σπεύσω να το απομακρύνω παθαίνοντας εγκαύματα σε τουλάχιστον τέσσερα
σημεία του αριστερού μου χεριού. Δε με λυπάσαι;
Κοιτάζοντας ανέκφραστα σα να μην ήταν δικά μου τα τρία
δάκτυλα «καλουπωμένα» από ρευστό πολυμερές το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν
«την έβαψε ο ιδιοκτήτης τους» ενώ το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βάλω
το χέρι μου για 10 λεπτά κάτω από τρεχούμενο παγωμένο νερό βρύσης. Ενώ
παρατηρούσα τις πρώτες φουσκάλες να σχηματίζονται, ανέκτησα άμεσα ψυχραιμία/επαφή
με το περιβάλλον και η μουσική ξανάρχισε να ηχεί και στα δικά μου αυτιά.
Ταυτόχρονα σε μια περίεργη κατάσταση ζεν έδωσα σε μένα το λόγο μου – και τον τήρησα
- ότι δεν πρόκειται να πονέσω και
στους υπόλοιπους συγκαλεσμένους το χρόνο να καταλάβουν ότι «…χμμμ, Χιούστον, έχουμε πρόβλημα» χωρίς περαιτέρω
καντήλια.
Όση ώρα αναρωτιόμουν αν ήταν προφητικό το "Burning my Fingers" των Shakespeares (που ακούσαμε μαζί την προηγούμενη Παρασκευή), ακολούθησαν διαδοχικές επαλείψεις στα αναψοκοκκινισμένα μου δάχτυλα με
οδοντόκρεμα, μέλι, σπρέι πουλβο που έφερε ο Α., αλοιφή μπεπανθόλ που έφερε πάλι ο Α. και τέλος με μια χειροποίητη κρέμα
κεριού που έκαναν θαύματα στο δέρμα αλλά όχι και στο "κέφι για πάρτυ".
ΕΝΤΩΜΕΤΑΞΥ
5 μέρες μετά κι έχοντας μόλις σκάσει τις αντιαισθητικές (το 'βλεπα στα μάτια όσων τις κοίταζαν) φουσκάλες με το πύον στα δάχτυλά μου ετοιμάζω το καινούριο επεισόδιο της εκπομπής «στον
λεμονοστίφτη» το οποίο εκτάκτως θα μεταδοθεί αύριο Πέμπτη 14/03 στις 10:00 το πρωί (αυτό δεν αλλάζει) από το στούντιο του indieground με κάμποσα τραγούδια,
απ' αυτά που με έσκισαν περισσότερο την εβδομάδα που μας
πέρασε.
Όποιος/α επιθυμεί να μου κάνει παρέα και φυσικά να ακούσει τα εν λόγω τραγούδια, μπορεί να συντονίσει τις
οπτικές του ίνες στο δίκτυο του indieground online radio, πατώντας εδώ:
Ξύδι...αυτό βάζω όταν καίγομαι σε ένα πανί και το τυλίγω γύρω από το επίμαχο σημείο ( όταν το κάψιμο είναι ελαφρύ )...Γλάστρα είχα κάψει, όντας αφηρημένη, περιμένοντας, να βράσει το νερό δεν θυμάμαι τον λόγο ( φοιτητιόθεν ),ανοίγοντας λάθος μάτι κουζίνας...και ...χμ...φαντάζεσαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που θα κάνεις εκπομπή αύριο γιατί Παρασκευή πρωί θα είμαι Γιάννενα.
Την καλημέρα μου!
Ξύδι? Δεν το είχα ξανακούσει - ούτε και το μέλι βέβαια - αλλά ελπίζω να μη χρειαστεί να το δοκιμάσω σύντομα.
ΔιαγραφήΚαλά η γλάστρα πάνω στο μάτι πως βρέθηκε? Ντεκόρ? Μάλλον δεν τη χρησιμοποιούσες συχνά την κουζίνα ε?
Καλό τριήμερο σου ευχομαι αν και θα τα πούμε κ αύριο
ο Α έφερε τα πιο σωστά ! Περαστικά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚινητό φαρμακείο ο Α., όντως. Έφερε και 2-3 άλλα αλλά δεν τα χρησιμοποίησα. Ευχαριστώ JoaN.
ΔιαγραφήΜη μου πεις πως είσαι αριστερόχειρας; Περαστικά και καλή εκπομπή λεμονοστίφτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεξιόχειρ είμαι, κι ευτυχώς - αν μπορείς να το πεις έτσι - που τσουρούφλισα το αριστερό. Να σα καλά PP κι ευχαριστώ
ΔιαγραφήΜα δεν προσέχεις καθόλου μου φαίνεται, που έχεις το νου σου;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα μου ντε, που?
ΔιαγραφήΠρόσεχε λέμε!
ΔιαγραφήΗ δικιά μου εμπειρία είναι καπάκι από κατσαρόλα. Τόση βρώμα δε το πίστευα. Το εσωτερικό των ντουλαπιών μύριζαν για μέρες. Α και έχω τσουρουφλήσει και το ξύλινο δίσκο που κόβουμε τα λαχανικά...Πυρανάλωμα
ΑπάντησηΔιαγραφή