ύδρα 13

Την προηγούμενη φορά που είχα πάει στην Ύδρα, πάνε δυο χρόνια, η θαλασσοταραχή ήταν τέτοια που σ’ έκανε να αναρωτιέσαι αν θα ‘πρεπε να προσεύχεσαι (ή στην περίπτωση ενός απευκταίου ναυαγίου να είσαι η Μόνικα) για να σωθείς. 

Αντιθέτως προχθές, παρότι μεσοχείμωνο, τα νερά ήταν όσο ήρεμα χρειαζόταν για να σε μεταφέρουν γαλήνιο στο νησί και να σ’ αφήσουν να διώξεις μονάχος σου κάθε ταλαίπωρη σκέψη των τελευταίων ημερών. Πράγμα που τουλάχιστον εγώ - για τους υπόλοιπους της παρέας δεν θα μιλήσω - το κατάφερα σε μεγάλο βαθμό, κάπου 89%.

Οι φωτογραφίες που τράβηξα δεν ήταν τόσο arty (farty?) όσο της προηγούμενης φοράς (οι 3 και 12 είναι του Ν.), αλλά το προσπάθησα και αναρτώ μερικές επιλέγοντας να τους αφαιρέσω τα χαρακτηριστικά χρώματα του νησιού για να αποφύγω τη σύγκριση με τις παλιές:

 

και μία ακόμα από το ταξίδι της επιστροφής.

καλή βδομάδα να έχουμε