25η μαρτίου 2011

Οικιακές βοηθοί από τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες υψώνουν καλοσιδερωμένες ελληνικές σημαίες στα μπαλκόνια γύρω από το σπίτι μου. Έχω την εντύπωση πως (οι σημαίες) είναι λιγότερες από πέρυσι. Οι σοβιετικές κυρίες (αυτές είναι μάλλον περισσότερες) απλώνουν κάτω απο τις γαλανόλευκες, σειρές από φρεσκοπλυμένα ασπρόρουχα και κάλτσες να ανεμίζουν.

Ο μικρός άραβας που μένει απέναντι, μεγάλωσε. Μικρόν, τέτοιες μέρες, τον έντυναν απ’ το σπίτι του τσολιά. Τώρα κάνει πρωταθλητισμό σε κάποιο άθλημα, διαπρέπει και μαζεύει μόρια για τις πανελλήνιες. Θα επιχειρήσει, μου λέει, για καλών τεχνών. Εντωμεταξύ κάνει graffiti στους γύρω τοίχους.

Ο παππούς της οικογένειας έχει μήνες να φανεί. Τον έβλεπα να αναπαύεται στην αυλή κάθε απόγευμα, καπνίζοντας και μετρώντας τα αυτοκίνητα και ζήλευα την άνεση και τη δροσιά της υπόλευκής του κελεμπίας. (Όλο και περισσότερο σκέπτομαι να ακολουθήσω κι εγώ τον ενδυματολογικό αυτό κώδικα τώρα που καλοκαιριάζει).

Ένα χρόνο αργότερα όλο και κάποιος ηλίθιος θα συνεχίζει να παρκάρει τα αυτοκίνητά του στο πεζοδρόμιο, κάτω από το σημαιοστολισμένο του μπαλκόνι. Κάποιος “συνάδελφός” του, εξυπνότερος, οικιοποιήθηκε το παρακείμενο πάρκο για τον ίδιο σκοπό.

Σύννεφα τρέχουν πάνω από τις ταράτσες των σπιτιών της γειτονιάς μου. Έξω έχει κρυο παρ' όλον τον ήλιο, μέσα στο σπίτι είναι λίγο πιο ζεστά. Τα γύρω συνεργεία ανοιχτά, μπουζόκλειδα, εξατμίσεις και τα αμάξια να μαρσάρουν ακατάπαυστα, νομίζω τα φτιάχνουν πάλι για αγώνες σαββατιάτικους.

Ανάμεσά τους, σ’ ένα μικρό συνοικιακό “είδη δώρων - είδη γάμου - είδη προικός” , το αφεντικό τηρεί κατά το συνήθειό του, τα έθιμα των ημερών. Σημαιοστολίζει με την ίδια ευλάβεια που υπερφωτοστολίζει τα Χριστούγεννα, τσικνίζει την τσικνοπέμπτη, μασκαρεύεται τις Απόκριες κ.ο.κ.

Ένας παλιός μαθητής μου πέρασε, μόλις, να με δει. «Έχετε κανένα καλό δίσκο να μου προτείνετε να αγοράσω;» με ρώτησε. Το “Forever Changes” των Love, αν δε το έχεις ήδη ακούσει, αποκρίθηκα και το έβαλα να παίζει στο πικάπ. Λοιπόν, νοστάλγησα την έκφραση που πήραν τα μάτια του την ώρα της ακρόασης.

Η ροή του δρόμου ,τα κορναρίσματα και οι βρισιές των οδηγών συνεχίζονται. Την ώρα που κλείνω το παράθυρο με προλαβαίνει ένας από τους κλώνους της κυρίας Γ: “Τι μου κάνετε σήμερα; η μαμά ; ο μπαμπάς; ” Όλα μαρτυρούν ένα φυσιολογικό πρωινό.

Καλό τριήμερο.

Υγ. Don't shoot us for being different, φαίνεται να λέει ο άγγελος στο επιτοίχιο σχέδιο του νεαρού γείτονα.