"Αυτή τη φορά οι εντυπώσεις δεν ήταν τόσο έντονες, ούτε οι αντιδράσεις τόσο ακραίες, υποθέτω εξ’ ου και μου πήρε 14 μέρες και μια Λαμπρή στην εξοχή για να επιχειρήσω ν’ απαντήσω στο «για πες λοιπόν, πως ήταν;».
Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου χορογραφεί εδώ την ιδιωτική μας καθημερινότητα, την αποφόρτιση αλλά και τη συγκέντρωση που πραγματοποιούμε πάντα μοναχικά, μόνοι ή με παρέα, στο καταφύγιο/σπίτι, το κάνει όχι όμως με τους γνωστούς χορευτικούς όρους όπως στις προ 2004 δουλειές του, απογοητεύοντας έτσι ίσως κάποιους.
Ξεκινώ από την έξοχη σκηνική σύλληψη. Μεγάλης εικαστικής δύναμης το κομμένο σα με μαχαίρι λευκό δωμάτιο που σοφά φωτισμένο στις διάφορες ώρες και διαθέσεις της μέρας αντανακλά την ονειροπόληση που κατοικεί στο σπίτι. Σα φακός σκοτεινού θαλάμου ανοίγει στο κέντρο η μπαλκονόπορτα, κορυφαίο μάτι στην πόλη που μας κυκλώνει, φέρνοντας μέσα τις αληθινές/όμορφες εικόνες του τεχνητού μας κόσμου.
Μια αίσθηση ανολοκλήρωτου μου άφησε η άχρωμη ομοιομορφία των κοστουμιών που παρόλα αυτά μάλλον συμφωνεί δυστυχώς με το καθημερινό μας ρούχο της πόλης.
Η μουσική του Κ. ΒΗΤΑ, που όπως έχει ήδη αποδειχθεί αναπτύσσει και υπογραμμίζει άψογα το έργο του Δ.Π., είναι πολύ καλή και διατηρεί την αυτοτέλειά της σε ιδιωτική ακρόαση, εκφράζω όμως την επιθυμία να ήταν περισσότερη κρίνοντας από τη συγκίνηση που μου προκαλούσε όταν έμπαινε, ερμηνεύοντας έτσι ως μακρόχρονη την παραμονή στη σιωπή κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της παράστασης.
Το πρόγραμμα αποτελεί πολύ καλό ενθύμιο και παραπομπή της παράστασης με τα λογοτεχνικά αποσπάσματα, τις εικόνες και τη μουσική που περιέχει, θα προτιμούσα όμως να έλειπαν οι δέκα σελίδες διαφημίσεων.
Μπορεί να φταίω εγώ που δεν ακολούθησα την υπόδειξη του δημιουργού για μικρότερες επαναλαμβανόμενες δόσεις παραμονής στην αίθουσα, αλλά η βουλιμία μου με ώθησε να μείνω για έξι ώρες στην αίθουσα και να κορεστώ ή να απωλέσω την αίσθηση του έργου, καταλήγοντας πιεστικά να αναζητώ αλλαγή στους ρυθμούς και στις διαθέσεις που ενώ υπήρχαν δεν άντεχαν για έξι συναπτές ώρες.
Τελικά θα πρότεινα σε όλους να μπείτε ΜΕΣΑ. Αν δεν κατορθώσετε να οργανώσετε ένα απόγευμα στην πόλη ώστε να μπείτε και να βγείτε αρκετές φορές όπως προτείνει ο δημιουργός, ή αν το αντίστοιχο εισιτήριο ημέρας των 32 € σας είναι ακριβό, πηγαίνετε με το μισής ημέρας των 15 € για μια ώρα (22:30 μέχρι 23:30, Τετάρτη, Πέμπτη, Κυριακή), ή από νωρίς (πριν τις 19:00 Τετάρτη με Κυριακή) για όση ώρα αντέξετε. Από μένα περιμένω τις νέες ματιές που θα ρίξω ΜΕΣΑ την επόμενη εβδομάδα με το πολλαπλό εισιτήριο.
Δεν έχω πολλά να πω για το εννοιολογικό υπόβαθρο της παράστασης (δείτε τι δηλώνει ο ίδιος ο Δ.Π. εδώ), ξέρω όμως ότι πιάνω τον εαυτό μου έκτοτε να με παρατηρεί στις οικιακές δραστηριότητες της καθημερινής μου ρουτίνας με μεγαλύτερη προσήλωση στην αξία που αυτές έχουν ή που τους δίνω εγώ για μένα, και συνειδητοποιώ την οικουμενικότητα αυτής της μικρής ιεροτελεστίας που όσο και να διαφοροποιούμαστε κοινωνικά για να αναδείξουμε την ατομικότητά μας τόσο και μοιάζουμε ιδιωτικά στον αυστηρά προσωπικό μας χώρο και χρόνο όταν αυτοσυγκεντρωνόμαστε για να γευτούμε και να ικανοποιήσουμε την ανθρώπινη κοινή μας ιδιότητα.
Α.Π.Π."
ΜΕΣΑ trailer - Μάρτιος 2011 from Dimitris Papaioannou on Vimeo.
