Στο φανάρι της Πανόρμου σταματημένοι, βλέπουμε περιπολικά και δελτάδες να ανεβαίνουν μανιασμένα την Αλεξάνδρας. “Σειρήνες ακούγονται παντού πλέον, όπου και να κοιτάξεις μπάτσοι μπάτσοι μπάτσοι μπάτσοι μπατσ…” λέω του Choco δυνατά, να με ακούσει μέσα από το κράνος του.
Από τη διπλανή μηχανή ένας νεαρός χωρίς κράνος με ακούει, γυρνάει και με κοιτάζει. Ισιώνει το κλομπ και το όπλο που έχει ζωσμένα στη μέση του, δεν τον είχα προσέξει, – πρέπει μόλις να σχόλασε απ’ τη δουλειά– και τσουλάει με τη μηχανή του λίγα μέτρα πιο μπροστά.
Στο επόμενο δευτερόλεπτο, δυο φουριόζοι ζητάδες μας πλευρίζουν, ένας από κάθε πλευρά μα συνεχίζουν την κουβέντα που έχουν ανοίξει χωρίς να ενοχλούνται που παρεμβαλλόμαστε εμείς μεταξύ τους.
Yγ. Η φωτογραφία με το φραππεδάκι, είναι τραβηγμένη ένα βράδυ πριν, στο αντιδιαμετρικό σημείο της διασταύρωσης.
Υγ2. Ίσως τα πούμε σήμερα το απόγευμα στο Σύνταγμα. Ρίξτε μια ματιά εδώ:
Αγανακτισμενοι Στο Συνταγμα
Μη μασάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μόνο που με προλαβαίνει στον δρόμο είναι ο ασύρματος.
Και πάλι, μόνο όπου έχει λήψη...