οι δίσκοι

Όταν γυρνάω στο σπίτι με δίσκους τις Κυριακές, σεναριολογώ υποθετικά και μέχρι τελικής πτώσης στις ζωές εκείνων που τους πούλησαν. Κι έπειτα αφού τους καθαρίσω, τους ακούσω και τους εντάξω χρονολογικά και κατ’ είδος σε λίστες και σε ράφια, δεν είναι λίγες οι φορές που εικοτολογώ για την μελλοντική τύχη της δικής μου δισκοθήκης.

Θα αυτοκτονούσα αν είχα τη βεβαιότητα ότι θα μπορώ να δω αν θα έρθεις στην κηδεία μου. Να δω αν θα βουρκώσεις παίρνοντας όσους δίσκους απ’ τη δισκοθήκη μου σου αναλογούν. Κι αν θα τους αγκαλιάσεις φεύγοντας από το καφενείο για το σπίτι σου. 

Και μετά θα ανασταινόμουν.

υγ. Η παραπάνω υποβρύχια φωτογραφία είναι από τη συγκινητικότερη στιγμή ενός βινυλιομανούς μουσικού παραγωγού παρμένη από το (feel good μεν, όχι τίποτα ιδιαίτερο δε) φίλμ "The boat that rocked" με τις περιπέτειες ενός πλωτού πειρατικού ραδιοφωνικού σταθμού. Ρίξε μια ματιά εδώ να δεις τη σκηνή, μιας και λόγω δικαιωμάτων πνευματικών το βίντεο αδυνατεί να αναρτηθεί.

Αφιερωμένο στους φίλους και σε όσους αγαπούν όπως και εγώ τα βινύλια.