25 Οκτωβρίου 2010

ιστορίες για ...μόρια

Λάτρης των αστικών μύθων και ερασιτέχνης εγκυκλοπαιδιστής ξεκίνησα να ψάχνω τη φήμη που ακολουθεί την ονοματοδοσία των Antony & the Johnsons. Στο μεν Antony δε βρήκα καμμία δυσκολία μιας και το Antony είναι το μικρό όνομα του τραγουδιστή Hegarty. Το δεύτερο συνθετικό του ονόματος, αυτό της συνοδεύουσας μπάντας είναι που κάνει τη διαφορά.

Εκεί λοιπόν μπλέχτηκε ένας σωρός αλληλοσυγκρουόμενων ιστοριών για αμαξοστοιχίες, αμερικανούς προέδρους, ληστές χρηματοκιβωτίων, περίεργες πόλεις και διαφημίσεις για λέμβους μεταξύ άλλων. Ορμώμενες από διαφορετικές κατευθύνσεις, όλες ωστόσο οι εξηγήσεις συνηγορούν ότι πίσω από την ετυμολογία της λέξης Johnson δεν κρύβεται άλλο από το ανδρικό γεννητικό μόριο, όπως μπορεί κανείς να διαβάσει και στο Urban Dictionary.

Κατ’ αρχήν διάφοροι Johnson "ερίζουν" για το όνομα. Με επικρατέστερο τον αμερικανό πρόεδρο Lyndon B. Johnson που περήφανος για το δικό του συζητούσε συχνά γι αυτό σε κλειστούς κύκλους φίλων. Τη λίστα των φημολογούμενων νονών συμπληρώνουν ο R. G. Johnson – διάσημος παίκτης του baseball που πάντα χάραζε το επώνυμό του στα φαλλόσχημα μπαστούνια του αθλήματος που υπηρετούσε και ο - κατά τη Χολλυγουντιανή φημολογία - προικισμένος από τη φύση Don Johnson.
Περισσότερες πιθανότητες έχει η υπόθεση ότι η ταύτιση των λέξεων οφείλεται σε έναν οριζοντίως προεξέχοντα μοχλό, υπεύθυνο για τη ρύθμιση της ταχύτητας αλλά και της κατεύθυνσης στις παλιές ατμομηχανές με το όνομα "the Johnson Bar", όπως φαίνεται και στο ντοκυμαντέρ "Modern Marvels : Locomotives” του History Channel

Ο συνειρμός λόγω των συνθετικών του ονόματος της πόλης "Dick Johnson" της Indiana που θα οδηγούσε στον τελικό συσχετισμό ελέγχεται, όπως και ο συλλογισμός ότι τα μπλουζάκια "Big Johnson" με τις «κακόφημες» στάμπες είναι τελικά υπεύθυνα.
Έχει ενδιαφέρον - και πολύ πλάκα - η διαφήμιση για βάρκες της Johnson motors με το jingle: "You, your mate/girl/family, and your Johnson" αλλά δε το νομίζω. 

Τέλος βρήκα και μια ικανοποιητικότατη «μελέτη» για το θέμα την οποία και παραθέτω αυτούσια: "Johnson was used in the first part of the 20th century in the underworld to refer to a penis. It was being used there long before LBJ or Don Johnson came around. The term "Johnson bar" referred to previously was known as a "Johnson rod" by safe crackers (yeggs) who used trains a lot for their getaways. The term "rod" for penis is quite old, dating back at least to the 19th century. "Johnson" became a clipped back version of "Johnson rod" sometime in the early 20th century. In a document written by a safecracker in the 1930's he uses the term. Ishmael Reed used "Johnson" for penis in his fiction in the 1960's when the term was no longer restricted to the underworld but was still pretty much restricted to urban argot. The term diffused to "mainstream" usage sometime in the 70's or 80's. Terms such as this one are often used within subcultures long before they diffuse to mainstream usage."

ΥΓ. Σήμερα τελικά παρέλαβα το "Swanlights", νέο δίσκο των Antony & the Johnsons. Δεν τον έχω ακούσει ακόμη, αλλά είμαι προετοιμασμένος να ενθουσιαστώ, όπως συνέβη και με κάθε προηγούμενο άλμπουμ του(ς). Μέσα στο δίσκο υπάρχει ένα κουπόνι για FREE download του άλμπουμ, το οποίο ισχύει για 4 "κατεβάσματα".
Όποιος ενδιαφέρεται λοιπόν, ας μου στείλει ένα μήνυμα στο email του blog (αναγράφεται στο αριστερό μέρος της σελίδας), ώστε να τον εφοδιάσω με τους κωδικούς πρόσβασης που θα χρειαστούν στην ακόλουθη σελίδα.

Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στο ανάλογο του ΜΜΑ της Ρώμης, όταν το 2005 αποφασίσαμε με το Ν, να ταξιδέψουμε για τα μάτια του μόνο.

6 σχόλια:

  1. Johnson was dick, definitely το έχω ξανακούσει, δεν θυμάμαι που.

    Έχουν βγάλει πολλούς δίσκους αυτοί, έχω ακούσει μόνον ένα, cannot catch up anymore :o(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λεμονοστίφτι,
    Σου προτείνω να διαβάσεις το "Juliet, Naked"
    του Nick Hornby.
    Καλό το κάθε τύπου παραμύθιασμα, αλλά καλό είναι να προσγειωνόμαστε που και που. Και ο Hornby μας
    προσγειώνει με πολύ διασκεδαστικό τρόπο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Thomas Xomeritis: Μη στεναχωριέσαι, κανείς δε μπορεί να τα παρακολουθήσει πλέον όλα. Ειδικά τους συγκεκριμένους όμως αξίζει, εφόσον σου άρεσε βέβαια αυτό που έχεις ακούσει ήδη. Αν θές μπορώ να στείλω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Στάθης : Διαβάζα πάντα το Hornby, όποτε κυκλοφορεί κάποιο. Με το τελευταίο του (Πίκρα) στράβωσα κάπως, μάλλον βαρέθηκα τη μανιέρα του. Ένας αντιήρωας και η εξονυχιστική περιγραφή του κόσμου του στον πλανήτη UK (ενίοτε οικογένεια ή τετράδα στη θέση του ενός ήρωα).
    Φαντάζομαι το διάβασες, πιστεύεις οτι αξίζει? Αν ναι, ακολουθώ.
    Έχει η υπόθεση του κάποια σχέση ή φέρνει κάποιο συνειρμο με την ανάρτηση ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η υπόθεση του "Juliet, Naked" είναι ακριβώς
    η μυθοποίηση των μουσικών από τους οπαδούς τους. Το εντυπωσιακό είναι οτι τα γράφει ο Hornby, που
    σίγουρα έχει μυθοποιήσει πολλάκις μουσικούς.
    Αν θέλεις το δίνω στον Ν. τώρα που ανεβαίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. κατά ένα παράξενο τρόπο, ενώ δεν ασχολούμαι με το τι είπε και τι έκανε κάθε μουσικός, θεωρώ αναγκαίο "καλό" (για μένα) τη "μυθοποίηση" των μουσικών/συγκροτημάτων που μου αρέσουν.
    Και βέβαια αν μπορείς στείλε μου το βιβλίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts with Thumbnails