και έπειτα βγήκαν οι Wooden Shjips

Παρασκευή 23 Απριλίου, 21:00. Η πόλη σκοτεινή, δακρυγόνα και χημικά αποτρέπουν την φυσιολογική αναπνοή στο σταθμό του μετρό, βγαίνουμε ήδη λαχανιασμένοι στην επιφάνεια. Σε κλάσματα του δευτερόλεπτου βαφτιζόμαστε κομπάρσοι σε ένα Αθηναϊκό Blade Runner. Αγέλες ΜΑΤ παντού, περιπολούν τρέχοντας στους δρόμους, στραβές καχύποπτες ματιές , ένας κρανοφόρος κατουράει την Εθνική Βιβλιοθήκη και εμείς να προτιμάμε την ασφάλεια των κεντρικών δρόμων για να φτάσουμε στον προορισμό μας. Είναι φανερό πως προσποιούμαστε ότι η ζωή κυλά κανονικά.
Ατυχώς φτάνουμε λίγο πριν το πρώτο support (No God Ritual). Θορυβώδεις παραμορφωμένοι ήχοι σε μια αβάσταχτη ένταση επιτείνουν την κακή διάθεση σε ένα αυτοσχεδιαστικό soundtrack που παραλύει εφιαλτικά μυς και αισθήσεις. Επίκαιρο μα ανυπόφορο.
H δεύτερη μπάντα, οι Nechayevschina , γνήσια εγγόνια των Socrates προσμετράται στα μόνα θετικά της βραδιάς. Και λέω στα μόνα καθώς οι περί ου ο λόγος της παρουσίας μας στο Αν, οι Wooden Shjips, ήταν μάλλον απογοητευτικοί. Κύρια αιτία ο κακός ήχος του χώρου.
Το να προσπαθείς ματώνοντας τα αυτιά σου - επί μιάμιση ώρα - να ακούσεις τους Wooden Shjips πίσω από το ηχητικό τείχος των μπουκωμένων ηχείων είναι αν μη τι άλλο βαρετό ιδιαίτερα όταν γίνεται χωρίς την χρήση πόσιμων η καπνιζόμενων βοηθημάτων.
Και η ίδια η μπάντα δε με έπεισε. Δεν της αξίζουν βαρείς χαρακτηρισμοί, μα δε βρήκα το space rock μήτε το psychedelic που ανέμενα στον βαρύ τους ήχο κι αν εξαιρέσεις κάποιες garage στιγμές, μας θύμισαν ιδιαίτερα προς το τέλος …ZZ Top και Lynyrd Skynyrd. Νότος αντί για δυτική ακτή.
Παραθέτω ένα βίντεο από τη συναυλία, δε φταίει η εγγραφή για το πώς ακούγεται.