μας συγχωρείτε, διακοπή

Εάν διαβάζεις ετούτο το προγραμματισμένο για αυτόματη ανάρτηση μήνυμα, τότε ήδη ξέρεις πως η αναθεματισμένη εταιρία τηλεφωνίας δε με έχει συνδέσει για τέταρη μέρα στο δίκτυο.

Θα τα πούμε την Παρασκευή 16/12 στις 10 το πρωί στον Indieground Radio.

www.indiegroundradio.com


και μετά ελπίζω να βρω τρόπο να ανεβάσω την εκπομπή

Δεν ήξερες δε ρώταγες;

Ήταν κάποτε – όχι πολύ παλιά - κάποιος Κύπριος αδελφός μας – μπορεί βέβαια να ήταν και περισσότεροι - που ήταν λέει πολύ επιχειρηματικό δαιμόνιο. Τζιμάνια. Τούτος λοιπόν οι Κύπριος, με περισσή βρετανική ευγένεια στις αποσκευές και φυσικά όρεξη για δημιουργία και προσφορά, αποφάσισε να βγάλει το δαιμόνιο από μέσα τους και να το θέσει, με το αζημίωτο,  στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου. Δεν ήξερε όμως πως. (στσ: όχι, δεν είναι ανέκδοτο, ή τουλάχιστον όχι ακόμα).

Το σκέφτηκε, το ξανασκέφτηκε, το ζύγιασε από δω, το ζύγιασε από κει μέχρι που τελικά το αποφάσισε. Θα έστηνε μια επιχείρηση. Σίγουρος δεν ήτανε, μπακάλικο να άνοιγε ή μανάβικο; Ψιλικατζίδικο ή εταιρία σταθερής τηλεφωνίας και internet; Δύσκολη απόφαση.

Έριξε που λες το ζάρι, είχε λιακάδα εκείνη τη μέρα, το κόκαλο έβγαλε άσσο, δεν ξέρω πως το ερμήνευσε οι άνθρωπός μας, πάντως άνοιξε εκείνη την εταιρία με τα τηλέφωνα. Στην αρχή τα πράγματα ήταν πολύ…

…εδώ λαμβάνουν χώρα  διάφορες ιστορίες που ουδόλως με ενδιαφέρουν….

…μερικά χρόνια αργότερα, η καλλίγραμμη τηλεφωνήτρια με τη αισθησιακή φωνή, έκατσε στο γραφείο της και τράβηξε νωχελικά τον τηλεφωνικό κατάλογο του ΟΤΕ μπροστά της. Τον άνοιξε σε μία τυχαία σελίδα, έπεσε στο γράμμα Λ,  έριξε μια ματιά στα περιποιημένα της ακροδάχτυλα και σχημάτισε στο καντράν της συσκευής το πρώτο νούμερο. Η μυρωδιά του μελανιού στο ανακυκλωμένο χαρτί της ερέθισε τους βλεννογόνους της μύτης, φτερνίστηκε μια φορά, μα ευτυχώς το «Παρακαλώ» άργησε να ακουστεί από την άλλη άκρη της γραμμής. Έφερε στο νου της τα λόγια που έπρεπε να πει: ¨Καλημέρα σας κύριε, σας τηλεφωνώ από την εταιρία σταθερής τηλεφωνίας για μια νέα προσφορά κλπ κλπ»  

Δυστυχώς πείστηκα. Ένεκα βλέπετε της οικονομικής κρίσης πήρα μεν τη σωστή απόφαση να ψάξω φθηνότερο του ΟΤΕ πάροχο, έκανα όμως την χειρότερη επιλογή για τη δικτυακή μου υπόσταση.  Τα δέκα λεπτά κενού μεταξύ των δύο συνδέσεων που υπόσχονταν η διαφημιστική μπροσούρα, έγιναν «μισή ώρα κύριε» στην  πρώτη απάντηση του τεχνικού τμήματος, κατόπιν «κάνα δίωρο είναι απαραίτητο κύριε», και ούτω καθεξής…

Εντωμεταξύ (κυριολεκτικά) ανακαλύπτω – από τη συνδεσμολογία -  την επιμελώς αποκρυμμένη αλήθεια. Η σταθερή τηλεφωνία που θα μου παρέχουν είναι τύπου skype, δηλαδή ιντερνετική που σημαίνει ότι η γραμμή θα “τρώει” bandwith, θα πρέπει να έχω όλη μέρα και για πάντα το modem σε λειτουργία και φυσικά σε όποια διακοπή ρεύματος, ο μαλάκας (δηλαδή εγώ) δε θα έχω ούτε τηλέφωνο. Λογικό.

