φέρρυ

Είναι στιγμές που χαμένος σε άκαιρες συναισθηματικές καταιγίδες βρίσκομαι όλο και λιγότερο παρών στο μέρος που καταλαμβάνει το σώμα μου.  Μια λάθος στροφή μας φέρνει στην προβλήτα των φέρρυ αντί για το οδόστρωμα της γέφυρας Ρίου Αντιρρίου - σε 9 λεπτά φεύγει το επόμενο – ας περιμένουμε. Κρύβομαι πίσω από την παλιά μου φωτογραφική και χαζεύω ψηφιοποιημένη την πραγματικότητα σε μια μικροσκοπική οθόνη υγρών κρυστάλλων. 

Σε ολόκληρο το καράβι-παντόφλα δεν υπάρχουν περισσότερες από 15 ψυχές.  Πεντακάθαροι οι περιφερειακοί διάδρομοι, φρεσκοβαμμένα τα μέταλλα, στο εσωτερικό η κόκκινη δερματίνη στα καθίσματα ακτινοβολεί φθηνή ανακαίνιση. Ο δείκτης πιέζει το πλήκτρο, το κλείστρο ανοιγοκλείνει και το κολλητικό ξέφτισμα του ενθουσιασμού μας να αποθανατίζουμε εαυτούς, συντρόφους και φίλους σε ταινίες, φιλμ και bytes δίνει υπόσταση σε μια σειρά κακοφωτισμένων άτεχνων φωτογραφιών. Καλή μας χρονιά.