ο γιατρός...παιδιά

Ως γνήσια υποχόνδριο άτομο πιστεύω πάντα ότι υποφέρω από το σύνολο των καταγεγραμμένων ασθενειών. Δεκάδες αρρώστιες και σύνδρομα – αρκετές για να γεμίσουν αλφαβητικό κατάλογο - με ταλαιπωρούν και δεν είναι λίγες οι φορές που νομίζω ότι εκδηλώνω ακόμα και τα ανάλογα συμπτώματα. Μέχρι που ένα χρόνο πριν άκουσα για μια ψυχική νόσο, όπου ο φορέας της νομίζει ότι πάσχει από όποια ασθένεια "φτάνει στα αυτιά του".
"Αυτήν πρέπει να την έχω και εγώ" … χαμογέλασα ανακουφισμένος από τη σκέψη ότι είναι προτιμότερο να έχω μια παρά όλες τις άλλες. Η μήπως όχι;
Συνήθως επιτυγχάνω την πολυπόθητη ίαση με έναν μοναδικό συνδυασμό "φαρμάκων" : την επιλεκτική διαγραφή της σκέψης που με κατατρύχει και την αποχή από κάθε είδους γιατρό. Νοιώθω υγιέστερος μόνο και μόνο επιδιώκοντας απόσταση ασφαλείας ακόμα και από τις αίθουσες αναμονής με τα ληγμένα περιοδικά καθώς όποτε χρειάστηκε να τους επισκεφτώ πάντα κάτι μου βρίσκουν.
Η υψηλή πίεση (μικρή τε και μεγάλη) όμως των τελευταίων ημερών με ανάγκασε να παραβώ την …αρχή μου αυτή. Και να μαι τώρα με 6 σελίδες θεωρημένων εξετάσεων, χρειαζούμενων και μη, συνταγογραφημένων από τον ειδικό καρδιολόγο ο οποίος ενεργεί βάσει του σχεδίου με την κωδικοί ονομασία "ΡΕτΤ" (Στσ. οπου ΡΕτΤ βλέπε: "Ρίξτε έξω τα ταμεία").
Ο γιατρός, φαιδρός μέσα στην άριστη γνώση της καρδιάς, υπήρξε ανίκανος να καταλάβει τα αισθήματα δυσφορίας που μου προκάλεσε η βιασύνη και η φαινόμενη αδιαφορία του. Μόνο αντιμέτωπος με τις επιτηδευμένης αφέλειας ερωτήσεις μου, κάπου κόμπιασε και για τα μέτρα του "απολογήθηκε" για τη συμπεριφορά του, ενοχοποιώντας μονάχα τους δύσκολους καιρούς.