Έγινα έξαλλος, αλλά ουδέποτε κατάφερα να συνδεθώ με γραφείο παραπόνων ή κάποιον υπεύθυνο καθώς ή δεν υπάρχουν τέτοιες θέσεις στο οργανόγραμμα της εταιρίας ή  - στα κυπριακά - δέη κώλ μπακ όταν εκείνοι νιώσουν ικανοί να ανταπεξέλθουν στο αίτημα ενός πελάτη.  Καταλαβαίνω τον αγανακτισμό σας κύριε μου είπε κάποια κοπέλα, την τέταρτη και τελευταία φορά που τηλεφώνησα. Ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας καλέσατε.

Ή με κοροϊδεύετε ή η ευγένειά σας είναι εξοργιστικά …άδικη, αλλά δε μου φταις εσύ ρε γαμώτο, της απάντησα.

Τέλος πάντων, χωρίς δίκτυο για δεύτερη μέρα, αποτοξινώνομαι από την αβαταρική μου περσόνα, χωρίς τηλέφωνο επίσης, (τώρα αυτό δε ξέρω από τι με αποτοξινώνει), πάντως ήδη υπέγραψα αίτηση σε άλλη εταιρία. Έμεινα πελάτης τους μόλις δύο μέρες

Υγ. Τα ψιλά γράμματα του συμβολαίου μου επιτρέπουν να μην πληρώσω το παραμικρό σε χρήμα – γιατί σε νεύρα πλήρωσα αρκετά – αν αλλάξω πάροχο εντός 14 ημερών από τη σύνδεση. Εγώ όμως θα αλλάξω πριν καν από τη σύνδεση. Cheating You Toο A@#%#es.

Λεμ.

Ανταπόκριση από κάποιο ίντερνετ καφέ.

όλη η αλήθεια για την 11η Σεπτεμβρίου

Όλη η αλήθεια για την 11^η Σεπτεμβρίου πιθανολογείται να βρίσκεται στα λόγια του Jerry Falwell (1933 - 2007), του διάσημου τηλε-ευαγγελιστή της αντίπερα όχθης. Δύο ημέρες μετά το χτύπημα στους δίδυμους, βγήκε καλεσμένος στην εκπομπή The 700 Club και αποκάλυψε λίγο πολύ τους εκ των έσω συνεργούς των τρομοκρατών.

"I really believe…” δήλωσε ο Jerry “ that the pagans, and the abortionists, and the feminists, and the gays and the lesbians who are actively trying to make that an alternative lifestyle, the ACLU, People For the American Way, all of them who have tried to secularize America. I point the finger in their face and say 'you helped this happen." 

 Ο Jerry Falwell, ορκισμένος εχθρός (*) και στη συνέχεια “άσπονδος φίλος” του Larry Flint, μα αμετανόητος πολέμιος των Teletubbies (ιδιαίτερα του Tinky Winky) υποχρεώθηκε να ζητήσει συγγνώμη από την εξαγριωμένη από τις "αποκαλύψεις" του κοινή γνώμη.

Κάποιοι είπαν ότι όταν απεβίωσε ο  Jerry Falwell, πήγε στην κόλαση.

 (*) Η μούφα διαφήμιση του Campari - όπως αυτή δημοσιεύτηκε το 1983 στο Hustler του Larry Flint - κατά την οποία o συνεντευξιαζόμενος Jerry περιγράφει την πρώτη του φορά (και μάλιστα με τη μητέρα του), υπήρξε ο θεμέλιος λίθος της σχέσης μεταξύ των δύο ανδρών.

υγ. Και επειδή τρώγωντας έρχεται η όρεξη: "Stanley Kubrick, συνεργός ή προφήτης του 911;"

οι νέες ιδέες στηρίζουν την ελλάδα

Όλα ξεκίνησαν από την υποστήριξή μου και την αγάπη μου - έλληνας και φιλέλληνας γαρ - για την πατρίδα. Τι στο καλό, σκέφτηκα, να πάω εγώ μετανάστης στην Αυστραλία τώρα που οι άλλοι γυρίζουν (back in). Και να χάσω τα καλύτερα;

