Οι πυραμίδες της Αθήνας

Θα μπορούσε κάποιος να αμφισβητήσει την αντικειμενικότητά μου (*) και θα είχε όλους τους λόγους. Παρ’ όλα αυτά εγώ επιμένω περί του αντιθέτου. Μου άρεσε πάρα πολύ και το μόνο επιχείρημα που μου απομένει είναι …να ορκιστώ.

Ο λόγος για τη μικρού μήκους ταινία "Οι πυραμίδες της Αθήνας" της Γιολάντας Μαρκοπούλου. 14 γλυκύτατα λεπτά εξ’ ολοκλήρου γυρισμένα στο κέντρο της πόλης και πιο συγκεκριμένα στο "διαβόητο" Μεταξουργείο. 

Αναφέρεται σε εκείνες τις άξαφνες μικροανατροπές της ζωής που διακόπτουν την όποια ροή της καθημερινότητας και γεννούν συναισθήματα όπως φόβο, ζήλεια, οργή ή αγάπη. Μικρογεγονότα και αυθόρμητες αντιδράσεις που μετά θυμάσαι για πάντα.

(Αντι)ήρωας της ταινίας ο Ismael, ένας έφηβος μετανάστης - αραβικής καταγωγής -, που διεκδικεί τον ελάχιστο ζωτικό χώρο – είτε πραγματικό, είτε συναισθηματικό - που αναλογεί στην ύπαρξή του.

Οι περισσότεροι των πρωταγωνιστών δεν είναι καν ερασιτέχνες, είναι φιγούρες και περσόνες της περιοχής που τα καταφέρνουν θαυμάσια, καλύτερα ίσως και από επαγγελματίες. Φοβερός ο Mohammed Mansy ως Ismael, σ' ένα ρόλο που δεν απέχει πολύ από την πραγματική του ζωή.

(*) Σε αρκετά από τα γυρίσματα ήμουν παρών, αρκετοί εκ του βασικού πυρήνα των συντελεστών είναι το λιγότερο γνωστοί μου, έχω υλικό για ένα άτυπο making of της ταινίας, καταγράφεται δε και μια εμφάνισή μου ως κομπάρσος (lol x3) σε κάποια σκηνή πλήθους. 

Η ταινία "Οι πυραμίδες της Αθήνας" προβλήθηκε στο διαγωνιστικό μέρος του φεστιβάλ Ελληνικών ταινιών μικρού μήκους Δράμας, απέσπασε πολύ καλές κριτικές, όχι όμως κάποιο βραβείο και απ’ ότι γνωρίζω έχει ήδη πωληθεί σε κάποιες Ευρωπαϊκές χώρες.