hi, how are you

Μεταξύ πολλών που διάβασα και είδα το καλοκαίρι ξεχωρίζω το εξαιρετικό «Τhe Devil & Daniel Johnston» του 2006. Ένα ντοκυμαντέρ για τον αμφιλεγόμενο πολυπράγμονα καλλιτέχνη – μουσικό, σκιτσογράφο, σκηνοθέτη - Daniel Johnston του τίτλου. Τον άνθρωπο που ήθελε να γίνει ροκ σταρ ακόμα κι όταν ανακάλυψε πως δεν μπορεί να τραγουδήσει.

Μέσα από τόνους ξεθαμμένου αρχειακού υλικού από αναλογικές και ψηφιακές – μα πάντα σπιτικές - εγγραφές βίντεο & ήχου παρουσιάζεται η σχιζοειδής του προσωπικότητα, εκείνη που τον οδήγησε να τα βάλει με το διάβολο τον ίδιο.

Το φιλμ – που στέκει σαν πραγματικό ανάλογο του εφιαλτικού Donnie Darko – επικεντρώνεται τόσο στο εύθραυστο ταλέντο του “Brian Wilson” των απανταχού loser, όσο και στις βίαιες πολυετείς του μάχες με τον άρχοντα του σκότους. Μάχες που μόνο εκείνος τόλμησε όποτε σταματούσε την συνταγογραφημένη του θεραπεία.

Ως guest μεταξύ άλλων εμφανίζονται οι Sonic Youth να τον αναζητούν έντρομοι, χαμένο στη Νέα Υόρκη, ο Kurt Cobain ως επίσημος διαφημιστής του, ο Peter Zaremba (Fleshtones) και ο Gibby Haynes των Butthole Surfers στον αλλόκοτο ρόλο του dealer που του αποδίδεται.

Ο κύριος όγκος των ηχογραφήσεων του – όσες δεν έχει καταστρέψει ο ίδιος – κυκλοφορεί σε μιάμιση περίπου ντουζίνα αναλογικών κασετών που διαδίδονται από χέρι σε χέρι είτε από mail order της Stress Records.

Δύο από τις πρώτες του ηχογραφήσεις του, αμφότερες του 1983, βρήκα εδώ και εδώ

Υγ. Ανατρίχιασα βλέποντας τους Nirvana, παγωμένους στο χρόνο, o Cobain - με το "hi, how are you" t-shirt - αιώνια νέος, θυμήθηκα τη μέρα που μάθαμε το νέο της αυτοκτονίας, πως παίρναμε τηλέφωνο ο ένας τον άλλον, ρητορικά να ρωτήσουμε: «Τα ‘μαθες;».