Γιατί όχι μόνο γυρίζουν (οι άλλοι), αλλά την υποστηρίζουν κι’ όλας (backing). Με νέες ρηξικέλευθες, επιχειρηματικές ιδέες που - σε αντίστροφη σειρά ανταγωνιστικότητας εδώ - κόβουν μία προς μία την ανάσα,  όπως: 

7. Ο Φρουτοσυλλέκτης, Ιδανικός για σύκα, μήλα, αχλάδια, μανταρίνια κλπ

 Φρουτοσυλλέκτης, Ιδανικός για σύκα, μήλα, αχλάδια

6. To νέο σύστημα απόφραξης νηπτίρων-μπάνιου με την πίεση ζεστού νερού

Νέο σύστημα απόφραξης

5. Ο Ηλιακός θερμοσίφωνας αυλής

Ηλιακός θερμοσίφωνας αυλής

4. Το Πλαστικό πιάτο για υποβοήθημα ανάπτυξης νέων δέντρων
 

 

 Πλαστικό πιάτο για υποβοήθημα ανάπτυξης νέων δέντρων

 

(η λίστα είναι ατελείωτη αλλά πρέπει να συνεχίσω)

3. Το Καπάκι φρυγανιέρας

Καπάκι φρυγανιέρας

 
και φυσικά μία από τις πιο φρέσκες πατέντες που σου αλλάζουν τη ζωή:

2. Οι ξύλινες κρεμάστρες τοίχου.

ξύλινες Κρεμάστρες τοίχου.

Τέλος στο Νο1 (ανεπανάληπτο highlight) φιγουράρει το Σύστημα αλλαγής γραμμάτων στον υπολογιστή, αλλά αυτό το αφήνω να το ανακαλύψει πας ενδιαφερόμενος πατώντας ΕΔΩ

 Εν πάσει περιπτώσει, αξίζει να ρίξει κανείς μια ματιά στο http://www.newidea.gr και θα καταλάβει τι εννοώ. 

Προσοχή! όμως. Υποχρεωτικά κλικ σε όλες τις ευρεσιτεχνίες. Υπέροχες οι φωτό, αξιομνημόνευτοι οι τρόποι χρήσεις των ευρεσιτεχνιών.

Το site των Νέων Ιδεών ανακάλυψα από ετούτο το διαφημιστικό βίντεο του φρουτοσυλλέκτη, και ειλικρινά μου πήρε ώρα να συνειδητοποιήσω αν είναι χιουμοριστικό ή όχι.

Και αν κάποιος αναρωτηθεί πως στην ευχή έφτασα εκεί, οφείλω να ομολογήσω πως με έστειλε το "I AM BACKINGREECE". Ή μάλλον μια ghost-κόπια του άσματος που, - ανεβασμένη στο ίδιο ΥΤ κανάλι με το φρουτοσυλλέκτη - , διαφημίζει μπλουζάκια (αμφιβόλου γνησιότητας μα υπέρμετρης ελληνικότητας) με το παραπάνω σύνθημα.

Ένα singalong  δεν έβλαψε ποτέ κανένα. 

Μαρία Αρναουτάκη - I'm Backing Greece

Greece needs an anchor to hold against the tide

Now with the crisis don't run away and hide

Seeped in history a source of so much pride

Time to stand up and fight don't have to be on any side

I am back in Greece returning to my roots

I am back in Greece and here I'm going to stay

I'm backing Greece, springing up new shoots

I'm backing Greece, backing it all the way.

κλπ. 

υγ. Καλά που μου 'πες (ξέρεις εσύ) για τους Radio Birdman. Επιτέλους και ένα θετικό!

το τέλος μιας αίσθησης

Ατυχής και αποκαρδιωτική η επιλογή του ονόματος ετούτης της ψαροταβέρνας, μας κάνει να ξεκαρδιζόμαστε πάντα όταν περνάμε από ‘κει κι ύστερα να επιδιδόμαστε σε παιδιάστικους συνειρμούς του στυλ:

Δισκοπωλείο: Το δείλι της ακοής,

Αρωματοποιείο: Η δύση της όσφρησης,

Κινηματογράφος: Το σούρουπο της όρασης

κι ίσως κι άλλους με τις εξίσου στενάχωρες λευτεροπαπαδοπουλικές λέξεις: γιόρμα, απόβραδο, μα ποτέ δε μας κέρδισε να πάμε να φάμε εκεί. 

Ακούς εκεί: το ηλιοβασίλεμα της γεύσης!

τρόπος μετάδοσης: επαφή...

