Ελικόπτερα πετάνε από το πρωί πάνω από το κεφάλι μου. Ξεχύθηκαν στον ουρανό μόλις δόθηκε το σύνθημα: ένα γερό τρίξιμο των τζαμιών του σπιτιού μου. Τέλειωσα το πλύσιμο των πιάτων και επίσπευσα την έξοδο για τις πρωινές (ο Θεός να τις κάνει) δουλειές, εξοπλισμένος ως συνήθως με φωτογραφική και κάμερα. Το πάρκο πίσω από τα προσφυγικά της Πανόρμου, όχι μακριά από το παλιό μου γραφείο (χα !!!) και λίγα μέτρα μόνο από τον πάλαι ποτέ υπαίθριο τόπο συνάντησης της 17Ν ή/και της διαβόητης Άννας (για άλλους Μαρία) της Ριανκούρ ήταν πάλι στις δόξες του.
Αθήνα 12.2010 μόνο για σήμερα: Το τέλος του κόσμου.
Έχουν αρχίσει και πυκνώνουν οι επιθέσεις-βίαιες διαμαρτυρίες ή μου φαίνεται; Μένεις κι εσύ σε επικίνδυνη περιοχή, να προσέχεις (αν μπορεί να το πει κανείς αυτό).
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα το ελαφρύνω και να πω ότι έτσι όπως φαίνεται στην φωτό φέρνει προς A.Gaudi.
@ vick : Ναι μπορείς να την χαρακτηρίσεις κι επικίνδυνη αν κι εγώ δεν την αισθάνομαι έτσι. Εχεις δίκιο για την (πρόσκαιρη) αισθητική του Gaudi στο κτίριο και ταίριαζε απόλυτα με τον κόσμο που είχε μαζευτεί ολόγυρα. Χαρούμενα πρόχωπα, γελαστές κουβέντες σαν να είχαν ακούσει μόλις το "Χριστός Ανέστη" και τα συμπαρομαρτούντα βεγγαλικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα εμπορικά κέντρα του 80 δείχνουν εντελώς αξιοθρήνητα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Thomas Xomeritis: και να που τώρα τιμωρούνται (έστω και σαν παράπλευρες απώλειες)
ΑπάντησηΔιαγραφή