Φορητά κασετόφωνα Hitachi, walkman Akai, πικαπ Philips ή Technics και discman Sony. Ληγμένες οι περισσότερες των προαναφερόμενων συσκευών σήμερα, το άκουσμά τους όμως είναι πολύ πιθανό να σου θυμίζει το πρώτο άλμπουμ που άκουσες ποτέ. Αυτό που ξέρεις τη σειρά των κομματιών απ’ έξω, που τραγουδάς τους στίχους του – πραγματικούς ή δικές σου εκδοχές – νεράκι και ξέρεις ανά πάσα ακρόαση, του όποιου τραγουδιού, τι θα συμβεί στο επόμενο δευτερόλεπτο. Ακόμα και στο τρίτο της δεύτερης πλευράς.
Τέτοιου βάθους ακροάσεις δύσκολα κάνω πλέον, είναι απολαυστικό όμως όταν συμβαίνουν. Γι αυτό μιας και δεν δύναμαι να παρουσιάσω τα καλύτερα μου άλμπουμ για το 2010 έφτιαξα μια λίστα με τα 21+1 άλμπουμ της δεκαετίας στα οποία - για διαφορετικούς λόγους στο καθένα – έχω αφιερώσει ευλαβικά χρόνο και αυτά μου έχουν αντιγυρίσει στο πολλαπλάσιο χιλιάδες ευτυχισμένων δευτερολέπτων.
Τα κολλήματα μιας δεκαετίας (σε τυχαία σειρά).
- The Strokes – Is This It?
- Nick Cave & the Bad Seeds – No More Shall We Part.
- White Stripes – Blood Cells
- Moby – 18
- Radiohead – Hail To The Thief.
- Johnny Cash – American Recordings IV
- Black Eyed Peas – Elephunk
- Franz Ferdinand – Franz Ferdinand
- The Libertines – The Libertines
- Antony & the Johnsons – I’m a Bird Now
- Belle & Sebastian – Push Barman to Open New Wounds
- Black Mountain – Black Mountain
- The Chap - Mega Breakfast
- Beirut – Gulag Orkestar
- Devendra Banhart – The Cripple Crow
- Beastie Boys - Mix Up
- The Last Shadow Puppets – The Age of the Understatement
- Beck – Modern Guilt
- Amy McDonald - This Is the Life
- Κόρε Ύδρο – Φτηνή Ποπ Για την Ελίτ
- Monika - Avatar
- The Boy - Κουστουμάκι
Πόσο δίκιο έχεις ως προς αυτό που γράφεις για το βάθος των ακροάσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα τελευταία χρόνια, ακούω αρκετά και ετερόκλητα μεταξύ τους, σπανίως όμως εμβαθύνω.
Χαμογελάω στην σκέψη ότι ακούς, τραγουδάς, ενδεχομένως, και χορεύεις Black Eyed Peas (εκπληξούλα).
Μ' αρέσουν οι Franz Ferdinand, για την ακρίβεια, μου αρέσουν πολύ! Βλακωδώς καμιά φορά μπαίνω στο τριπάκι να μη θέλω να το παραδέχομαι εύκολα. Μαλιστα, σκόραραν ωραιότατο δίσκο πέρυσι, ασχέτως αν τον άκουσα φέτος, και θα έπρεπε να τον είχα βάλει τη λίστα μου. Το ξαναπιάνω, ο δίσκος κυκλοφόρησε το '09, τον άκουσα το '10. Το πέρυσι μοιάζει ακόμα φέτος..
:)
και γαμω τις μουσικες λεμονοστιφτη
ΑπάντησηΔιαγραφήπρεπει να σου πω ομως οτι μισω τον φιλο σου τον devendra
ολα τ' αλλα ομως γαμαν
@ absentminded: Τελευταία έχω πατήσει φρένο βλέποντας τα gigabytes μουσικής πληροφορίας να στιβάζονται σε folders & subfolders. Δίνω όμως δευτερότριτες ευκαιρίες στα χιλιάδες βινύλια που εισρέουν σπίτι - βοηθάει και το format νομίζω - με συνεπέστερες ακροάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αλήθεια πως οι B.E.P. με βάζουν στη μπρίζα και ξεθάβουν το χορευταρά από μέσα μου, μιας και το "λίκνισμα" στα βήματα του Jim Kerr (έστω και σε fast forward) που συνήθως ακολουθώ δεν είμαι σίγουρος αν θεωρείται ακριβώς χορός.
Το Τοnight των FF πράγματι καλό μα δε μου κόλλησε. Είναι απ' αυτά τα άλμπουμ που τρέχω να αγοράσω πρώτος (σε βινύλιο πάντα) και φεύγουν γρήγορα από το ράφι με τα "προς συνεχείς ακροάσεις" ράφι.
Μικρή "ντροπή" να προσθέσω στη λίστα ένιωσα με το 'This is the life", αλλά έλα που το ξέρω κι αυτό απ' έξω.
@ Jenk : Ευχαριστώ πολύ φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω πως πρέπει να αναθεωρήσεις στάση για τον αγαπητό Devendra, τουλάχιστον να προσεγγίσεις τη σχέση σας στο καθεστώς "i love to hate you".
Παρεμπιπτόντως είχε δώσει στην Αθήνα ένα από τα πιο αυθεντικά live που έχω δει ποτέ.