struggle for pleasure

Ο αγώνας για την επιβίωση προφανώς οδήγησε κάποιον – μάλλον λίγο μεγαλύτερό μου αν κρίνω από τις επιλογές του – στο ξεπούλημα της καλής του δισκοθήκης. Κι αυτή στήθηκε περήφανα σε μια άκρη του Κυριακάτικου παζαριού να  μοιράσει τα κάλλη της στους υποψήφιους πελάτες, και να μαζέψει με σκόντο  τα δέοντα οικονομικά οφέλη, αγνοώντας πως τoύτα θα τα καρπωθεί το ζευγάρι των αθίγγανων μεσαζόντων και όχι αυτός που κάποτε τη λάτρεψε.

Πήγα κι εγώ. Πήρα κι εγώ. Πολλά. Ανάμεσά τους το περίφημο Struggle for Pleasure των Soft Verdict του Βέλγου μινιμαλιστή Wim Mertens. Στο DNA μου - όπως και τόσοι άλλοι ήχοι άλλωστε ( λογικό για την ηλικία μου) -  το άλμπουμ αυτό με ανατρίχιαζε απολαυστικά παιγμένο από κασέτα στα δεκάξι μου, με έσωσε προ μηνός (στην ψηφιακή του έκδοση) από ανεπιθύμητο γύρισμα της εν γένει καλής μου διάθεσης, κοσμεί – υποκειμενικό το κριτήριο – από χθες τη δισκοθήκη μου.

Ρε λες τελικά η μουσική να μας σώσει όλους; 

Φεύγοντας εχθές φορτωμένος με δίσκους από το Μοναστηράκι λύθηκε το κορδόνι μου. έσκυψα και πριν το δέσω έβγαλα και μια φωτογραφία. 

 

΄Λες;