η αγάπη ου περπερεύεται (?)

Τώρα επειδή αν ξεκινήσω την ανάρτηση με τη φράση: "Τις προάλλες που διάβαζα τον Υμνο της Αγάπης ..." είμαι σίγουρος πως κανείς δε θα με πιστέψει - και φυσικά καλά θα κάνει - αναγκάζομαι να πω την βαρετότερη μα αληθέστερη εκδοχή της αφορμής της ανάρτησης αυτής.

Σε  κάποια από τις τάξεις του Γυμνασίου βρεθήκαμε υποχρεωμένοι να μάθουμε απ' έξω τον ολόκληρο κατεβατό "Ύμνο" με τα do & don't της αγάπης, πιθανότατα στο μάθημα των θρησκευτικών ή των αρχαίων.

Δε θυμάμαι αν έμαθα τον ορισμό (I want to know what love is) της αγάπης απ' έξω (εικάζω πως θα τον έμαθα γιατί ήμουν κομμάτι σπασίκλας) και αν τον ξέχασα δυο τρεις μέρες το πολύ αργότερα. Το μόνο που μου έχει μείνει όμως από αυτόν είναι πως η ΑΓΑΠΗ ΟΥ ΠΕΡΠΕΡΕΥΕΤΑΙ. Κι αυτό γιατί ποτέ μου δεν ενδιαφέρθηκα να καταλάβω τι σημαίνει εκείνο το "περπερεύεται", παρολο που πολύ συχνά μέχρι σήμερα στο άκουσμα της λέξης "αγάπη" το συμπληρώνω άφωνα και μουλωχτά.

Ψάχνοντάς το μόλις προ δεκαλέπτου ανακάλυψα πως «περπερεύομαι»; θα πει κομπάζω, υπερηφανεύομαι, αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί η αγάπη (έστω και προσωποποιημένη) μπορεί να κόμπαζε ή να περηφανευόταν. Τέλος πάντων.  

Ο Ύμνος της Αγάπης

"Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. Πάντα στέργει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. Είτε γλώσσαι, παύσονται. Είτε γνώσις, καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γιγνώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. Οταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Οτε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. Οτε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι` εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. Αρτι γιγνώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. Μείζων δε τούτων η αγάπη"

Α' Κορινθ., ιγ' 13

έρωτας στην Ύδρα

Και για να μην ξεχνιόμαστε, αύριο Παρασκευή 15/02/2013, στις 10:00 το πρωί θα βρίσκομαι όπως πάντα στο στούντιο του indieground για 2 ώρες, "φανερά επηρεασμένος" από τη σημερινή μέρα, έχοντας επιλέξει τραγούδια που δεν πρόκειται να  αποτελέσουν άλλο ένα μελό ή/και γλυκανάλατο - επεισόδιο.

Όποιος/α επιθυμεί να μου κάνει παρέα και φυσικά να ακούσει τα τραγούδια που θα κουβαλάω μαζί μου, μπορεί να συντονίσει τις οπτικές του ίνες στο δίκτυο του indieground online radio,  πατώντας εδώ:

 

Είθε η μουσική να μας σώσει όλους. Θα τα πούμε!