Χωρίς να αποφεύγει μια γενική αναφορά στη σεξουαλική επαφή ως τρόπο μετάδοσης ασθενειών, έρχεται ο ανακεφαλαιωτικός πίνακας της φωτογραφίας – μόλις μια σειρά μετά – στον οποίο μεταξύ άλλων διαβάζουμε ότι το AIDS μεταδίδεται δια της επαφής.

Χωρίς ιδιαίτερη επεξήγηση για το είδος της επαφής, ο ιός του HIV κατηγοριοποιείται μαζί με τη λέπρα και την δερματική μυκητίαση : το πόδι του αθλητή. Κι όλα αυτά γραμμένα στο το βιβλίο Βιολογίας που διδάσκεται στη Γ’ τάξη του Γυμνασίου.

Υγ.

Και ολίγοι Chumbawamba λόγω της χθεσινής ημέρας. Η 17η Μαΐου είναι η παγκόσμια μέρα κατά της ομοφοβίας.

they could have been bigger than ....

 Να μου τηλεφωνήσεις να ακούσω κανά κομμάτι, του 'χα πει, με πήρε μα άκουγα κάτι παραμορφωμένους ήχους, θα φταίει η σύνδεση σκέφτηκα. Το πρωί είδα 1-2 βίντεο που τράβηξε κατ' εντολή μου ο φίλος Ν και συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν η τηλεφωνική γραμμή ο φταίχτης. Τον κάλεσα στη δουλειά, στείλε μου τι έγινε χθες το βράδυ του είπα.

Του ανταποκριτή ΝΜ :

 

Στιγμιότυπο 1: Παιδιά έρχονται οι TV Personalities !

Απίστευτο! Πόσα χρόνια τους περιμέναμε… Πριν κάποια χρόνια λοιπόν, είχε κυκλοφορήσει η φήμη ότι θα έρχονταν Αθήνα είχαμε τυπώσει και μπλουζάκια (χειροποίητα, όχι μαλακίες), έτοιμοι. Αμ δε όμως, μας την έσκασε ο Dan…Τα χρόνια πέρασαν, τα μπλουζάκια ξέβαψαν κι εγώ μοναδικός εκπρόσωπος της τριανδρίας κατευθύνομαι προς το Tiki

Στιγμιότυπο 2: 10:15μμ Φαλήρου 15. Θέση Parking ακριβώς έξω από το Tiki.

Τυχαίο; Μάλλον…Μέσα το αδιαχώρητο. Indie φατσούλες κλπ  τραλαλα, μόλις τελείωσαν οι Callas. Με το που παραγγέλνω μπύρα, να σου ο Dan στη σκηνή

Παρένθεσις: Το Tiki είναι ωραίο μπαράκι σε πολύ ωραίο σημείο, ο τύπος που το έχει ή που παίζει μουσική δεν ξέρω, φαίνεται πολύ συμπαθής, οι τιμές λογικές: 18 ευρώ στην είσοδο και 5 ευρώ η μεγάλη μπύρα, μια χαρά, ο χώρος ευχάριστος, κλείνει η παρένθεσις

Στιγμιότυπο 3 Silly girl

Είναι γεγονός! Ο τύπος είναι κομμάτια, προσπαθεί να πιάσει για δεύτερη φορά το silly girl, το κοινό βοηθάει, η φωνή και η προφορά του επίσης, η μπάντα πολύ καλή, αλλά… ο τύπος είναι κομμάτια… τι να κάνουμε

Ακόμα μια φορά, άντε, πάμε σκέφτομαι. Η μπάντα ξεκινάει άψογα το κάθε κομμάτι, ο Dan μπαίνει και σιγά – σιγά πέφτει, αποσυντίθεται, αφαιρείται μένουν μόνο τα κολλήματα του….

Dan:    Hello, we are the Strokes.

            Hello we are the Coldplay, Blur, Oasis, Radiohead etc

Τα απωθημένα του..

            How on earth did the velvet underground that? (ή κάπως έτσι)

Το κοινό το μισό προσπαθεί να τον εμψυχώσει (fuck the velvets man!) και το μισό έχει αρχίσει να δυσανασχετεί (fuck you, go home loser κλπ)

Αισθάνομαι λίγο άσχημα. Ο Dan βέβαια είναι κομμάτια, ψυχασθενής whatever, αλλά όχι επιθετικός… Βγάζει όμως μια θλίψη. Who said that? I have more money that you and I still get all the girls (and the boys). Don’t I?

