οι τέσσερις εποχές του έτους που φεύγει

ΧΕΙΜΩΝΑΣ
Η τελευταία μέρα στην παλιά δουλειά. Περπατάς το δρόμο για το σπίτι νιώθοντας σαν άνεργος ήρωας του Ken Loach, μέχρι που συναντάς τη γειτόνισσα του διπλανού διαμερίσματος. Πως έχει αδυνατίσει έτσι; σκέφτεσαι πόσο καιρό έχεις να τη δεις. Τι κάνεις; σε ρωτάει. Ε, καλά απαντάς χωρίς να το πιστεύεις, εσείς; Τελειώνω κάτι χημειοθεραπείες, νομίζω πως πάω καλά σου λέει.

ΑΝΟΙΞΗ
Έρχεται η συντέλεια και το τέλος του κόσμου τουλάχιστον όπως τον ξέραμε ή είσαι κακά πληροφορημένος; Αγχωμένος με τα νέα δεδομένα, οικονομικά και εργασιακά, ξεκινάς να επανασχεδιάζεις το κοντινό σου μέλλον. Σκέφτεσαι πως θα τα καταφέρεις και ηρεμείς. Κατά βάθος ξέρεις πως ότι σχεδιάζεις ποτέ δεν πετυχαίνει.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
48 χιλιόμετρα μακριά από την κύρια κατοικία σου. Για τέταρτη μέρα ή για δεύτερη εβδομάδα, η μόνη πετσέτα σε 200 μέτρα παραλίας είναι η δική σου. Πάνω της ένα μπουκάλι νερό, το αντηλιακό και το βιβλίο σου. Αδειάζει το μυαλό σου απ’ οτιδήποτε δύσθυμο. Τεράστιοι πέτρινοι όγκοι σε χωρίζουν από τη ζωή που συνεχίζει να κυλά σε φυσιολογικούς ρυθμούς πίσω τους. Βουτάς γυμνός στη θάλασσα.

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Ξυπνάς σε νοσοκομειακό κρεβάτι και υπολογίζεις ποιες κινήσεις μπορείς να κάνεις χωρίς να πονάς και να ζαλίζεσαι. Όλα γύρω μυρίζουν αντισηπτικό και αντιβίωση. Προσπαθείς να σηκωθείς για κατούρημα μα είσαι καλωδιωμένος. 4-5 πλαστικές φιάλες εντεταλμένες να αδειάσουν το περιεχόμενο τους μέσα σου, στο απαγορεύουν. Κοιτάς γύρω σου αμήχανα, γνωστές φάτσες σου χαμογελούν, εξίσου αμήχανα.