τέτοιες μέρες ήταν

Πριν λίγες μέρες, παραμονές του πολυτεχνείου, κάποιος αναγνώστης του μπλογκ πιτσιρίκος του έστειλε μια σειρά φωτογραφιών από τον πρώτο εορτασμό του γεγονότος το 1974. Τις φωτογραφίες είχε τραβήξει τότε ο πατέρας του αναγνώστη, ο Λευτέρης, «κρίμα είναι να αραχνιάζουν μόνες σε ένα συρτάρι» πρέπει να σκέφτηκε καθώς έστελνε σε κοινή θέα τις ψηφιοποιημένες αντανακλάσεις των πρωτοτύπων.

Κάτι λεπτά και ένα κλικ αργότερα καθισμένος στο γραφείο μου κοιτούσα έκπληκτος τις φωτογραφίες. Στην πρώτη κιόλας της σειράς, φάτσα κάρτα, με το κλασσικό του καφέ σακάκι και το μπλε πουλόβερ από μέσα φιγούραρε ένας γνωστός και πολύ αγαπημένος μου άνθρωπος, που έφυγε τέτοιες μέρες μέσα από τα χέρια μου σχεδόν, πάνε κιόλας τέσσερα χρόνια τώρα. Ο θείος Α.

#

Όμορφα κι ήσυχα κύλησε η σημερινή εκπομπή με καλή - ευχαριστώ παιδιά - παρέα, μια δυο ας τις πούμε εκπληξούλες και κάμποσες αναμνήσεις από τους παλιούς μας ήρωες. Όποιος θέλει μπορεί να κατεβάσει το podcast της εκπομπής με ένα πατημα του εικονιδίου που ακολουθεί

click pic to download

ή να την ακούσει απευθείας από εδώ:

Το playlist όπως πάντα στο δικό μου πρώτο σχόλιο. 

 ------------UPDATE------------

Και ένα  "εκ παραδρομής" λάθος: Η καναδή Beverly Copeland το δεύτερο δίσκο της τον έβγαλε ως Beverly Glenn Copeland και όχι ως Beverly Stewart Copeland που προλόγισα από αφηρημάδα ή κεκτημένη ταχύτητα... Ο Stewart Copeland ήταν ο ντράμμερ των Police. Μάι απόλοτζις φορ μισινφορματινγκ γιου.

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.