Κουτσά στραβά τελειώνει η συναυλία, απογοήτευση; Όχι για τη συναυλία, αλλά για τον τύπο ρε γαμώτο, ταλαιπώρια (όχι ταλαιπωρία, ταλαιπώρια).

Στιγμιότυπο 4. Three wishes

Μαγεία. Όχι από το συγκρότημα καλέ, ο συμπαθής dj-ιδιοκτήτης(;) το παίζει και το tiki είναι εκστασιασμένο. Η συναυλία έχει τελειώσει όπως όπως (τι; Encore; Θα αστειεύεστε) και ο Dan σαν παιδάκι τραγουδάει ευτυχισμένος δίπλα στον dj τα τραγούδια του, playback.

Μετά κάθεται μόνος του στον καναπέ δίπλα, χαμένος με τις σκέψεις του…

 Στιγμιότυπο 5^ο και τελευταίο (εντάξει, καλή η θέση parking, το μπουφάν στο αμάξι, αλλά πρέπει να φεύγουμε κιόλας)

Ελαφρύς κανιβαλισμός, μέσα στο πρόγραμμα. Indie trendy ζευγαράκι πλησιάζει στον καναπέ του Dan, τι τρυφεροί σκέφτομαι, πάνε να του κάνουν παρέα, κι εγώ άμα είχα λίγο μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση θα το έκανα και ξαφνικά απόμακρύνεται μια ο ένας μια η άλλη και αρχίζουν τις φωτογραφίες. Εδώ που λέτε, τα λέω με τον Dan, του λέω σοβαρέψου ρε επιτέλους, σταμάτα τα ναρκωτικά και το shoplifting, you could have  been bigger than the beatles (σ.σ. υπερβολή, άντε bigger than the Arctic monkeys). Λογικό θα μου πείτε, να μη βγάλουν και μια φωτογραφία τα παιδιά;

Ίσως είμαι υπερβολικός, ίσως με επηρέασε ο άλλος ο τύπος, 55something με σουπερχάιτεκ μακηστριανταφυλλοπουλος μικροκάμερα στο ένα χέρι, φορητό λίγο στραβωτικό φλάς στο άλλο, δεν άφησε λεπτό τον Dan. Τι τραβάς ρε φίλε συνέχεια; Εντάξει κι εμείς τραβήξαμε, αλλά αυτό παραπάει τι να πω…

Αυτά.

Verdict                                    Συναυλία                                 3/10

                                    Συνολική εμπειρία                              8/10

ΥΓ: είμαι περίεργος να ψάξω στο YT τι τράβηξε ο τύπος, μιλάμε για υπερπαραγωγή (είπα ότι φορούσε και γυαλί Ιουλίου; - ποιος είσαι ρε φίλε;)           

η τέχνη στο δρόμο

Μίλα για τη βρώμικη Αθήνα, σχολίασε την αισθητική ή/και τη χρησιμότητα της πολιτικής διαφήμισης, πανηγύρισε ή θλίψου - αν θέλεις - με τα αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών μα ΜΗΝ προσπεράσεις τη μεγάλη αποκάλυψη στο ερώτημα που χρόνια σε προβλημάτιζε: Ποιος είναι τελικά ο κλόουν Βαβούρας;

Αθήνα 2010, Αμπελόκηποι.


"Κολάζ" είναι η εικόνα που δημιουργείται συνήθως από κομμάτια υφάσματος ή χαρτιού (κάποιες φορές και από άλλα υλικά) κολλημένα μεταξύ τους. Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια καλλιτεχνική δημιουργία. Η λέξη προέρχεται από την γαλλική λέξη coller που σημαίνει "κολλάω".

ο ύμνος των χοίρων

Η Ιταλο-ιρλανδική μονομαχία για την οικειοποίηση του γράμματος Ι της ακροστιχίδας P.I.G.S έληξε, οι βορειοευρωπαίοι νησιώτες φάνηκε ότι έκαναν την ανατροπή.

Από την άλλη εμείς, δε μπορεί παρά να καμαρώνουμε εθνικά που έχουμε κατακτήσει - από καιρό και άκοπα - μόνιμη θέση σε αυτή, καπαρώνοντας το ολόδικό μας G.

Τι G8, τι G20 και τι BRICS; Εμείς έχουμε και ύμνο (και μάλιστα τπέροχο).

