α κ ί ν η τ ο ς

 Πριν δύο χρόνια τέτοιο καιρό βρισκόμουν στην ίδια παραλία, στην ίδια θέση, κάτω από τη σκιά του ίδιου βράχου. Όπως ακριβώς και πριν από ένα χρόνο. 

Στον εξωτερικό παρατηρητή δείχνω ακίνητος. Σήμερα αναλογιζόμενος τα πεπραγμένα της διετίας - πλην ελαχίστων στιγμών - νιώθω ακίνητος. Όχι κατ' ανάγκη όμως και δυστυχής.

Το μόνο που φαίνεται να έχει αλλάξει είναι το επίπεδο της θάλασσας. Έχει ανέβει αισθητά και τρώει σιγά σιγά την παραλία. Φαντάζομαι θα σταματήσει όταν φτάσει στη βάση του σκιογόνου βράχου μου.

Δίνω εντολή στο σώμα μου να σηκωθεί από την ψάθα, έπειτα να βουτήξει στα αφρισμένα νερά.  Πάλι νοτιά έχει σήμερα. 

Καλημερίζω τους γείτονες συλλουόμενους αποφεύγοντας τις πολλές κουβέντες. Κάνω πως διαβάζω το βιβλίο μου, στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνω τι λέει και γράφω στις πίσω του σελίδες. Πίνω μια γουλιά καφέ που έφτιαξα από το σπίτι. 

Είμαι ανεξήγητα ήρεμος. Δεν ανησυχώ ούτε που δεν ανησυχώ για τίποτα. Ούτε καν για το μεγάλο κύμα που καταπίνει πετσέτες, σανδάλια και τσιγάρα.

Ένας γλάρος, στέκεται μισό μέτρο από το πόδι μου. Είναι κάθε μέρα εδώ, το ίδιο κι εγώ. Κοιτάζει μια εμένα, μια τη θάλασσα. Που και που ξεδιαλέγει κανένα περαστικό μυρμήγκι. Χρααπ, δίνει μία με τα φτερά του και φεύγει.

Ο ψαράς στην άλλη άκρη της παραλίας είναι ακίνητος από ώρα. Το ίδιο και όσοι κάνουν ηλιοθεραπεία. Με την πλάτη ακουμπισμένη στο βράχο αναπνέω και παρατηρώ την κοιλιά μου που ανεβοκατεβαίνει.
Το ίδιο μάλλον κάνει και το μυαλό μου. 

Συνειδητοποιώ πως χαμογελάω με τις παλιές μνήμες που με βομβαρδίζουν. Περίεργο μα οι πιο πρόσφατες δε μου κάνουν την τιμή.

Πιέζομαι να φτιάξω ένα απάνθισμα, απολογισμό των καλύτερων και χειρότερων στιγμών της τελευταίας διετίας. Αδυνατώ, παραδίνομαι και αντ' αυτού συντάσσω μια λίστα με τις 5 καλύτερες ταινίες που είδα τελευταία. Παραδόξως όλες  από τη δεκαετία του 70 και οι τέσσερις από τις πέντε του 1971!

1. Vanishing Point (1971)
2. Klute (1971)
3. The French Connection (1971)
4. Get Carter (1971)
5. Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας (1978).