Η ζωή με τα πάνω και τα κάτω της συνεχίζεται, ο γήινος χρόνος μετράει τελικά αδιαλείπτως τον ίδιο ρυθμό για όλους (παρότι ενίοτε μας φαίνεται ότι καμπυλώνεται), ξεθυμαίνοντας επικινδύνως τα ετήσια σημάδια που έβαλες κάποτε για να τον μετράς.
Στις παρυφές της Αθήνας ένα καρότσι γεμάτο κοτοπουλάκια κι ο μικρός που διαλέγει ένα από όλα στο χαρτόκουτο που κρατάει αγκαλιά είναι σχεδόν η μοναδική - παράφωνη ίσως - νότα που με εντάσσει στο κλίμα των ημερών. Πάσχα 2016.
- Το έσκασε το βράδυ να πάει να βρει τους φίλους του, ή κάτι τέτοιο μου είχαν πει οι γονείς μου όταν εξαφανίστηκε από το χαρτόκουτό του το κοτόπουλο του πεντάχρονου εαυτού μου. Ήθελα να τους πιστέψω πολύ και νομίζω πως τα κατάφερα παρόλο που κατά βάθος ήξερα πως το 'χαν κάνει μια δυο χαψιές οι γάτες της γειτονιάς.
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
Καλή Ανάσταση και από εδώ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ,τι καλύτερο αντευχομαι αγαπητέ mahler! Καλή ανάσταση για όλη μας τη χρονιά
Διαγραφήο χρόνος δεν υπάρχει, πάλι τα ίδια θα λέω :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Πάσχα
Πολλές ευχές φιλτατη Φοολ. Δεν το έχω εμπεδώσει ακόμη αυτό με το χρόνο ρε γμτ
Διαγραφή...κι αν τα κατάφερε και το έσκασε;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι Καλά Αντώνη.