με πράσινο μελάνι

Μη λείψεις καν μια μέρα μακριά μου, γιατί να, πως να το πω, μου ‘ναι μεγάλη η μέρα, και θα σε περιμένω σαν στους σταθμούς εκείνους που σε κάποια γωνιά τους πηρ’ ο ύπνος τα τρένα.

Μη φύγεις καν για μια ώρα γιατί τότε σ’ αυτήν την ώρα σμίγουν οι στάλες της αγρύπνιας κι ο καπνός που γυρεύει να ‘βρει σπίτι ίσως έρθει να σκοτώσει ως και την καρδιά μου τη χαμένη...


Με πράσινο μελάνι όπως χρησιμοποιούσε πάντα ο Χιλιανός Pablo Neruda, τιμώντας το χρώμα της ελπιδας.

«Μη λείψεις καν μια μέρα μακριά μου», από τα «εκατό ερωτικά σονέτα». Απόσπασμα. Από την ενότητα «Μεσημέρι». 1959.

Χάραγμα του Α. Τάσσου σε πλάγιο ξύλο. 426/1000 1974