Συνασπισμένοι μαυραγορίτες ξεχύθηκαν να προσφέρουν μετρητά με το αζημίωτο. Η εκμετάλλευση – και που είσαι ακόμα ! – της οικονομικής δυσπραγίας του άλλου θυμίζει ιστορίες από την κατοχική Ελλάδα. Μόνο που τώρα διαφημίζεται. Κι η Βενετία που δεν έχει ακίνητα, εκποιεί - στο χώρο σου - τα όποια της κάλλη. (Δεν γνωρίζω αν κλαίει πριν να κοιμηθεί). Μεγάλες - συνήθως πικρές – ιστορίες, κρύβονται πίσω από μικρές αγγελίες.
Περπατάω μετά από μήνες ξανά, στους δρόμους της πόλης. Την περίμενα να δείχνει ομορφότερη, δείχνει όμως ξεχαρβαλωμένη. Επιλέγω, ανθρωπόφοβα, μικρότερους δρόμους, ξεσυνήθισα εσώκλειστος τόσο καιρό, την πολυκοσμία. Άγαρμπα παρατημένα αυτοκίνητα στα πεζοδρόμια, κακότεχνα tags στους τοίχους κι η ζέστη του ψευτονοέμβρη να μεγαλώνει την αποφορά των σκουπιδιών.
Εστιάζω – κατά το χούι μου - σε ότι φαινομενικά ασήμαντο και επουσιώδες συμβαίνει γύρω μου. Ξεκινώ διαβάζοντας τις αυτοσχέδιες ανακοινώσεις σε δέντρα και κολώνες. Γράφουν για χαμένα κατοικίδια και απολεσθέντες άνοες ηλικιωμένους, για τα πρώτα δίνονται εύρετρα. Ακολουθούν διαφημίσεις σαν της Βενετίας που «τα κάνει όλα» ανάμεσα σε δεκάδες ενοικιαστήρια και «παραδίδονται μαθήματα». Λείπουν όπως πάντα, κείμενα, γνώμες και ιδέες. Θα ήταν αλήθεια όμορφο, αν υπήρχαν. Η κατάσταση σήμερα φωτοτυπημένη στους τοίχους.
Χαζεύω ένα σκωπτικού χιούμορ αυτοκόλλητο που μου τράβηξε την προσοχή. Σταματώ και το φωτογραφίζω. Κάποιοι γύρω μου δείχνουν να ενοχλούνται, ένας πάει και το σκίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου