Την κοίταζα καθώς της μιλούσα και σκεφτόμουν αν ζηλεύω την ορεξάτη διάθεση και το μέχρι τ' αυτιά χαμόγελο των 19 της χρόνων. Έδειχνε ευτυχισμένη, ό,τι κι αν έλεγε γελούσε. Όχι δε ζήλευα αλλά μέχρι να πιω τις μπύρες μου εφερνα στο μυαλό μου εμένα, ή εμάς καλύτερα στα 19 μας. Στο δρόμο για το σπίτι το ίδιο. Παρατηρώντας ορδές αρτιενηλικιοθέντων πιτσιρικιών, που δεν ήταν καν σκέψεις όταν εγώ έπαιρνα πτυχίο, να βουίζουν γύρω μου, μπήκα στον πειρασμό για ένα γρήγορο απολογισμό.
Άθροισα
βιαστικά τα πεπραγμένα των τεσσάρων κόμα δύο εν ζωή δεκαετιών μου και
τι περίεργο, τα βρήκα λιγότερα απ' ότι περίμενα. Αλλες μέρες από κει θα
ξεκινούσε η κάθοδος των μυρίων μαυροσκέψεων αλλά χθες το βράδυ, εντελώς (;)
ανορθόδοξα για μένα, η ψύχραιμη σκέψη - σωστή λάθος δεν ξέρω -
κυριάρχησε.
Τα χρόνια τα "χαμένα" που λες, δε χάθηκαν. Καταγεγραμμένα σε άλλες μονάδες, όχι χρονικές, γίναν
συναισθήματα, ιδέες, γίνανε φίλοι, γίναν δίσκοι και μουσικές.
Κάποιες από τις μουσικές αυτές θα ακούσουμε αύριο παρέα.
Παρασκευή 02/11, στις 10:00 το πρωί όπως πάντα θα βρίσκομαι στο στούντιο του indieground για λίγο περισσότερο από 2 ώρες. Όποιος/α επιθυμεί να ακούσει συντονίζοντας τις οπτικές του ίνες στο δίκτυο του indieground online radio, δεν έχει παρά να πατήσει εδώ:
ο χρόνος δεν είναι ποτέ χαμένος. Χαμένες είναι οι ευκαιρίες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΞενικός
Απ' αυτές έχω χάσει για να είμαι ειλικρινής.
ΔιαγραφήΩραία δεν είναι αυτή η ψυχραιμία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω οτι η ψυχραιμία από μόνη της δεν υπάρχει. Πηγάζει από την πληρότητα. Ούτε το άγχος υπάρχει από μόνο του. Πηγάζει από την αδράνεια, από τη δυσαρέσκεια, από τα ρίσκα που φοβόμαστε να πάρουμε, από όσα δεν τολμήσαμε και τ'αφήσαμε να φύγουν. Οπότε ναι, αφού νιώθεις όμορφα με όσα έφτιαξες, με τις στιγμές που έζησες, γιατί να μη χαμογελάς σαν 19χρονος κι εσύ; Αλλά εσύ θα το κάνεις γνωρίζοντας...
Καλημέρα και καλό μήνα!
Πολύ ωραία αυτή η ψυχραιμία όντως. Αν και μάλλον σε μένα πήγασε από την "first things first" aξιολόγηση (επουδενί δεν την καλώ ωριμότητα) των γεγονότων μιας μάλλον δύσκολης μέρας, το αποτέλεσμα ήταν όντως τονωτικό όπως το περιγράφεις.
ΔιαγραφήΌμορφο αυτό, να έχεις συμφιλιωθεί εννοώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς ΣΚ!
Χμ, συμφιλιωμένος με την ηλικία μου αν μη τι άλλο είμαι. Μπορεί και με μεγαλύτερη της δικής μου τώρα που το ξανασκέφτομαι.
ΔιαγραφήΤο ΣΚ όπως το 'χουμε κανονίσει φίλε Ηφ., εννοείται.
Simply red θα πάιξει;
ΑπάντησηΔιαγραφήρε συ Τσόκο, τους είχα φορτώσει ήδη τους σκληρούς με τα τραγούδια και δε το χα μαζί. θα παίξει όμως, το υπόσχομαι
ΔιαγραφήΌσο ξέρεις που πήγαν τα χρόνια ή σε τι μετατράπηκαν τότε τίποτα δεν είναι χαμένο, όλα είναι όπως πρέπει.
ΑπάντησηΔιαγραφήαν και η τελειομανία ποτέ δεν υπήρξε χαρακτηριστικό μου, πιστεύω πως ποτέ - μα ποτέ - δεν είναι όλα όπως πρέπει. εξίσου γλυκό ίσως ακούγεται το όπως μπορέσαμε, παρόλο που μπορεί να κατηγορηθεί κι ως φορέας ελαφράς μιζέριας
ΔιαγραφήΤο πρέπει δεν είναι θέμα τελειομανίας αλλά ούτε και επιτακτικό στην προκειμένη περίπτωση. Εξ άλλου είμαι η πρώτη που δεν αποδέχεται "πρέπει" που προέρχονται από κάπου. Εδώ δεν έχει προστακτικό χαρακτήρα γιατί δεν επιβάλλεται από κάποιον.
ΑπάντησηΔιαγραφήδε χρειαζεται να εξηγείς, το ξέρεις πως δεν περίμενα ποτέ εσύ να βάζεις "πρέπει". Το "όπως πρέπει" είναι υποκειμενικό και σημαίνει πως θα ήθελα πράγμα που μπορεί να απέχει από το τι κατάφερα
Διαγραφή