- we are the stars of the firing line -

Ο νεολογισμός PIIGGS που περιλαμβάνει αμφότερες τις Ιρλανδία και Ιταλία καθώς και τη Ηνωμένο Βασίλειο (ως Great Britain) ελέγχεται.

υγ.Το We are the Pigs βρίσκεται στο περίφημο δέυτερο Dog Man Star, των Suede (click pic to dl)

ακατάλληλο ...διά ανηλίκους

Ένα απλό (?) ορθογραφικό λάθος μετατρέπει μία παιδική παράσταση σε ...κατάλληλη από 18 και άνω. Ο πράσινος gummy αρκούδος με το δαγκωμένο αυτί σε νέες ...περιπέτειες !!!

Η Αλίκη στη χώρα του CUMMY Bear…

μάθε τέχνη...

 Χωρίς να μπορώ - ίσως δεν κατέχω τη σωστή ματιά - να του αποδώσω μήτε τα επίθετο μήτε τα ουσιαστικά του τίτλου «έργο μοντέρνας τέχνης» παραθέτω την εικόνα ενός εκθέματος από παρουσίαση σύγχρονων ελλήνων εικαστικών. 

Ελπίζοντας να μην είναι η φωτογραφική μου λήψη που το αδικεί, ενημερώνω ότι το συγκεκριμένο έργο διατίθεται προς πώληση, ολόκληρο ή κερματισμένο στην εξ ων συνετέθη επίπλωση.

…Σοβαρά !!!

τι απέγινε ο κώστας

Μια βόλτα στο Μοναστηράκι μου πρόσφερε ένα ακλόνητο επιχείρημα για όσους αμφισβητούν το ταλέντο του προηγούμενου πρωθυπουργού της χώρας.
Ένα εθνικό κεφάλαιο ποτέ δεν πάει χαμένο! Ακόμα και η μοναχική διαδρομή ενός αυτοδημιούργητου μπορεί να διακοπεί όταν βρεθεί μπροστά στη ...Φλώρα Σταρ!!!


ο κώστας στην Popular

προβοκάτσια

Ο φίλος Δ μου έστειλε το παρακάτω link διερωτώμενος για πιθανή εμπλοκή μου στην υπόθεση. Απαντώ πως «ΟΥΔΕΜΙΑ σύνδεση τόσο με την υπόθεση όσο και με το δημοσίευμα έχω. Πρόκειται περί τυχαίας χρήσης της λέξης, η οποία δυστυχώς συνιστά απλά φαιδρή σύμπτωση. Ο παρών lemonostiftis δεν πωλείται…»

