Είναι συχνά στα όρια περιοχών ή εποχών όπου η καθημερινότητα αποκτά ενδιαφέρον. Το Dinard είναι μια πόλη της Βρετάνης που φαίνεται να ζει υπό το βάρος του παρελθόντος της, στα όρια Γαλλίας – Μ. Βρετανίας. Ευγενής λουτρόπολη μιας άλλης εποχής, αντλεί πλέον την όποια δόξα της από την Κελτική καταγωγή των κατοίκων της και τις σύγχρονες Βρετανικές επιρροές της. Περπατώντας στους δρόμους της, έχεις την εντύπωση ότι ακόμη αναζητά την εθνική της ταυτότητα.
Σήμερα για τον επισκέπτη μιας τέτοιας πόλης στη Γαλλική επικράτεια ο χρόνος φαίνεται να κυλά με μια δόση λεπτής ειρωνείας. Σε αντίθεση με ότι είναι γνωστό για τους Γάλλους και την διάθεση τους για ξένες γλώσσες, εδώ οι κάτοικοι μιλούν την Αγγλική χωρίς ενδοιασμούς, έχοντας αφομοιώσει και αρκετές συνήθειες των γειτόνων τους, πέρα από το Κανάλι. Κάθε φθινόπωρο μάλιστα διοργανώνουν το British Film Festival, ενώ περιδιαβαίνοντας την πολύβουη ακτογραμμή της κάπου συναντάς και το άγαλμα του πιο φλεγματικού ίσως Βρετανού, του Alfred Hitchcock.
Μέρος αυτής της σύγχυσης και οι γλάροι στο παρακείμενο beach-bar οι οποίοι εξίσου ειρωνικά διαψεύδουν το όνομα της παραλίας που εκτείνεται μπροστά τους...
Δ.Τ.
Υγ. Ελπιζω να τα περνάς καλά εκεί στις παραλίες. Να' ξερες πόσο σε ζηλεύω..
Εδώ ζούμε περίοδο παρατεταμένου καύσωνα, με απίστευτη βαρεμάρα και πολυυυυυύ αργούς ρυθμούς. Σου στελνω εντυπώσεις από την πρόσφατη εξόρμηση μας στη Γαλλία (Βρετανη).
Ο καλός φίλος Δ έφτιαξε τη ζωή του στο Βέλγιο, η Σ τον ακολούθησε. Τώρα ζούνε μαζί, τρώνε, κρυώνουν και ζεσταίνονται μαζί και προπάντος δε χάνουν την ευκαιρία να ταξιδεύουν. Άλλοτε θα είχε στείλει μια καρτ ποσταλ, τώρα ένα e-mail. Σε αναμονή του επόμενου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου