Το προέμφραγμα

Πονούσε μέρες τώρα στο ύψος του στήθους, αλλά δεν έδινε σημασία.
Έτσι όταν εχθές έπαθε το έμφραγμα όλοι το θεώρησαν λογικό επακόλουθο, όχι όμως & ο ίδιος. Δε το πιστεύει, μιας και το ξέρει ότι αυτός δεν αρρωσταίνει.
Εν πάση περιπτώσει τώρα είναι στη Μ.Ε.Θ.
Ζηταει να σταθεί όρθιος, να κάνει κάνα τσιγάρο και γιατί όχι ...μμ...να φάει ένα σουβλάκι !!! Γελάει και παρακαλεί δυνατά να δει το ματς του Ολυμπιακού.
Οι δικοί του, ξενυχτισμένοι, ησύχασαν λίγο που τον βλέπουν ζωντανό, του χαμογελάνε στοιχισμένοι, κάποιοι ντρέπονται και λίγο για τη συμπεριφορά του.
Και οι γιατροί, αα οι γιατροί, αυτοί παρουσιάζουν το καλύτερο θέαμα. Τον κοιτάζουνε λες και είναι κάποιο περίεργο ζώο που ακόμα και οι ίδιοι απορούν γιατί το περιέθαλψαν με περισσή φροντίδα, χωρίς να ανήκει καν στα υπό εξαφάνιση είδη.

Αυτός εξακολουθεί να διασκεδάζει αφάνταστα τσιγκλώντας τους γιατρούς, παρακολουθώντας τις φάτσες τους, που τον κοιτούν αηδιασμένες. Όμως δεν τους έχει ανάγκη, ξέρει ότι αυτός έπαθε μόνο ένα .... "προέμφραγμα", ότι και να σημαίνει αυτό. Σκέφτεται μόνο οτι θέλει να είναι παρέα με τους δικούς του ανθρώπους, αυτούς που πρέπει να περιμένουν ένα ακόμα κρίσιμο εικοσιτετράωρο για να ναι σίγουροι ότι τη γλίτωσε.