Ένα πολιτικό ...κεφάλαιο

Ένας παχύς, ευγενικός, εύθυμος άνθρωπος είναι συνήθως τύπος ιδανικός για παρέα μα ενίοτε αυτά τα χαρακτηριστικά αποτελούν κριτήριο επιλογής πρωθυπουργού για έναν πολιτικά ανώριμο λαό.
Παρ’όλη τη φαιδρότητα αυτού, οι περισσότεροι – μεταξύ των οποίων και κάμποσοι φίλοι - σκέφτηκαν στην αρχή: “Ρε μπας ?” που μεταφράζεται σε: “Ρε λες να χρειαζόμαστε έναν τύπο σαν κι εμάς να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά?”
Άλλωστε πλην του περήφανου επωνύμου του έμοιαζε με έναν από τους “εμάς” που τουλάχιστον άπαξ έχουν αναφωνήσει “Αχ να γινόμουν πρωθυπουργός για μια μέρα και σου λεγα εγώ”…
Ε το λοιπόν αυτός έγινε και μάλιστα για 5 χρόνια.
“Μα εγώ ήθελα μόνο για μια μέρα” είμαι σίγουρος ότι σκέφτηκε την 15η Μαρτίου 2004, μια εβδομάδα μετά τις εκλογές.
Ο άνθρωπος ξεβολεύτηκε, να παραιτηθεί δε του πήγαινε, λούφαξε έτσι κρυμμένος πίσω από κουστούμια ετοιματζίδικα και λόγια όμορφα που τα είχε και εύκολα.
Και αποδείχτηκε κατώτερος του οποιουδήποτε από τους “εμάς” στο ρόλο που του ανατέθηκε. Όχι γιατί ήταν εκ χαρακτηρος ασταθής και αφερέγγυος, μα για λόγο πολύ μικρότερο κατά τη γνώμη μου. Ήταν όντως άνθρωπος συνηθισμένος, σαν όλους μας, με μία όμως διαφορά: Τη στιγμή που χρειάστηκε δεν θέλησε να υπερβεί τα όρια που τον κατέτασσαν στο “άλλος ένας” καταθλιπτικός βαριεστημένος συμπολίτης.
Και εκεί αρχίζει το δράμα. Το δικό του, των “εμάς” και το δικό μου.
Μετά το πέρας των Ολυμπιακών και των λοιπών τυχερών euro-συγκυριών, το πολιτικό ανάστημα του ανδρός άρχισε να ξετυλίγεται και δεν χρειαζόταν ιδιαίτερα εξασκημένο μάτι για να διακρίνεις ότι κυβερνάσαι από έναν αγοραφοβικό επαρχιώτη, έναν κουτοπόνηρο Τομ Σώγερ που θα σε άφηνε να κυβερνήσεις και εσύ για λίγο αν ήσουν φίλος του φτάνει αυτός να κέρδιζε λίγα παραπάνω εικοσιτετράωρα σπιτικής γαλήνης.
Ακόμα και όταν ( παρά τις προσπάθειες έμμισθων δημοσιογράφων να σε πείσουν για το αντίθετο) η καλή του δημόσια εικόνα ξεθώριασε θα μπορούσε κάποιος να πει ότι συμπαθέστατος παρέμεινε ως άνθρωπος, προκαλώντας …μόνο τον οίκτο που σου γεννούν οι ρυτίδες και οι μορφασμοί εκείνου που πήρε λάθος τη ζωή του και το ξέρει.
Ακούγεται σαν σενάριο ταινίας: η ιστορία ενός αντιήρωα που έριξε έξω την επιχείρησή του μα παρ’όλα αυτά παραμένει αξιαγάπητος μέσα στην ανημποριά του. Η επιχείρηση όμως αποδείχτηκε πως ήταν μια ολόκληρη χώρα και η πραγματικότητα αυτή ανάγει το παραπάνω σενάριο σε ύβρη ασυγχώρητη, ανάλογη αρχαίας τραγωδίας.
Ήμουν - λίγο πριν προκυρηχθούν οι εκλογές - στο μετρό όταν άκουσα δυο καθόλα καλοβαλμένες κυρίες να συζητούν. Μιλούσαν για την πορεία της χώρας ώσπου η μια κατέληξε «Καλά, τόσους και τόσους τρώνε κάθε μέρα δε θα βρεθεί κάποιος και γι αυτόν?» Ανατρίχιασα με τη σκληρότητα αυτής της φυσικά ειπωμένης κουβέντας. Και από την άλλη για μόλις μια στιγμή σκέφτηκα: «Τι μεγάλο τέλος, τι ηρωική έξοδος». Ύβρις και Τιμωρία.
Ευτυχώς το μόνο που συνέβη ήταν οι εκλογές, η παράταξη του καταποντίστηκε, ο ίδιος αποσύρθηκε, η χώρα δυστυχώς πτώχευσε μα το χειρότερο για εκείνον δεν είχε έρθει ακόμα. Ο διασυρμός τόσο του ιδίου, όσο και των έργων του που ακλούθησε, η εξευτελιστική απαξίωση του, μοιάζουν να είναι ένας πολιτικός επίλογος χειρότερος από τον όποιον εφιάλτη, τις όποιες ερινύες...
Και για μένα τελικά αυτό συνιστά την κάθαρση. Κάθαρση σε μια τραγωδία προσωπική, στην ύβρη ενός μικρού ανθρώπου που άθελα(?) του μπλέχτηκε σε κάτι μεγαλύτερο και που για μια στιγμή φάνηκε ψηλότερος του αναστήματός του. Αποδομημένος πλέον, πιθανότατα να προσπαθήσει την ξεχασμένη ζωή ενός συνταξιούχου.

Η μετάφραση του τίτλου είναι περιττή. Μετά τιμής αφιερωμένο:

25η μαρτίου 2010

Εχθές ρώτησα ένα δεκαεπτάχρονο: "Τι έγινε ρε, σα σήμερα?"
"Τίποτα δεν έγινε στις 24" μου απάντησε. Γέλασα κι εγώ μα το συνέχισα:
"Ωραία! Τίποτα σα σήμερα αλλά σαν αύριο?"
"Κάτι έγινε αλλά δεν θυμάμαι τι" …τον κοίταζα απογοητευμένος που ανέβηκε στο σκέιτ του και έφυγε.
Ε λοιπόν αυτός ο μικρός αδιάβαστος είναι κατ’ εμέ κλάσεις ανώτερος από τον γνώστη της ιστορίας, ιδιοκτήτη σημαιοστολισμένης βεράντας με θέα το οικειοποιημένο από έτη και μεταμορφωμένο σε ιδιωτικό παρκινγκ πεζοδρόμιο, για τον απλούστατο λόγο ότι εφαρμόζει έστω και εν αγνοία του μια βασική αρχή της δημοκρατίας, δεν ενοχλεί κανέναν.

