τα άπαιχτα χωράφια

Σε μια κόλλα Α4 η ανακοίνωση πως η Ορχήστρα της ΕΡΤ απεργεί μας προϊδέασε για τη συνέχεια αλλά την επιβεβαίωση της λαϊκής σοφίας περί του ενός κακού που μύρια το ακολουθούν δεν την περιμέναμε. 

Έτσι λοιπόν η ακύρωση της πολυαναμενόμενης παρουσίασης των «Απέραντων Χωραφιών» οδήγησε στον εκ νέου σχεδιασμό του όλου προγράμματος που τελικά περιείχε:

Υπερλουστραρισμένες ροκ ενορχηστρώσεις, κιθάρες με σόλα Σκόρπιονς που θύμιζαν δευτερολυκειακές σχολικές γιορτές, έναν απίθανο Townshend-ικό ανεμόμυλο στο “ Όσες Φορές” - ??? (sic) -, δεύτερα φωνητικά Γουάμ σε τραγούδια που θεωρητικά περίμενα να βουρκώσω ακούγοντας τα, «πάμε όλοι μαζί τώρα» σε όσα σκέφτηκα «αυτό κάτι θυμίζει από τα παλιά», το ραπάρισμα του Autobianchi -  Ω ναι! αξιώθηκα να το ακούσω live -, και κάμποσα άλλα που μου δημιούργησαν την εντύπωση πως γρηγορότερα πέρασαν τα 40 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία των «Απέραντων Χωραφιών» από το σημερινό δίωρο.

Στα θετικά τόσο η μπάντα που σε αντίθεση με εμάς έδειξε να το ευχαριστιέται (πολύ καλός ο μπασίστας), όσο και ο ίδιος ο Κώστας Τουρνάς. Για κάποιες συνθέσεις του που - αν έσκαβες κάτω απ' όλα τα παραπάνω τις ανακάλυπτες και - τις τραγουδούσες από μνήμης, για τη φωνή του (αυτό αν και μόνο αν σου αρέσει από παλιά και μένα μου αρέσει) και κυρίως γιατί αν και όχι επιτυχώς κατά τη γνώμη μου, πάλεψε να αντιπαρέλθει τη ματαίωση της μεγάλης του βραδιάς.

Υποσχέθηκε δε, πως η συναυλία με τη συμφωνική της ΕΡΤ θα πραγματοποιηθεί κάποια άλλη στιγμή και εγώ δεσμεύομαι να πάω πιστεύοντας πως η εκ νέου επιμέλεια του αξιόλογου μέρους του ρεπερτορίου του καλλιτέχνη είναι αναγκαία, προκειμένου αυτό να αναδειχθεί μέσω μιας ενορχήστρωσης όχι απαραίτητα διαφορετικής από εκείνη των αρχικών ηχογραφήσεων. Μέχρι τότε όμως ζητώ συγγνώμη αν πήρα έστω και μισό αναγνώστη στο λαιμό μου.




υγ. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από το φίλο chocorello.