ήσυχες μέρες (;)

Επιβράδυνα το βηματισμό μου σα να το περίμενα και τους «έπιασα» επ’αυτοφωρω ενώ πέταγαν τα πλαστικά κύπελλα του καφέ στις παρυφές της παραλίας. Στα τέσσερα βήματα που μας χώριζαν πρόλαβα να σκεφτώ τους καλούς μου τρόπους, το marketing της ανθρώπινης επικοινωνίας και το κήρυγμα που θα ‘πρεπε να εκφωνήσω.

Άνοιξα το στόμα και τους τα έχωσα αγρίως. «Συγκρατήσου» ήταν το μόνο πράγμα που σκεφτόμουν.

Σήμερα κατέβηκα στην παραλία νωρίτερα απ’ότι συνήθως. Ημουν μόνος μου (ο ψαράς δεν πιάνεται, βρίσκεται εκεί 24.7). Συγύρισα το χώρο στη σκιά του βράχου όπως θα τακτοποιούσε κάποιος το γραφείο του και έκανα μια βουτιά για να ξυπνήσω. Καλύτερο από μια κούπα καφέ, σκέφτηκα. Καλή διάθεση, πολύ διάβασμα, φρούτα, μακροβούτια, κουβεντούλα με κάποιους συλλουόμενους και η αίσθηση – που από το πρωί δε μ’ άφησε - ότι το καλοκαίρι οσονούπω τελειώνει.

Είχα μήνες να πιάσω βιβλίο στα χέρια μου. Και μετά ήρθε το καλοκαίρι και διάβασα ...αρκετά.

George Pelecanos – Ζήτημα τιμής (***)
Philip Roth – Η συνωμοσία εναντίον της Αμερικής (*****)
Tom Robins – O τρυποκάρυδος (***)
Tom Rob Smith – Παιδί 44 (****)
Αύγουστος Κορτώ – Οι νεράιδες του Μαν (**)
Joseph Heller – Catch 22 (*****)
Μένης Κουμανταρέας – Η μυρωδιά τους με κάνει και κλαίω (***)
Georges Perec – Χορείες χώρων (***)
George Langelaan – The Fly (διήγημα) (***)
Dale Peck – Martin & John (***)
Dominique Fernandez – H δόξα του παρία (**)
Αλέξης Πανσέληνος – Η μεγάλη πομπή (***)
Douglas Coupland – Microserfs (****)
Leonard Cohen – Tο αγαπημένο παιχνίδι (το διαβάζω τώρα)

Στη φωτό η σκεπτική Α., ένα από τα νεότερα μέλη της παρέας, τη μέρα που γέλαγε συνέχεια κι ας ήταν μέσα στην κολυμπήθρα.