το (α+β) στο τετράγωνο

Λοιπόν μάθαμε πόσο κάνει α και β και όλο στο τετράγωνο; ρώτησα το μαθητή μου. Και εκείνος μου απάντησε τα εξής:

Εχθές που μου είπατε μπράβο, καλά είχα διαβάσει κι όλας, δεν την κλώτσησα τη ζαρντινιέρα του γείτονα σας φεύγοντας. Τι μου φταίει το λουλούδι σκέφτηκα. Και σήμερα στο σχολείο σκέφτηκα πάλι, να μη μιλάω στην τάξη, όπως μου είπατε. Έλειπε κι ο διπλανός μου, ήταν άρρωστος και δεν ήρθε, μου ‘στελνε συνέχεια μηνύματα όμως, ευτυχώς το είχα στο αθόρυβο. Και πάνω που νόμιζα ότι θα ναι η πρώτη μου μέρα ήσυχος, ήρθε αυτός ο βλάκας κι έκατσε δίπλα μου στο θρανίο. Αν εγώ είμαι δυσλεκτικός με ελλειμματική προσοχή 1 αυτός κύριε είναι 10. Και δυσγραφικός και τραυλός και μάλλον βλάκας είναι. Για αυτό τον βαράμε στα διαλλείματα, όχι δυνατά βέβαια, ίσαμε να πέσει κάτω μόνο. Κι όχι τίποτα άλλο άρχισε πρώτος εκείνος να μου μιλάει. Ήταν περίεργος. «Θες να περάσεις την τάξη;» με ρώτησε. Θέλει και ρώτημα; του απάντησα και αυτός έβγαλε μια κόλα χαρτί, έγραψε πάνω-πάνω με κεφαλαία οι 10 συμβουλές και άρχισε να γράφει διάφορα σχεδόν όλη την ώρα των αρχαίων. Στο τέλος τη δίπλωσε και μου την έδωσε. Μου είπε να τα διαβάσω και αν δε βγάζω τα γράμματα του ή έχω απορίες να του τηλεφωνήσω. «Θα σε βοηθάω κι εγώ άμα θες, το ξέρω είναι δύσκολο, ειδικά στην αρχή. Είναι κρίμα όμως να χάσεις τη χρονιά» είπε τραυλίζοντας ψιθυριστά. Και στο διάλλειμα όταν του την έπεσαν οι φίλοι μου δεν τους άφησα, τσακώθηκα μάλιστα με τον κολλητό μου. Κι ένιωσα και όμορφα και λιγάκι δίκαιος. Τις ταυτότητες όμως δεν πρόλαβα να τις διαβάσω γιατί είχα βγει να φάω σουβλάκια, ξεχάστηκα και άργησα λίγο να γυρίσω σπίτι και μετά νύσταζα πολύ.