μπρος πίσω στο χρόνο

Raining Pleasure 26.7.10

Και παραλίγο να επιβεβαιώσουν με το «χειρότερο» τρόπο το όνομά τους, αφού μεγάλα μαύρα σύννεφα εμφανίστηκαν αμα τη αφίξει τους στο 47^ο χλμ. Περίεργο να γράφεται από μένα αλλα ευτυχώς, δεν έβρεξε. Έτσι είχα(με) την ευκαιρία με τη φίλη Σ (aka M.B.) αμέσως μετά από μια βουτιά και με τα αλάτια ακόμα πάνω μας να ιδρώσουμε όπως παλιά. Να χορέψουμε μέχρι εξάντλησης τραγουδώντας τους στίχους που ξέρουμε από χρόνια μαζί με κάμποσους ακόμη παρευρισκόμενους.

Ωστόσο, δεν ήταν λίγος ο κόσμος που φορώντας τα «καλά» του, θα βρισκόταν εχθές το βράδυ, στο «wannabe παραλία» club, όποιος καλλιτέχνης κι αν εμφανιζόταν. Τουλάχιστον αυτό καταλάβαμε όχι μόνο από την νυχτερινή τους ένδυση αλλά κυρίως από την μηδενική ανταπόκριση, τις γυρισμένες στη σκηνή πλάτες και τα μπουκάλια στα ρεζερβέ τραπέζια.

«Μα καλά γιατί ήρθαν;» διερωτήθη κάποιο νεαρό ζευγάρι πίσω μας. Τους χαμογελάσαμε συνεχίζοντας να ενοχλούμε χορεύοντας την νυχτερινή διασκέδαση των ασχέτων. Οι R.P. καθ’ όλα επαγγελματίες έπαιξαν ένα όμορφο, όχι απαραίτητα best of, ενενηντάλεπτο σετ και έκλεισαν με το “Oh, Carol” και το “Twist and Shout”. (Για το δεύτερο επιφυλάσσομαι, ας όψονται οι μπύρες).

Μεταξύ άλλων Is that Yoo, Breath In Breath out, Romance, 2U,Fake, Castor Bossa, You are not young anymore, Free, Love was just a girl, Our father, Run to the disco, Who’s gonna tell Juliet καθώς και η διασκευή τους στο Light my Fire που είχα πολλά χρόνια να ακούσω.

Κάποια στιγμή, ανάμεσα στα κομμάτια, ο Billy (aka Βασιλικός), είπε τη φράση που θα μπορούσε να είναι ο απόλυτος σουρεαλισμός. «Το φεγγάρι δουλεύει με ρεύμα – όχι ότι δε μου αρέσει - μα γύρω του κολυμπάνε άνθρωποι. Θέλει προσοχή!» Υπήρξε απόλυτα ακριβής όμως, καθώς αναφερόταν στο τεράστιο φωτιστικό θαλάσσης, που συμπλήρωνε ως δίδυμο φεγγάρι το πραγματικό.

Σα déjà vu ήρθαν στο μυαλό οι εκκλήσεις των έκπληκτων, από την τεράστια και μη αναμενόμενη προσέλευση κόσμου, διοργανωτών στο περίφημο «Πάρτυ στη Βουλιαγμένη»: «Παρακαλούμε για την δική σας ασφάλεια βγείτε από τη θάλασσα. Καλώδια με ρεύμα υψηλής τάσης είναι ποντισμένα στο νερό»

Ακριβώς 27 χρόνια πριν – την 25η Ιουλίου του 1983. Ο κόσμος κατά δεκάδες χιλιάδες συνωστιζόταν στην ομόνυμη πλαζ του ΕΟΤ και εκατοντάδες ήταν οι λουόμενοι που αψηφώντας τις προειδοποιήσεις,ι κολύμπησαν γύρω από την πλωτή σκηνή που φιλοξενούσε το Σαββόπουλο, τη Ζορμπαλά, το Γερμανό, το Νταλάρα και την Αφροδίτη Μάνου στο πλευρό του Κηλαϊδόνη.

Φανατικός του Λουκιανού ο πατέρας μου, τρισευτυχισμένος μα αγνοώντας (ευτυχώς) το μέγεθος που θα έπαιρνε το γεγονός οδήγησε όλη την οικογένεια με εισιτήρια στο χέρι στο μεγαλύτερο beach party που έγινε ποτέ στην Ελλάδα.

Ο ήχος ήταν πραγματικά, χάλια. Σε αρκετά σημεία δεν ακουγόταν τίποτα. Εκεί, παρέες με κιθάρες τραγουδούσαν τη δική τους μουσική. Και μεις, ξαπλωμένοι στην παραλία ακούσαμε το μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας απο ένα φορητό ραδιοφωνάκι της διπλανής παρέας. Την ίδια ώρα που ο πατέρας μου προσπαθούσε να εντοπισει σημεια ...κατάλληλα για παιδιά κάτω των 15 ετών, που σημαίνει μακριά από σκηνές που περιείχαν σεξ και κάθε ποικιλίας αναθυμιάσεις...

Πίσω στο πρόσφατο χθεσινό παρελθόν. Σα να ήταν 1985 ξανά. Χόρευε δίπλα μου. See through μπλουζάκι, ο ένας ώμος έξω και από μέσα τιράντα μαύρη – χέρια λυγισμένα, σπάσιμο μέσης δεξιά αριστερά. Χτένισμα Bananarama και βάψιμο Siouxsie – το κεφάλι ελαφρά γυρμένο, βλέμμα προς το πάτωμα. Στενό κολάν, νομίζω ασημί και μπότες - ένα βήμα εμπρός ένα πίσω. Ασταμάτητη. Ήρθε μόνη όπως και έφυγε. Η απόλυτη παρουσία.