μήπως έχετε ένα δεκάλεπτο παρακαλώ;

Μήπως θα είχατε ελεύθερο ένα δεκάλεπτο; Αποκρίθηκα πως είχα ένα και ευχαρίστως θα το σπαταλούσα απαντώντας τηλεφωνικά σε ένα ερωτηματολόγιο που αφορούσε σ τα ΜΜΕ. Σκέφτηκα μια γρήγορη λίστα με τις επιλογές που θα εκθείαζα, αλλά μ’ έναν μαγικό τρόπο τα περιοδικά που διαβάζω και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί που ακούω δεν υπήρχαν, απουσίαζαν εντελώς από την έρευνα.

"Πρέπει να επιλέξετε μόνο από όσα σας εκφωνούμε", με ενημέρωσαν, έτσι για να κρατήσω το ενδιαφέρον μου αλώβητο διάλεξα 2-3 σταθμούς και κάνα δυο περιοδικά (τα μη …χειρότερα) και ξεκινήσαμε.

Ανακαλώντας σήμερα τις απαντήσεις μου είμαι σίγουρος πως βρίσκομαι εκτός της καμπύλης των ασφαλών αποτελεσμάτων της έρευνας, πιθανότατα στα όρια του στατιστικού σφάλματος.

Στις εφημερίδες – των free press συμπεριλαμβανόμενων – τα πήγα καλύτερα. Χρειάστηκε μόνο να επαναλάβω πως δε διαβάζω αθλητικές και αντιθέτως με ότι περίμενα δε νομίζω ότι έβγαλα το άχτι μου, προσπάθησα μάλιστα να επιδείξω αντικειμενικότητα. Χάρισμα που απώλεσα όταν ζητήθηκε η κρίση μου για τους «δημοσιογράφους»/παρουσιαστές των βραδινών δελτίων. Αν και την τελευταία διετία είμαι σε αυστηρή νηστεία από τα τηλεοπτικά δρώμενα, ιδιαίτερα τα ειδησεογραφικά, δέχτηκα να απαντήσω από μνήμης και μεταξύ άλλων η βαθμολογία που έδωσα πήγαινε κάπως έτσι.

Τη ροή της βαθμολογίας μου διέκοψε η ερώτηση:
"ΤΗΝ Προκόπη Δούκα την γνωρίζεται;"
"Όχι, αλλά ξέρω ΤΟΝ Προκόπη Δούκα αν σας βολεύει" απάντησα για να ακούσω έκπληκτος: "Λυπάμαι εμείς την Προκόπη Δούκα έχουμε.
Σιγά μην έχετε και την Ζέτα Δούκα, (αυτό δε το είπα), όμως επέμεινα:
Θα θέλατε να το ξανακοιτάξετε μπας και σας απαντήσω;
---Παύση ----
"Ωωω!!! Συγγνώμη κύριε, έχετε δίκιο συνεχίστε".
Λοιπόν:

Σκέφτομαι μήπως το παράκανα. Μπα! Οι τηλεθεατές και τα κανάλια τους έχουν τους δημοσιογράφους που τους αξίζουν. To ίδιο ισχύει για ακροατές και αναγνώστες, δημοσκόπους και ερευνητές. Και έτσι εξηγείται η επικράτηση του αντιστρόφου ανάλογου.

Boomtown Rats - Don't believe what you read

υγ. Χρόνια πριν το είχα μαράζι να συμμετάσχω σε τηλεφωνική δημοσκόπηση. Μετά από μια δυο αποτυχημένες κλήσεις στις οποίες ήμουν εκτός δείγματος - είτε λόγω ηλικίας, είτε λόγω φύλου - ήρθε η μεγάλη στιγμή και για μένα.

Συμμέτασχα ξεκαρδισμένος σε μια έρευνα για χυμούς και φρουτοποτά! Μου είχαν αναγνωστεί πάνω από 10 brandnames και τουλάχιστον 8 προϊόντα αυτών και με αταίριαστη επισημότητα μου είχε ζητηθεί να τους κρίνω ως προς τη γεύση, το χρώμα αλλά και …τη νεανικότητά τους. Γελούσε θυμάμαι και η κοπέλα στην άλλη άκρη της γραμμής.

Είχα βγάλει νικητές στους φυσικούς χυμούς το φραγκοστάφυλο, το γκρέιπ φρουτ και το βατόμουρο παρ’ ότι δεν τους είχα δοκιμάσει. Στους δε συμπυκνωμένους είχα βαθμολογήσει με άριστα το υπερζαχαρούχο συμπυκνωμένο παρασκεύασμα (1/4 «χυμός» – 3/4 νερό αραιωμένο στο ποτήρι), σύνηθες αλλοτινό δώρο σε νοσηλευόμενους ασθενείς. Εγώ όμως τον ψήφισα ως φόρο τιμής στη γιαγιά μου που τον λάτρευε.

To artwork είναι της φίλης Αλεξάνδρας Σιάφκου