το φιάσκο

"ΕΛΑ εδώ είμαι….εδώ" του φώναξα μα δε με άκουσε.
"ΕΟ ….ΕΟ …εδώ" ...συνέχισα. Τίποτα.
Μα τι να κάνω επιτέλους, σκέφτηκα, να αυτοπυρποληθώ, η να του ρίξω καμιά χειροβομβίδα μπας και με προσέξει… Άσε είναι και 17 Νοέμβρη και μπορεί να με πάρουν για κάνα προβοκάτορα και άντε ξέμπλεξε μετά.
Θυμάσαι την 1η Μάη που είχε γίνει το ίδιο?
Τον είχα δει και τότε από μακριά, στο Σύνταγμα περπατούσε μπροστά από τον άγνωστο στρατιώτη. Πάλι του φώναζα, τι φώναζα …ούρλιαζα δηλαδή, και φυσικά δε με είχε ακούσει. Μάης μήνας, ο ήλιος έκαιγε σα φωτιά, άναρχος ο καιρός όπως τώρα , κι εγώ με την κουκούλα μέχρι τα μάτια - να μη φαίνεται ο τριχοφάγος που με ταλαιπωρούσε, προσπαθούσα να τον προλάβω. Θα με πάρουν για τρομοκράτη σκεφτόμουν αλλά και πάλι ποιος με έβλεπε; Καμιά κάμερα μόνο, και ένα ελικόπτερο που πετούσε πάνω από το κεφάλι μου, αυτό που έκανε το δαιμονισμένο θόρυβο που σκέπαζε τη φωνή μου.
Ενώ τώρα, ο κόσμος είναι πολύς, περαστικοί, αστυνομία, περιπολικά με σειρήνες αναμμένες - δεν ξέρω γιατί - η πορεία είναι για το απόγευμα. Έχω φτάσει σχεδόν έξω από την πρεσβεία πρόσεξα, και πάλι η φωνή μου καλύπτεται από ήχους μεγαλύτερους και …κοίτα που θα τον ξαναχάσω.
Ένα χτύπημα στο πόδι, ο συνήθης ύποπτος, ένα τραύμα που δε λέει να κλείσει δε μου επιτρέπει να τρέξω. Όσο οργανωμένος κι αν πίστευα ότι ήμουν για μια τέτοια περίσταση, ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα βίωνα σαν …αναπαράσταση τα ίδιο γεγονός….. Η απόσταση που μας χωρίζει έχει τώρα μεγαλώσει …έχει φτάσει κοντά στην επιχείρηση με τα αυτοκίνητα, στη γωνία λίγο πριν την τράπεζα., και καμμια φωνή όσο δυνατή κι αν είναι δε θα έφτανε με ασφάλεια στ’ αυτιά του. Γαμημένη συνομωσία της κακής μου τύχης σκέφτομαι. Είναι αλήθεια πως η γκαντεμιά μου δεν έχει όριο. Μοιάζει με ωρολογιακό μηχανισμό, με βόμβα που σκάει πάντα χωρίς προειδοποίηση και με τρομοκρατεί εδώ και χρόνια… Τον έχασα πάλι.
Και τι ήθελα ? Να του πω μόνο: "Έϋπ φίλε μου έλειψες, πάμε για κάνα καφέ, να τα πούμε όπως παλιά, εδώ πιο πάνω στα Εξάρχεια".
Επιστρέφω. Ασφαλής πλέον στο σπίτι μου, στη "γιάφκα" με τα βινύλια, αράζω στην πολυθρόνα και ξεδιπλώνω την εφημερίδα. Προσπαθώ να διαβάσω την προκήρυξη για μια θέση στο ελληνικό δημόσιο – στο υπουργείο οικονομικών, μα πέφτω σε ύπνο βαθύ σα νεκρός, δε θα ξυπνήσω ούτε με σφαίρες.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε το 2007 απο το σύντροφο και φίλο Σ.Μ. στο Βερολίνο