√2 Μαίου

Θες να ‘ναι η μέρα που μπερδεμένα ξεκίνησε χειμωνιάτικα με βροχή για να καταλήξει σε ζεστή καλοκαιρία - παρ’ ότι άνοιξη -, ενισχύοντας τη δική μου αμφιθυμία ή τα σπαράγγια με τη μεταλλική γεύση που τρώω για τρίτη συνεχόμενη μέρα;

Δεν είμαι ακόμα σίγουρος για την αιτία που από το πρωί είναι κολλημένο στο μυαλό μου το Horror Asparagus Stories (των Driving Stupid από το 1966) με τους παρακάτω - συναρπαστικούς κατ’ εμέ - στίχους:

Horror Asparagus Stories

Ο πατέρας μου ήταν ένα μεγάλος γέρικος φρύνος
ζούσε σε μια τρύπα
μες τη μέση του δρόμου

Η μάνα μου ήταν ένα μικρό κολίμπρι
ζούσε στο σπίτι
μέσα σ’ένα κλουβάκι

Ο αδελφός μου ήταν ένας γλοιώδης βάτραχος
ζούσε σ’ ένα βάλτο
μέσα σ’ ένα σάπιο κούτσουρο

Η αδελφή μου ήταν μια παραμορφωμένη μάγισσα
ζούσε στα δάση
μέσα σ’ ένα βρώμικο χαντάκι

Η γιαγιά μου ήταν ένα κουλουριασμένο φίδι
ζούσε σ’ ένα λόφο
στα στάσιμα νερά μιας λίμνης

Ο παππούς μου ήταν το χρώμα πράσινο
ζούσε στο δάσος
στη σπλήνα κάποιου ελέφαντα

Η θεία μου ήταν ένα διάτρητο άσχημο πράγμα
ζούσε στην καρδιά
της κινούμενης άμμου

Ο θείος μου ήταν μια παράξενη αρρώστια
ζούσε στο φύσημα
κάποιας ξεχασμένης αύρας

Ο ξάδελφός μου ήταν ένα καγκουρώ
και εγώ, φίλοι μου,
είμαι η τετραγωνική ρίζα του δύο.

Η μετάφραση είναι του Ν. Κοντογούρη από το βιβλίο «Ανθολογία Ψυχεδελικής Ποίησης»