poll

Από τα πλέον αγαπημένα μου ελληνικά συγκροτήματα έχουν υπάρξει οι Poll. Δηλώνω ακόμα ανερυθρίαστα, αμετανόητος λάτρης των δίσκων τους και δεν διστάζω να ομολογήσω την εκτίμηση που τρέφω στο folk τους ήχο, ακόμα και αντιμέτωπος στους ενίοτε αφελείς στίχους ή και σε εκείνη την ανόητα «αγγλόφωνη» εκφορά του γράμματος «Τ» που είχε υιοθετήσει για ανεξήγητους λόγους από τότε ο τραγουδιστής τους Κώστας Τουρνάς.

Άσε που εκτιμώ και αρκετούς από τους προσωπικούς δίσκους τόσο του Τουρνά, όσο και - κυρίως - του Λογαρίδη που κυκλοφόρησαν αργότερα. ('Οχι όμως και του Robert Williams που μετατράπηκε στον Robert Williams που ξέρουμε μετά τη διάλυση της μπάντας).


Καλησπέρα μήπως έχετε το (ιερό δισκοπότηρο του εικοσάχρονου μουσικόφιλου βινυλιομανούς που στέκεται μπροστά σας) ταγάρι των Poll;

Φοιτητής στην Πάτρα, έθετα συχνά πυκνά αυτήν την αγωνιώδη ερώτηση, ριγμένος στο κατόπι του περίφημου ταγαριού (για όσους δεν ξέρουν έτσι αποκαλείται ο δίσκος τους "Άνθρωπε" του 1971 καθώς είχε ένα πλεκτό ταγάρι για εξωφύλλο – ένα από τα πιο ευφάνταστα album covers που έχω δει μέχρι σήμερα) και που μέχρι τότε δεν είχα ποτέ ακούσει ολόκληρο.
Εκείνη τη φορά το ερώτημά μου είχε διατυπωθεί φωναχτά σε ένα παρηκμασμένο δισκάδικο κοντά στην πλατεία Νόρμαν νομίζω. Το δισκάδικο, διακοσμημένο με τις μουτσούνες των σταρ του λαΊκοσκυλάδικου πενταγράμμου της εποχής, το έτρεχε μια ηλικιωμένη γυναίκα (τουλάχιστον έτσι την έβλεπα εγώ με τα τότε μάτια μου – συγγνώμη αν έκανα λάθος) και ειδικευόταν στην εγγραφή κατά παραγγελία συλλογών σε κασέτες.

"Και που το ξέρεις εσύ το ταγάρι;", η πρώτη της ατάκα κι έπειτα: "Πρόσεχε μη σου πέσει, θα το πληρώσεις", μόλις το ξέθαψε από το πιο σκονισμένο ντουλάπι (κάθε τέτοιο κατάστημα που σέβεται τον εαυτό του έχει ένα) και το απόθεσε στα χέρια μου.

Πο - πόσο; άρθρωσα.

Με κοίταξε από πάνω έως κάτω, το κοστολόγησε στα γρήγορα και προτάσσοντας ως αιτιολογία την επικείμενη διάλυση της επιχείρησης, είπε:

"Για σένα 16000 δραχμές."

Καλή τιμή για μια αυθεντική κόπια σε καλή κατάσταση όπως εκείνη, άλλωστε οι φημολογούμενες - δεν είχα αντικρύσει ποτέ αντίτυπο του δίσκου - τιμές, έτρεχαν σε πολλαπλάσια νούμερα. Παρ’ όλα αυτά ήταν απλησίαστη για μένα που έβγαζα το μήνα με την πατρική επιχορήγηση των 30-35 χιλιάδων, του ενοικίου συμπεριλαμβανομένου.

Δεν έχω τόσα συγγνώμη είπα,

"Για μια βδομάδα δε θα τον δώσω αλλού μήπως αλλάξεις γνώμη", μου είπε καθώς έφευγα. Δεν άλλαξα γνώμη γιατί ο έρανος που επιχείρησα μεταξύ φίλων δεν ευόδωσε καρπούς και δε βρήκα και στο δρόμο τίποτα χρήματα, όσο καλά κι αν έψαξα.

Κάτι μήνες αργότερα το αγόρασα 1200 δραχμές μόλις κυκλοφόρησε σε μια χείριστη ψηφιακή εγγραφή – το πρώτο μου cd, δίχως να έχω καν cd player – την οποία ξεφορτώθηκα στη μισή τιμή προκειμένου να αποκτήσω την πρώτη του επανέκδοση σε βινύλιο αρχές δεκαετίας 90.

Τελος πάντων, παρασύρθηκα πάλι, ενώ αρχικός σκοπός της ανάρτησης ήταν άλλος:

Τα Απέραντα Χωράφια

Ο πρώτος προσωπικός δίσκος το 1973, του Κώστα Τουρνά, ήταν τα "Απέραντα Χωράφια", ένα συμφωνικό   έργο (ροκ όπερα θα το λέγαμε σήμερα) στο οποίο υπάρχουν ενσωματωμένα αρκετά από τα μουσικά θέματα που τον απασχόλησαν και στην υπόλοιπη δισκογραφία του και (αντιγράφω τώρα) αποτελεί δίσκο ορόσημο του ελληνικού ροκ. Η μουσική και οι στίχοι είναι του Κ.Τ. Σύμφωνα με το περιοδικό Ποπ & Ροκ συγκαταλέγεται μέσα στους δέκα δίσκους-σταθμούς του ελληνικού ροκ. Το προοδευτικό-ψυχεδελικό αυτό άλμπουμ το ηχογράφησε ο Τουρνάς συνδυάζοντας μια συμφωνική ορχήστρα με το ροκ γκρουπ Ρουθ, κάτι μοναδικό και πρωτοποριακό για την εποχή και δη επί δικτατορίας.

Σήμερα Δευτέρα 5 Νοεμβρίου, ολόκληρα τα "Απέραντα Χωράφια" θα παρουσιαστούν με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ στο Θέατρο Badminton με δωρεάν είσοδο. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τηλεφωνήσεις στο 2108840600 για να κρατήσεις θέσεις στο όνομά σου.
Εννοείται πως θα είμαι εκεί (ελπίζοντας να μην πει το autobianchi)