wait for me

8:20. Ώρα επισκεπτηρίου, στην αντίπερα όχθη. Άλλα δέκα λεπτά. Μετά με τους συγκοιτώμενους και ένα ζελέ ή ένα γιαούρτι, φαντασιώνεσαι τη στιγμή που θα κρατάς το εξιτήριο στα χέρια.

Πάει κοντά ένας χρόνος που τράβηξα κάποιες σκηνές του φίλου Π – εννοείται με τη συγκατάθεσή του –, “φιλοξενούμενου” σε Αθηναϊκό νοσοκομείο, καθώς μπαϊλντισμένος περίμενε το πολυπόθητο εξοδόχαρτο.

Για μήνες είχα το “ωμό” αυτό υλικό στα χέρια χωρίς να είμαι σίγουρος αν πρέπει να το χρησιμοποιήσω σε κάποιο από τα βίντεό μου. Κι αν τελικά το έπαιρνα απόφαση, σκεφτόμουν, με ποιο τρόπο; πως; ίσως και γιατί να το κάνω;

Ήταν μερικούς μήνες αργότερα που αποφάσισα να συμμετάσχω στο διαγωνισμό video-making της διαφημιστικής εταιρίας Generotv για την προώθηση του τότε νέου single του Moby, “Wait for me”.

Έχοντας ζητήσει ξανά στο παρελθόν και επιτυχώς αδειοδοτηθεί να χρησιμοποιήσω μουσική του Moby σε κάποια βίντεό μου – κάτω από άλλο βέβαια καθεστώς, κατ’ ευθείαν από το συνθέτη τότε – κατέθεσα την παραπάνω πρόταση και …απέτυχα.

Η συμμετοχή μου – εύλογα ίσως - δεν προκρίθηκε καν στο διαγωνιστικό τμήμα, μα πήρε τις καλύτερες των κριτικών από …όσους φίλους το είδαν και κατέληξε στο αρχείο. Αυτό μέχρι πριν λίγες μέρες, όταν, έχοντας ζήσει και από την άλλη όχθη ενός επισκεπτηρίου, αποφάσισα να το “ρίξω” στο χάος του ΥΤ, όπου τουλάχιστον έως τώρα έχει αποσπάσει θετικά συγκινητικά σχόλια.

Εντωμεταξύ, ο φίλος Π είναι πολύ καλύτερα τώρα.